İÇİMDEKİ KIZ ÇOCUĞU

21. Bölüm

(7 Ay Sonra)
(Final)
Bugün kızımız için bebek eşyaları almaya gidecektik. Evet bir kızımız olacaktı ve isimide Defne olacaktı. Karnım epey büyümüştü. Ve yürümekte zorlanıyordum. Kahvaltımı yaptıktan sonra hazırlanmaya gittim. Artık herşeyi çok zor yapıyordum. Burak yanıma geldi ve üstümü giymeme yardım etti.
"Teşekkür ederim"dedim
"Rica ederim güzelim"dedi. Sonrada evden çıktık. Burak ayakkabılarımı giymeme yardım etti. Bebeğimizin odası hazırdı sadece eşyaları kalmıştı. Bir AVM'ye gittik. Ordan bebek eşyaları aldık. Sonra bir kaç parça kıyafet aldık. Biraz dolaştık sonra eve döndük. Defne'nin odasının duvarları soft maviydi ve bulutlar vardı. Çok güzel bir bebek odası olmuştu. Beşik, dolap, mama sandalyesi ve diğer ağır eşyaları biz getirmemiştik. Araba ile gelecekti. Bir süre sonra eşyalar geldi. Adamlar eşyaları kurdular ve artık Defne'nin odası hazırdı. Burak yanıma geldi gözlerim dolmuştu. Burak,"Güzelim niye ağlıyorsun?" dedi duygulanmış bir şekilde "Herşey çok güzel oldu"dedim "O yüzden mi ağladın?"dedi
"Evet sanırım hamilelikten" dedim
"Olabilir güzelim neyse sabret 2 ayımız kaldı"dedi ve elimi karnıma koydu. Tam o sırada Defne babasının eline tekme attı.
Burak gülerek"Kızım beni dövüyor"dedi. Bende gülmsedim ve "evet"dedim.
(2 Ay Sonra)
Gecenin bir vakti şiddetli bir ağırıyla uyandım. Sanırım Defne geliyordu.
"Burak!" diye seslendim. Burak korkarak yatktan sıçrayıp"Ne oldu güzelim" dedi "Sanırım doğum başladı"dedim zor zor konuşarak. Dudaklarımın arasından bir "Ah"sesi çıktı. Çok kötü hissediyordum.
Burak,"Hadi güzelim biraz daha dayan"dedi zarzor yataktan kalktım. Burak çok telaşlanmıştı. Burak beni kucağına almak için eğildi. "D-dur bizi taşıyamazsın ambulansı ara"dedim Burak'ın eli ayağına dolaşmıştı. Telaştan telefonu yere düşürdü.
"Burak sakin ol"dedim acı içinde "Tamam, tamam"deyip ambulansı ardı. Ayakta zor duruyordum ve koltuğa oturdum. Nefes alıp veriyordum. Burak,"Aradım güzelim"dedi ve yanıma geldi. Bir süre sonra ambulans geldi. Tekerlekli sandalye oturtular beni Burak Hızlı şekilde gelerek "Dayan güzelim, dayan karıcım"dedi ne yazık ki Burak'a odaklanamamıştım. Sadece ağrıya odaklanabiliyordum. Beş dakika sonra hastaneye geldik. Çok kötüydüm. Hızlı hızlı nefes alıp veriyordum. Doktorlar doğumhaneye girerken. Burak'a baktım. Burak bana destek verircesine göz kırptı. Sonra doğumhanye girdik.
(Saatler Sonra)
Gözlerimi açtığımda yatakta yatıyordum. Ve yanımda Defne vardım. Burak bizi izliyordu. Heyecanla"Uyandın mı güzelim"dedi
Hâla ilacın etkisindeydim. Etrafı zor anlıyordum. Zar zor konuşarak "Annemgil nerde "dedim "Az sonra gelecekler güzelim"dedi Burak kalkıp yatağı doğrulttu. Oturma pozisyonuna geçtim. Burak yavaşca Defne'yi aldı ve bana verdi. Defne'yi aldım kokusunu içime çektim çok tatlı ve çok minicikti. Defne daha uyuyordu. Defne'yi emzirmem gerektiği için uyandırmak zorunda kaldık. Doktor gelip "Uyandınız mı?"dedi ve ekledi "Minik Defne bebeğimizi uyandıralım" doktorun yardımıyla Defne'yi uyandırdık. Sonra onu emzirmeye çalıştım. Doktora bakarak "oluyor mu?"diye sordum "Evet, evet oluyor böyle devam edin "dedi ve odadan çıktı çok tatlı emiyordu.
(2 Gün Sonra)
Artık hastaneden çıkma vaktimiz gelmişti. Sonunda eve gidecektik. Defne'yi bebek pusetine yatırdık. Burak hem benim elimi tutuyordu hemde Defne'yi taşıyordu. Sonunda eve gelmiştik. Biraz sonra annemgil gelecekti. Burak bana baktı "Güzelim hadi sen dinlen"dedi
"Peki Burak" dedim zarzor yürüyordum. Burak beni yatak odasına götürüp yatırttı. Anlıma öpücük kondurdu ve "hadi bakalım dinlen güzelim"dedi. Gözümü kapattım. Ve uykuya dalmıştım Çoktan, uyandığımda Özge annemin ve Aslı'ın sesini duymuştum. Yataktan yavaş bir şekilde kalktım odadan çıktım. Merdivenlerden zorlanarak inerken karşımda Burak vardı. Beni tuttu ve aşağıya indirdi. Annemgilin yanına götürdü. "Asya güzel kızım iyi misin?"dedi
"Evet iyiyim annecim" dedim ve koltuğa oturdum. Sonra Burak oturdu.
"Teşekkür ederim bana bu duyguyu yaşattığın için güzelim"dedi. Ve Defne'yi verdi kucağıma. Defne'ye bakıyordum. Onun minacık eline bir öpücük kondurdum. Aslı geldi" Yenge alabilir miyim Defne'yi?"dedi
"Olmaz annecim çocuk daha küçük hastalanır"dedi Özge annem.
"Benim kucağımda sevebilirsin"dedim. Aslı yaklaştı ve sevmeye başladı. Çokta akşam olmuştu. Annemler gitmişti. Defne'nin odasına gittik ve onu emzirdim beşiğine yatırdım. Çoktan uymuştu. Burakla ikimizde odamıza gittik. Burakta yatmadan önce dudağımdan öptü ve yattı. Sonra masaya geçtim deftere birşeyler yazdım.
"Bu benim hayat hikâyem ve çok mutluyum bütün zorluklara karşı bunuda başarmıştık. Benden size bir tavsiye asla umudunuzu kaybetmeyin. Güneş doğduğu sürece kaybetmek yok sakın pes etmeyin. Herkesin hayatı güzel ya da kötü olcak diye bişey yok. Aileniz size aile olmayı becermez biri gelir size aile olur. Her acının altında güzel şeyler saklıdır. Bunu asla unutmayın. Ailemi seviyorum iyi geceler..."
Yazdım ve masadan kalktım yatağa geçtim. Gerçekten herşey çok güzeldi o yaşadığım tüm acıları unutmuştum.

~Son~