1. Bölüm: "Ankara."

475 14 28
                                    

Selamlar!

Beğeneceğiniz bir kurguyla geldim.

Bölüm sınırı: 5 oy ve 25 yorum.

İyi okumalar!


Altay,bugün için çok heyecanlıydı. Çünkü,Fenerbahçe ile Ankaragücü'nün maçı vardı.

Her ne kadar Altay Fenerbahçe'yi tutsa da kendi takımının kalesini korumak zorundaydı.

Stada gireceklerdi birazdan. Spor muhabirleriyle konuşmayı sevmediği için kulağına kulaklığı taktı ve herhangi bir şarkıya tıkladı. Affet beni diyordu şarkıda. Sahi Altay'ın affedeceği kimse yoktu. Yalnızdı Altay,içine kapanıktı.

Buraya,Ankara'ya gitmesini istememişti Altay'ın annesi. Onun buraya geldiği günden beri araları kötüydü,pek konuşmazlardı. Altay'ın annesi Türkan hanım çocukları ile ayrı kalmayı hiç sevmezdi,çocukları dizinin dibinde olsun isterdi.

Otobüsten sonunda inmişlerdi. Altay,kimseye bakmadan yürüyordu. Ta ki tam karşısındaki muhabir kızı görene kadar. Bu kızı ilk kez görmüştü. Yeni galiba, diye düşündü Altay.

Kız çekingen bir tavırla konuşmaya başladı. Altay'da kız konuşmaya başlayınca ayıp olur diye kulaklığını çıkarmıştı.

"Altay Bey,maçla ilgili minik bir röportaj yapabilme şansımız var mı?"

Altay,durdu bir süre ve yaklaşık bir dakika sonra başını salladı. "Maçla ilgili düşünceleriniz neler?" dedi kız elindeki kağıda bir şeyler yazarken.

"Karşı takım çok güçlü. Hem teknik,hemde taraftar olarak. Ama kendi takımımı da küçümseyemem tabii ki. Maalesef geçen hafta Başakşehir'e mağlup olsakta moralimizi bozmadık ve bugün oynayacağımız maça odaklandık tamamen. Umarım her iki takım içinde güzel geçen bir maç olur,iyi olan kazansın." dedi ve röportaj yaptıkları yerden ayrılıp soyunma odasına gitti.

Nedense kız çok hoşuna gitmişti,çok tatlı birine benziyordu. Bunları bir anda aklından sildi. Çünkü ona göre Altay bu değildi. Altay ona göre kariyer odaklı biriydi.

Altay,üstüne değiştirmiş ısınmaya çıkmayı beklerken takım arkadaşı Furkan geldi. Pek sevmezdi Furkan'ı. "N'aber as kalecimiz?" Furkan,Altay'ın as kaleci olmasını hep kıskanırdı. "Furkan,git başımdan." Dediği sırada teknik direktörleri İsmail Kartal geldi.

"Gençler,şimdi ısınmaya çıkacağız. Karşı takım iyi bir takım olabilir,evet ama bizde Ankaragücü'yüz. Evimizde oynayacağımız için daha rahatız. Bu maçı alın ve gelin!"

Maç başlamıştı.

Fenerbahçe hem atak yönünden,hemde savunma yönünden gayet iyi kalıyordu. Lakin durum Ankaragücü'nde asla öyle değildi.

Ankaragücü'nde oynayan tek kişi Altay'dı ama o da bir işe yaramıyordu. Çünkü dakika seksen sekizdi ve durum iki sıfırdı. Ev sahibinin morali düşmüştü. Üstüne üstlük birde kırmızı kart yemişti savunma oyuncularından biri.

Yan hakem oyuna artı dört dakika vermişti.

Bu sırada muhabir kızda maçı izliyor ve notlar alıyordu. O da çocukluğundan beri Fenerbahçe'liydi.

Fenerbahçe'ye bir penaltı verilmişti. Topun başına Miha Zajc geçmişti. Altay,onun topu hangi tarafa atacağını biliyordu,sol tarafa atacaktı. Ve bildiği gibi de oldu. Zajc,topu sol tarafa attı ve Altay tuttu.

Bir dakika sonra maç bitmişti ve kazanan Fenerbahçe olmuştu.

Altay,aslına bakarsanız sevinmişti. Ama tabii ki belli etmemişti.

Soyunma odasına gidip üstünü değiştirdi önce. Sonra da takım otobüsüne binmek için çıkışa ilerledi.

Yine o kızı gördü. "Altay Bey,maç sonu röportajı yapabilir miyiz?" Başını salladı Altay.

"Altay Bey,kaybettiniz ne düşünüyorsunuz?"

Altay,soğuk bir sesle konuştu.

"Yani,üzgünüz. Umudumuzu kaybetmeyeceğiz,şu an tek hedefimiz ligde kalmak. İyi akşamlar."

Kızın yanından gitmeden önce yaka kartına baktı. Sevgi Demir.

Sevgi... Güzel isim diye düşündü ve oradan ayrıldı.

Hellori helloriiii!

Yine ben,yine ben,yine ben.

İlk bölümü nasıl buldunuz efenim?

İstek sahnelerinin varsa şimdiden isteyeyim dedim. O yüzden buraya yazarsanız sevinirimmm.

Sizleri çoook seviyorummm,yeni bir bölümde görüşmek üzereeee🤍.


Sevgi'sizlik | Altay BayındırHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin