Selamlar!
okyanushuzuru'nun kurgularını okuyun lütfen! Ben bayılarak okuyorum,sizinde seveceğinizden eminim!🤍
⭐
Bugün Fenerbahçe-Galatasaray derbisi vardı.
Maç için hazırlanacaktım. Aslında maçı izlemek için değil de işim için.
Kim inandıysa artık...
Siyah kumaş bir pantolon ve yine siyah blazer bir ceket,içine de beyaz bir tişört giydim. Saçlarımı açık bıraktım,çünkü hiç uğraşacak havanda değildim. Makyajım ise çok sadeydi.
Hazırdım sanırım... Gerekli eşyaları alıp evden çıktım ve arabama bindim.
Telefonumdan rastgele bir şarkı açtım ve Kadıköy'e doğru sürmeye başladım.
Kadıköy... Sanırım orası benim evimdi. Evsiz kalsam 'Yoo,benim evim var ki!' diyebileceğim bir yerdi Kadıköy. Aslında Kadıköy değil,Şükrü Saracoğlu...
Evim stada yakın olduğu için yaklaşık yirmi dakika da gelmiştim. Stadın önünde ki güvenliğe yaka kartımı gösterdim ve içeri girdim. Etrafa bakındığımda bizim ajanstan birkaç arkadaşım da buradaydı.
Hemen yanlarına gittim. "Nasılsınız,gencolar?" Diye seslendim. "İyidir valla,senden?" Diyen İrfan oldu. "İyi yaa,idare eder. Bugün adaşından röportaj alabilecek misin?" Ellerini bilmiyorum anlamında salladı. "Bu niye konuşmuyor,ne oldu?" Ali sus pus duruyordu.
"Yengenden azar işittim bee,"
Dediği şeye güldüm. Gülmem ile beraber birkaç kişinin bana döndüğünü fark ettim.
İrfan Can Kahveci,Caner Erkin ve o.
Arkadaşım olan İrfan,hemen adaşının yanına gitti. Bende Caner Erkin'in yanına. Diğer ajanslardan bir kız ise Altay'ın yanına.
Altay ve Caner abi yan yana duruyorladı,bu yüzden kızın ona neler sorduğunu duyabiliyordum.
"Pekii... Son olarak,hayatınızla ilgili çok fazla habere ulaşamıyoruz maalesef. O yüzden burada sormak istedim. Hayatınızda biri var mı?"
Altay, güldü. "Var," dedi bana bakarak. Muhabir kız şaşırdı ve bir soru daha sordu. "Peki,bu kişiyi öğrenebilir miyiz?" Altay, durdu. Derin bir nefes aldı ve konuştu. "Yakın bir zamanda neden olmasın."
Sinirden yumruklarımı sıkıyordum. Caner abiye teşekkür edip,başka oyunculara yönelecektim ki Altay kolumdan tuttu. "Sevg-" Lafını kestim. "Benim,hayatında birileri olan kişilerle alakam yok Bayındır!" Dedim ve çekip gittim.
⭐
Maç başlamıştı. Hatta ikinci yarı bitecekti ve beraberlik söz konusuydu.
Hiçbir takımdan gol yoktu ve bu her iki takımında moralini bozmuştu. "Hadi,anasını satıyım ya!" Sesim üzgün çıkıyordu. Bu maçı kesinlikle kazanmamız,puan kaybetmememiz gerekliydi.
Galatasaray'lı bir oyuncu atağa çıkınca korkmaya başladım. Çünkü Altay bu maç hiç iyi değildi. Oyuncu kaleye bir şut çekti ama top Altay'da kaldı. "Helal be Bayındır'ım!"
Altay,kale vuruşunu kullandı ve top Rossi'ye gelmişti. Lan,bu embesil nasıl atacak! Neyse...
Rossi,kaleye bir şut çekti ve evet,gol atmıştı.
"GOOOOOL BE,GOOL! ROSSİ'ME BAK BE! SANIRSIN RONALDO, SANIRSIN MESSİ!" Rossi gol atınca saçmalamaya başlamıştım.
Birkaç dakika sonrada zaten son düdük çalmıştı.
Kazanmıştık.
Hemde Rossi'min golüyle.
⭐
Maç sonu röportajı için bu seferde Galatasaray'lı oyuncuların yanına gittim. Birkaçıyla konuştum ama hepsi aynı şeyi diyordu.
"Hakem, Fenerbahçe'yi kolluyor!"
"Penaltımız verilmedi."
"Kırmızı kartlık pozisyonlar var."
Hepsinin ağzında bu sözler vardı. Saygı çerçevesi dışına çıkacaktım ama işimden falan olurum diye sessiz kaldım. Bunu da böyle bilsinler!
Tam arabama binecekken Ali'nin seslenmesi ile durdum. "Sevgi,Bayındır seni paylaşmış!"
Ne!?
Nasıl yani!?
⭐
Evet,burada bitirir miyim?
Tabii ki bitiririm🤗
Bu bölüm neden bilmiyorum ama pek içime sinmedi. Umarım beğenmişsinizdirrr.
Sizleri çoook seviyorummm, yeni bir bölümde görüşmek üzereee 🤍.
