Chapter 22: I Love You

179 7 0
                                    

Vierra’s POV

Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.

Vierra’s POV

Just like mine, my brother also has black hair. But unlike mine, he has green eyes which he inherited from our mother.

He is 4 ft. taller than me even though he’s just 22 years old. And currently, this younger brother of mine is glaring at me— or more likely…glaring behind me.

Napataas naman ako ng kilay bago sinundan ang kanyang tingin. Oh, so he’s glaring at Kian.

Nagpabalik-balik ang tingin ko sa kanila. Ang isa ay halos mag isa na ang kilay dahil sa kakasimangot habang kabaliktaran naman ng isa dahil kalmado lang itong nakatingin sa amin.

I was about to introduce them to one another when Kian nodded his head slightly.

“Young Master Astrid.” Kian said while maintaining his stoic expression.

“Tsk!”

Napabaling naman ang aking tingin sa kapatid ko matapos marinig iyon. Nakahalukipkip siya habang tinitignan si Kian mula ulo hanggang paa.

“…Seems like this bastard knows me.” He sharply said while still glaring.

“Anyway, sister—” Napatigil naman siya sa pagsabi non ng tumama sa kanyang mukha ang kamao ko.

Kita ko ang pagkagulat nila sa ginawa ko pero nakatuon parin ang paningin ko sa aking kapatid habang pinatunog ko ang mga buto sa daliri ko.

“Nice to meet you too, brother.” I sarcastically said.

Gulat parin silang nakatingin sakin na animo’y tinubuan ako ng dalawang ulo. Dahil dito ay nawala na parang bula ang aroganteng ekspresyon ng kapatid ko.

He blinked his eyes rapidly before standing up. He even stumbles a little that’s why even though I’m not saying anything, anyone who can see my face can really guess that it’s screaming ‘stupid’.

*Ehem!* “Sorry about what happened earlier sister.” Naka-iwas na pagsabi ni Venice. Mukhang nakuha niya na rin kung bakit ko siya sinapak kanina.

Boryo ko siyang tinignan bago itinagilid ang ulo habang nag mamaang-maangan. “Hmm? What are you talking about?” ‘inosente’ kong tanong.

He gritted his teeth before sighing, “I’m sorry for…barging into your office rudely.” Medyo mahina niyang sabi na hindi ko pinansin.

Napatingin naman siya sakin ng nanatili parin akong tahimik habang nakapaskil parin ang ngiti sa labi ko.

Did he see a ghost? Cause I can see how he’s feeling goosebumps as he faces me.

Nakangiwi siyang nakatingin sakin na animo’y nag aalinlangan bago ginulo ang kanyang buhok.

“Aish! I’m also sorry for saying something bad about him. There, happy?” arogante niyang sabi bago nagpaikot ng mata.

Laglag-panga akong napatingin sa kanya.

I Became The Boss Of The Male LeadTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon