DURU

Bölüm 21 KAZA

Öncelikle hepinize merhabaa. Biraz uzun sürdü bölüm atamamam kusura bakmayın, sınavlarım vardı. Ondan önce de kötü şeyler yaşadım ama yine de sizlerle beraberimm. Hayatıma yeni insanlar ve yenilikler de eklenince anca kendime gelebildim. Sizleri seviyorum...

İyi okumalar.♡

DURU'DAN

Üzerimdeki tatlı yorgunluk ile uyanmıştım. Aras duş almaya gitmişti ben ise yatağımda uzanıyorum. Uzanmaya devam ederken telefonum çalmaya başladı. Arayan Defne idi.
" Duru" dedi. Ağlıyordu bir o yandan da gülüyordu." Defne iyi misin" dedim. Burnundan gülümsemişti." Yanına gelebilirmiyim, sana anlatmak istediğim birşey var" dedi." Tabi istersen ben geleyim, nasıl istersen öyle olsun Baran'ın kızılı" deyip gülümsedim.
" Yanına gelsem daha iyi olur, diğer kızları da topla tamam mı" dedi.
" Tamam görüşürüz o zaman" dedim.
" Görüşürüz Duru" deyip telefonu kapattı.

Aras duştan çıktığı için ben hemen girip üzerimdekileri çıkarıp sıcak suyun altına girdim. Defne ne anlatacaktı bilmiyordum ama aklımda bir düşünce vardı. Hadi bakalım.

Duştan çıkıp üzerime gri elbise geçirip giyinme odasından çıktım ve saçımı tarayıp açık bıraktım. Aras'ın zaafı olan kahverengi ruju dudağıma sürüp odamdan çıktım. Aşağı indiğimde Aras kahvaltı hazırlamış beni bekliyordu. Gülümsedim. " Ellerine sağlık kocacım" deyip sarıldım ve yanağına öpücük kondurdum." Günaydın güzeller güzelim, hadi otur da kahvaltı yapalım" dedi. Ondan ayrılıp kahvaltı masasına oturdum. Aras servis yapmaya başlamıştı." Bu arada sana söylemeyi unuttum, Defne ve diğer kızlar bize gelecek.O yüzden evden birazcık çıkman gerek" dedim son cümleyi sessiz söyleyerek. Bakışlarını bana yöneltip gülümsedi. " Tamam güzelim, zaten benim de işlerim vardı" dedi. Nedense pek inandırıcı gelmemişti ama neyse.

Aras ile kahvaltı yaptıktan sonra birlikte bulaşıkları makineye koymuştuk. Tek başıma iş yapmama izin vermiyor ve yardım ediyordu." Duru, ben çıkıyorum güzelim. Birşey lazım olursa Fırat veya diğer korumalardan istersin tamam mı" dedi. Kafamı salladım." Kendine dikkat et" dedim. Kafasını sallayıp evden çıkmıştı. Bende Simay ve diğer kızları aramak için telefonumu elime aldım.

Ekim, Simay'ı arayıp bizim eve çağırmıştım. Defne'nin ne diyeceğini az da olsa tahmin edebiliyorum ama aklımda daha da kötü şeyler geliyordu. Kanepede oturmaya devam ederken kapı çalınmaya başladı. Koşarak kapıya gittim ve açtım. Karşımda Ekim ve Simay vardı. Gülümseyerek konuşmaya başladım." Hoş geldiniz kızlar, içeri buyurun" deyip elimle içeriyi gösterdim. İkisi içeri geçince bende kapıyı kapatıp arkalarından yürüdüm.

" Ee Duru, alel acele bizi çağırdın ne oldu" dedi Ekim. Elimi iki yana açıp omuzlarımı kaldırdım." Defne gelince üçümüz de öğreneceğiz" dedim. Simay kaşlarını çattı." Defne'ye ne oldu ki" dedi." Birşey olmadı ama oldu da. Neyse boşverin Defne gelince herşeyi anlatacak" dedim. İkisi de sessiz durup beni dinlediler." Kahve veya soğuk içecek içermisiniz" diye soru yönelttim.
" Ben soğuk meyvesuyu alayım" dedi Simay." Bana da aynısı" dedi Ekim. İkisini onaylayıp mutfağa girdim ve dolaptan karpuzlu soğuk içecek alıp bardaklara doldurdup salona doğru yürüdüm.

" Sizce Defne ne anlatacak, benim azıcık tahminim var" dedi Simay. Kafamı salladım." Benimde tahminim var, inşallah odur" dedim ve kanepeye oturup sırtımı başlığa yasladım.

Aradan dakikalar geçtikten sonra kapı çalmıştı." Sonunda be" deyip kapıya koştu Ekim. Defne ve Ekim birlikte içeri geçtikten sonra kızların hepsinin gözü Defne'ye döndü." Defne, sinir etme adamı ne anlatacaksan anlatsana hadi" dedi isyan eden Simay. Kafamı salladım." Simay haklı, anlat hadi" dedim heyecanla. Defne derin bir nefes aldıktan sonra konuşmaya başladı.