DURU

Bölüm 23 ŞAKA VE SÜRPRİZ

Uzun zamandan sonra hepinize merhabaaa. Anlamışsınızdır, kitabın ismini değiştirdim çünkü çok fazla kişide vardı ve zaten beğenmemiştim. Şimdiki ismi daha çok içime sindi ve kitabı daha güzel gösterdi diye düşünüyorum.

Siz ne düşünüyorsunuz, fikrinizi belirtmeyi unutmayın çünkü benim için önemli sizin fikirleriniz.

Bu arada ben kitap karakterleri için bazı mankenlere bakıyorum da istediğim gibi yoktu, eğer sizin aklınızda varsa bana söyleyebilirsiniz beğenirsem kitabımdaki karakterlere veririm.

Bu bölümün sonunda sizi bekleyen sürpriz varrr.

Hepinize iyi okumalar :)

ARAS'DAN

Aradan saatler geçmişti ve Duru'yu hastaneye getirmiştik. Kendime çok fazla sinirliydim. Güzeller güzelim, Duru'yu koruyamadım, aşık olduğum kadının canını yaktım. Onu dinlemeliydim ve nalet olası o yere gitmemeliydim.

İki saattir süren ameliyat son bulmuştu ve yoğun bakıma almışlardı. Suratına baktığımda bembeyaz ve solgun teni kendimden nefret etmemi daha çok sağlıyordu." Duru, özür dilerim güzelim" dedim. Gözlerim ilk defa dolmuştu.
" Aras, kardeşim yıpratma kendini. Bir kaç saate uyanacak zaten" dedi Baran. Kafamı salladım." Sence onu dinleyip gitmeseydim şuan bu halde olurmuyduk Baran" dedim. Baran kafasını salladı.
" Olmazdık ama şuan değil Aras, Duru uyansın o zaman konuş herşeyi kardeşim" dedi ve beni oturağa oturttu.
" Benim eşim hamile hali ile kaçırıldı ve o sırada senin de durumun kritikdi. Ben o sırada kendimi yiyip bitirebilirdim ama soğukkanlı olup sabrettim" dedi. Haklıydı. Bir yandan eşi, diğer yandan da en yakın dostu.

Biz beklemeye devam ederken doktorlar son kontrolleri yapıp çıkmıştı. Yarım saat sonra Duru uyanacaktı. Gülümsedim. Bilinci kapanmadan önce yine beni tehdit etmişti. Üç dört gün affetmeyecekti beni." Kızlar, siz nasıl kurtuldunuz da Simay ve Duru kurtulamadı, ya da Simay silah bile kullanmayı bilmezken nasıl kullandı" dedi Baran. Evet aklımdaki soruların cevabını verme zamanı da gelmişti.

Defne, Ekim ve Simay birbirine bakıp gülümsedi." Duru sayesinde" dedi Defne. Kaşlarımı çattım." Ersin benim saçlarımı yakacaktı ve üzerime yanıcı madde döktü ama onun da üzerine döküldü. Duru o sırada kollarını çözmüştü ve Ersin'in elindeki çakmağı ona fırlatınca Ersin yanmaya başladı. Sonra da bütün korumalar Ersin ile ilgilenince Duru'da beni çözüp kurtardı" dedi. Gözlerim parlamıştı, aslan karım benim." Benim de pek farkım yok aynı şekilde Duru kurtardı, Ersin'in yanımıza geleceği gün Duru bütün dikkati kendi üzerine çekip benim pencereden kaçmamı sağladı" dedi Ekim. Kendi canını tehlikeye atıp sevdiklerini kurtarmıştı güzelim." Simay peki sen, daha silah kullanmayı bilmiyorsun" dedi Karan. Evet, Karan haklıydı." Onu da Duru öğretti, Ersin bana o pis şeyi yapacaktı. Duru'da senin özel tasarım silahını belinden çıkarıp bana verdi" dedi. Ah Duru, ah güzelim.

Onu ilk gördüğümdeki hâli aklıma geldikçe sinirleniyordum. Benim bakmaya kıyamadığım mavi gözlerini ne hale getirmişlerdi. Benim dokunmaya kıyamadığım bedenini morartmışlardı. Bu hiçbirinin yanına kalmayacaktı. Ersin şerefsizi bedenine yediği zehir ile ne yürüyor ne de hareket edebiliyordu. Yaşıyor ama yaşayamıyordu.

Hava yavaş yavaş aydınlanmaya başlıyordu ki Baran bağırmaya başladı.
" Duru uyandı, gözlerini açtı kardeşim" diye bağırıyordu. Hızla ayağa kalkıp Duru'yu gösteren camı izledim. Gözlerini açmış ve etrafı inceliyordu. Etraf incelemesi bitince bakışlarını bize yöneltti. Gözlerimiz buluşunca kaşlarını çattı. Ellerimi havaya kaldırıp sallamaya başladım." Güzelim, hepimiz buradayız" diye seslendim ama tepki vermedi. Kaşlarımı çattım." Ters giden
birşey var" dedim. Doktorlar odadan çıkıp, hemşirelere bağırmaya başladı.
" Ameliyathaneyi hazırlayın" deyince sinirlerime hakim olamadım." Ne ameliyatı, ne diyorsun doktor. Eşimin neyi var lan niye ameliyata alıyorsunuz" dedim bağırarak.