Wattpadten takip edip oy ve yorum yapmayı unutmayın Seviliyorsunuz. Keyifli okumalar
*******************
Kapıda gördüğüm iki sima yüzünden olduğum yerde kalakalmıştım. O iki sima,Burcu denen kadın ve Baran'ın ablası Sultan idi.
İki düşmanım yanyanaydı. Hayır onlar beni kendilerine düşman olarak görüyorlardı. Ben değil. Onlar bana sadece varlıkları ile rahatsızlık veriyorlardı. O kadar.
Başımı yukarı kaldırdım. Ve sertçe yutkundum. Ben ve Baran arasında bakışları gidip gelen Burcuyu yolmak istiyordum.
Tut kendini Beril. Tut.
"Abla"dedi Baran ve Ferhat aynı anda.
Sultan'ın bakışları benden kopup,kardeşleri Baran ve Ferhat arasında gidip geldi. Burcu ise hâla bana kilitlenmiş bakıyordu. Burcu'nun bakışlarından sanki bir zafer kazanmış gibi bir parıltı vardı.
Komikti. O bakışlarında ki zafer dolu bakış bu eve girebildiği için miydi?
"Evet ablanız" dedi Sultan. Sesi sertti. Çok acayip bir kadındı Sultan.
"Hoş geldin" dedi Baran ve ablasına doğru kapıya ilerledi. Baran ve Sultan karış karşıya geldikleri zaman,Baran kocaman bir tebessüm ile Sultan'a sarıldı.
Benim bakışlarım Burcu'dan kopup,Sultan'a döndü.
Baran ablası olacak Sultan'a kocaman bir tebessüm ile,kocaman bir şekilde sarılmıştı. Ama Sultan ise yalandan da olsa gülmeyi bırak,kardeşine sarılmak yerine bir elini Baran'a atıp sarılmıştı.
Sultan Baran'ı bildim bileli çocukluğundan beri sevmezdi. Ve belli ki hâla da sevmiyor. Bir insan kendi kanında ki kardeşini sevmez mi?
Sultan ve Ferhat'ın sert bakışları birbirleri ile denk düştü. O sert bakışlar da birşey vardı. Ama ney?
Baran geri çekildi. Ferhat ise gidip ablası Sultan'a sarılmadı. Uzaktan bir baş hareketi ile selamını verdi Ferhat.
"Hoş geldin" dedim ifadesiz bir sesle. Sultan ise sesimi duymuş ama bana cevap vermemişti.
Geri zekalı. Allahın selamını almıyordu. Ya da ben hata etmiştim. Sultan Allahın selamını hak etmiyordu. Ama işte naparsın edep,saygı kim olursa olsun saygı da kusur etmemek gerekiyordu.
"Duyduğuma göre yeni bir hizmetli arıyormuşsunuz" dedi Sultan emin olmak için.
"Evet" dedi Baran.
"Bende size arkadaşım Burcuyu getirdim. Çocukluk arkadaşımız Burcuyu" diye üstüne bastıra bastıra konuştu Sultan ve devam etti,"ve burada çalışsın istiyorum Burcu. Çünkü paraya ihtiyacı var. Ve sakın biz veririz. İhtiyacını giderelim gibi söylenmelerde bulunmayın. Burcu'nun kendileri yardımı kabul etmiyor."
Yalan. Yalan. Yalan. Herşey yalandı. Burcu'nun paraya değil,Baran'a ihtiyacı vardı. Burcu buradaysa Baran içindi. Şu an burada kocaman bir komplo dönüyordu.
Sultan benlimle küçükken anlaşamaz ve sevmezdi beni. Bende ona bayılmıyorum ya. Bende Sultan'ı ne küçükken severdim. Ne de şimdi seviyorum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Benimsin
General Fiction"insan kaderinden kaçabilir mi?" kaçamaz ve,ve sen benim kaderimsin " doğru diyordu biz birbirimizin kaderiydik.Çünkü bütün yollar ona,bize çıkıyordu, insan kaderinden kaçabilir miydi?
