Benimsin

4.Bölüm

Wattpadten takip edip oy ve yorum yapmayı unutmayın 🙃

**************

Her insan mutlu olmayı hak ediyordu. Ama bazı geçmişler vardır ki mutluluk değil,acı içeriyordu. İnsanın geçmişini bırakıp,geleceğine odaklanması gerekiyordu. Çünkü bazı geçmişler acıdan başka bir şey içermiyordu.

Baran ise benim geçmişimdi. Şimdi ise geleceğim de olmuştu. Demek insan bazen geçmişinden kaçamıyordu. Kaderinden ve alın yazısından.

Baran benim geçmişimden hem acı hem tatlıydı. Bizim çocukluk anılarımız çok güzel olduğumuz zamanlardı. Ta ki o güne kadar. Baran'dan bir daha haber alamadığım güne kadar. Acının ilk başladığı zaman,o zamandı.

Şimdi ise Baran sanki bana kendini af ettirme çabasındaydı. Ya da bilmiyorum bana öyle geliyordu.

Baran ve benim odamdaydık. Bizim odamızda. İkimizin odası. Hayal gibi ama gerçek. İnsanın nasılda garibine gidiyordu. Yıllarca beklediği kişi ile beraber olmak. Üstelik tamda imkansıza düştüğü an. Garip ama güzel bir şeydi.

Üstüme yöresel kıyafetimi giymiş,ellerim işlemelerinin üzerinde geziniyordu. Çok güzeldi. Tam da beni görenlerin gelin olduğumu anlayacak bir yöresel kıyafet giymiştim. Çok hoş ve güzeldi. Bana da yakışmıştı.

Üstümde kıpkırmızı,hoş,ışıl ışıl işlemeli bir yöresel elbise vardı. Elbisemin üzerine ise Baran'ın bana mehir olarak verdiklerinden altın kemerimi alıp,takmıştım. Ve elbisemi taktığım altın kemerim tamamlamıştı.

Ben mehir olarak Baran'dan bir şey istememiştim. Ama Baran bana hem şehirde hem memlekette ev vermiş,üstüne bana altın kemer,kilom kadar altın,arsa,araba ve daha hatırlamadığım onca şey.

Baran'ın bana verdiği altınlardan alarak
Boynuma kolye,tüm kollarımı kaplayacak kadar altın bilezik,parmaklarıma şahmeran ve altın yüzüklerimden taktım.

Bir dakika. Bir dakika.

Bana yine altın takmayacaklar mıydı?

Bu düşüncem ile boynumdaki fazla altınları çıkardım. Ve boynumda sadece iki tane altın kolye kalmıştı. Parmaklarımdaki yüzüklerimden 'de çıkardım. Her iki elimin parmaklarında birer yüzük bırakmış,her iki kolumdaki altın bileziklerimden 'de her iki koluma altışar tane bırakmıştım.

Acaba bunlarda fazla mı? Çıkarsam mı daha? Hem bizim aşiret hem de onların aşiret çok kalabalığız. Ama yine altın takarlar mı? Offf.

Boş ver kalsınlar. Zararı yoktu.
Aynadan makyajıma baktım. Tamda üstüm ile uyumluydular. Baran bana bir makyöz çağırmıştı. Makyöz de işini yapıp,hayırlı dileklerini iletip,gitmişti.

Saçlarım baktım. Özenli bir çalışma ile çokta güzel olmuştu saçlarımda.

Ayyy çokta güzel olmuştum. Maşallah Allah nazarlardan korusun beni. Bugün nazar olabilirdim. Cidden bu güzellik başa belaydı. Kendi kendime güldüm.

Bugün çok mutluydum. Umarım güzel çekerdi.

Benim mutlu olduğum anlarda illa ki bir darbe iner beni yerle yeksan ederdi. Sanki...sanki mutluluk bana haramdı.