Wattpadten takip edip oy ve yorum yapmayı unutmayın Seviliyorsunuz. Keyifli okumalar 😊
*******************
Güneşin doğuşundan içeriye dolan ışığı yüzüme vuruyordu. Bir el hissettim. Bana sarılmış. Ve evet bu Baran'dan başkası değildi. Güneş ışınları artınca elimi yüzüme atıp, huysuzca mırıldandım. Yatakta esnedikçe esnedim. Dirseğim arkamdan yumuşak bir şeye çarptı. Bir anlığına Baran'ı unutmuştum. Oysaki kaç yıldır unutamadığın kişi.
"Aa"diye duyduğum ses ile kendimi sesin geldiği yere çevirdim. Baran elini gözüne atmış belli belirsiz acı ile inliyordu.
"Ayy iyi misin?"diye öne atıldım. Evlendiğimi unutmuştum. Ve esnedikçe esnemiştim. Artık yatakta tek yatmıyordum. Buna alışmam lazımdı.
"Gözümü çıkardın "diyen Baran elini gözünün üstünden çekmiyordu. Hey Allahım sanki bilerek yapmıştım.
"Bilerek mi yaptım?"diye yükseldim. Millet kocası ile ilk sabahlarında birbirlerine öpücük kondururdu. Biz ise göz deliyorduk. Çok iyi bir sabah oluyordu.
Baran elini gözünden çekip,birden beni kendine çekip,yasladı. Yüzümüz arasında bir milim bile yoktu. Konuşsak dudaklarımız birbirine değecekti.
"Hem suçlu hem güçlü ha?"diyen Baran birden keyiflendi. Konuştuğu sırada ise dudakları dudaklarıma çarpıyordu.
Yutkundum. Kalbim heyecan ile ağzımda çarpıyordu. Nefes alışverişlerim derinleşiyordu Baran yüzünden.Baran burnunu yanağıma yanağımdan ise boynuma indirip,tekrardan yanağıma sürttü.
Kulağıma sıcak nefesi ile mırıldandı Baran."Beni deli ediyorsun "diyen Baran'ın sesi haz doluydu. "Üstelik her anlamda"dedi Baran gözlerimin içine baka baka.
Koyu kahve gözleri ile ela harelerimi gözlerine hapsetmişti. Aklından ne geçiyor hiç bilmiyorum. Beni baştan aşağı bordo geceliğim ile süzdü.
"Beril "dedi Baran. Ama her konuştuğunda uykundan yeni uyandığı için sesi kalın çıkıyordu. Ve uykulu sesi bile fazlası ile iyiydi.
"Baran" dedim bende.
"Baran sana kurban olsun "dedi Baran anında.
Daha da yaklaştı Baran bana. Kalkıp, gitmek istiyordum. Ama bir türlü yapamıyordum.
Kaşlarını çatıp,"ne oldu? "Dedi Baran birden. Sanki anlamış gibiydi.
Konuşmadım. Sadece başımı iki yana salladım. Ve arkamı döndüm. İzin vermeyecektim.Çünkü tam anlamı ile Baran'ın niyetini bir türlü anlamış değildim. Beni seviyor mu?sevmiyor mu? Beni sadece bir anlığına kullanmak mı istiyor?yoksa cidden beni mi istiyor belli değildi. Herşey tam anlamı ile belli olduğunda kendimi ya ona bırakacaktım ya da hep böyle ondan kaçacaktım.
Baran arkamdan "bir gün beni kendi benliğin ile kabul edeceksin Beril "dedi.
Ayağı kalktım üstüme geceliğimin sabahlığını geçirdim. Baran da ayaklanıp,tekrardan önüme geldi.
Yüzümü yüzüne kaldırdım. Koyu kahve gözleri pür dikkat bendeydi. Bir elini belime doladı. Bir eli ise saçlarımı okşadı.

ŞİMDİ OKUDUĞUN
Benimsin
Ficción General"insan kaderinden kaçabilir mi?" kaçamaz ve,ve sen benim kaderimsin " doğru diyordu biz birbirimizin kaderiydik.Çünkü bütün yollar ona,bize çıkıyordu, insan kaderinden kaçabilir miydi?