Benimsin

2.Bölüm

Wattpadten takip edip oy ve yorum yapmayı unutmayın Seviliyorsunuz 😊
İşte herkesin beklediği 2.bölüm

İnsan bazen kabul etmeyeceği şeyi zorlada olsa kabul etmeye mecbur bırakılır. Çünkü yaşamak için. Çünkü alışmak için. Çünkü herkes kabul etmişse o kişinin kabul etmekten başka bir çaresi yoktur.

Daha dün kına gecemdi. Kınam yakıldı.
Bugün ise düğünüm var. Köyden şehire gidecektik. Bundan sonra şehirde kalacaktım. Üstümde parıl parıl olan,güzel işlemeli, uzun kollu bir gelinlik var. Baya da güzel bir gelinlik.
Ben Beril Korkmaz bugün düğünüm var. Ben bugünden sonra Beril Yıldırım olacaktım. Ve çocukluk aşkım tarafından.

Herkes aşağıda Ben ise odamda. Tek başımaydım. Son kez baba evindeydim.
Derin bir nefes verdim. Ne yapıp edeceğim karşısın da. Cidden ben ne yapacaktım? Benim bundan sonra nasıl bir hayatım olacaktı? Çünkü ben bugünden sonra yeni bir hayata yolculuk ediyorum.

Zilan tak diye girdi odaya. "Abla"diye bağırdı. Başımı camdan ona çevirdim.
Tam bir gelinin kız kardeşi olmuştu.
Ne de güzel olmuştu zilanım.
Gözlerim ister istemez dolmuştu.
Bu belki onu son görüşümdü. İşte bu düşünce beni yiyip bitiriyordu.

"Zilan kardeşim "dediğim gibi onun üstüne yürüyüp zilana sarıldım. Kokusundan içime çektikçe çektim. Son kez belki de bu anlarımız.

Zilan da aynı şekil bana sarılıp o da benim kokumdan derin derin içine çekti. Abla ve kız kardeş belki eşyalarını birbirine verip,paylaşmazlar ama gerektiğinde ise birbirlerine böbreklerini verirler. Ben ise zilan 'la herşeyimi paylaşıyordum. Mutluğumu, acılarımı, üzüntümü,yaralarımı herşeyimi ama o da aynı şekil benle paylaşıyordu. Çünkü bizim birbirimizden başka kimsemiz yoktu.

"Ay ama abla "diye geriye çekildi zilan.
Gözünden akan göz yaşlarını bana göstermeden silerek. Ama ben görmüştüm ağladığını.

"Ne?"diye yükseldim "Ne kız ne burada bir duygulsallaşıyoruz o anında içine etme be kardeşim "dedim. Tabi haklı olaraktan.

"Ay ama bu kaç gündür beni baydın vallah tamam anladık gelinsin,gidiyorsun "diye kendince benle dalga geçiyordu zilan. Göz devirdim.

"Başına geldiğinde anlarsın zilan "diyip
Dostça omzuna vurdum. Zilan otuz iki diş sırıtarak.

"Amin amin "dedi. Tabi kız seviyor. Onun sevdiği kişide onu seviyor. Daha ne ister demi?

Peki Beril sen hâla seviyor musun çocukluk aşkını? Bu saatten sonra bilmiyordum sevip,sevmediğimi. Çünkü baran'ın hareketleri çok değişmişti. O baran benim çocukluk aşkım olamazdı.
Ama oydu işte. O.

Peki baran beni seviyor mu? İşte en belirgisiz olan buydu. En bilinmezi olan.

"Ne oluyor Zilan aşağıda hiç? "Diye merakla sordum.

"Hiç "dedi zilan omzunu indirip kaldırarak. "Herşey çok iyi gidiyor. Babam birazdan seni aşağı indirmek için gelecek. Ve abla bazı misafirlere gıcık oldum ya. Cidden bazıları çok gıcık. "Diyen Zilan sonda isyan etti bana.

"Yani Zilan herkes mükemmel değil. Demek var o misafirlerin bir kusuru olabilir ablacım öyle şeyler."dedim. Zilanı yumuşatmak için. Yoksa her an bir kavga söz konusuydu. Zilan şu an duruyorsa benim için duruyordu. Bilirim.

Gözlerini devirdi zilan. "Tamam ama neyse "dedi kendini sakin tutmaya çalışan zilan. Acaba o gıcık dediği bazı misafirler ne yapıp ne ediyorlardı da zilan bu kadar kızmıştı?

"Ben kaçar ablam"diyip yanağıma bir öpücük kondurdu zilan.

"AA makyajım "dedim bende şaka amaçlı.