Wattpadten takip edip oy ve yorum yapmayı unutmayın Seviliyorsunuz 😊🙃
*****************
"Seven her zaman sevilmiyor be Beril"diyen Heval'deydi bakışlarım.
Heval'in bakışlarında hem Ferhat'a olan aşkı ve alamadığı sevginin acısı vardı.
Aşk her zaman çift taraflı değil,tek taraflı olabiliyordu.
"Ferhat abi senin onu sevdiğini biliyor mu?"diye sordum. Bakışlarım pür dikkat Heval'deydi.
"Hayır "dedi Heval tek nefeste. "Bilse bile onu sevdiğimi,takmaz. Nede olsa beni kardeşi gibi görüyor"diyen Heval'in göz dolacak gibiydi.
Aşk her zaman güldürmüyordu da.
"Ben inanıyorum Ferhat abi seni fark edecek,ve oda seni sevecek"dedim tebessüm ile.
Heval'in bakışları Ferhat'tan bana kaydı. "Öyle mi dersin?"diye sordu. Sanki Heval'in sesinde umut vardı.
"Evet "dedim anında. "Ferhat abi aşkı bulsa bulsa sende bulur. Sen onu gerçekten seviyorsun Heval. Ve Ferhat abi'de gerçekten seven bir adam ve onun sevgisini hak edecek bir kadın varsa o da sensin"diyen benim sesim de umut doluydu. Umarım Heval ve Ferhat abi olurlardı.
Heval güzel seviyordu. Heval'in gözlerinde o aşk okunuyordu. Ferhat ise o da güzel seviyordu. Hâla onu terk eden nişanlısının ihanetine bile sahip çıkıyordu. Ama umarım Ferhat abi uzağı değilde,yakınındaki aşkı görebilir.
"Hem kız eltim olursun"dediğim gibi omzum ile Heval'in omzunu hafif itikledim.
Heval utanıp,gülerek elini yüzü ile kapattı. Gülmek Heval'e yakışıyordu.
Heval ellerini yüzünden çekerek,tekrardan Ferhat'a baktı. Heval'in gülümsemesi derin bir tebessüme dönüştü. Sevgi dolu ve acı dolu bir tebessüm. Fazlası ile acı içeriyordu.
Gözlerim düğün alanına döndü.
Her bir tarafta şık ve yöresel giyinen insanlar. Ve halay çekenler vardı.
Bu görüntü beni mutlu etmişti. Tam da herşey istediğim gibiydi. Ve bunu bana sağlayan Baran'dı.
Ferhat abi kapı da misafir karşılamaktan bıkmış ve halay çekmeye yönelmişti.
Halay başında olan Baran,düğün başladığında beri halayda idi. Ve Ferhat abi Baran'ın yanına gitmiş ve halay başlını ele geçirmişti.
Ferhat abi ve Baran birbirlerine gülümsediler. Ferhat abi bu kez cidden mecburluktan değil içtenlik ile gülümsemişti. Bir tek Baran'a gerçekti Ferhat.
Ve hemen oradan ele ele tutuşmuş halay çeken anne ve babamı ve yeni dünürleri ile ele ele tutuşmuş halay çekerken gördüm. Bir tarafta ise deli kardeşim Zilan'ın halay çektiğini gördüm.
Ee ben ve Heval bu görüntüye dayana bildik mi?hayır tabii ki de.
Ben ve Heval birbirimize bakarken ilk güldük sonra ise el ele vererek hemen halaya dahil olduk.
Ben Baran'ın eline girdim. Heval ise Zilan'ın eline girdi.
Halay başı olan Ferhat abi'den ses yükseldi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Benimsin
General Fiction"insan kaderinden kaçabilir mi?" kaçamaz ve,ve sen benim kaderimsin " doğru diyordu biz birbirimizin kaderiydik.Çünkü bütün yollar ona,bize çıkıyordu, insan kaderinden kaçabilir miydi?
