Κάποτε ίσως φτάσω εκεί που ποθώ, εκεί που νιώθω σπίτι.
Οι αμφιβολίες μαζεύτηκαν . Οι ελπίδες πετάξανε σαν χελιδόνια. Απόψε πέφτουν οι μάσκες και τον υπόλοιπο χρόνο γινόμαστε αυτές.
Μερόνυχτα ταξιδεύω νιώθοντας μια χαρμολύπη. Τα μάτια δακρύζουν αλλά δες με χαμογελάω. Δες πόσο άνετος είμαι τώρα που ξέρω την ματαιότητα του πράγματος
Νύχτωσε
Οι σκέψεις τρέχουν να βγουν στην επιφάνεια μήπως και δραπετεύσουν μήπως και σωθούν από την λήθη
Σιωπηρή αποδοχή
Σιωπηρή άρνηση
Σιωπή αχρωμάτιστη μένει ανοιχτή σε ερμηνεία
Τα ενδεχόμενα υπολογίσιμα
Το νόμισμα στροβιλίζεται στον αέρα πριν δείξει πλευρά
Στην γέφυρα άφησα λουκέτο , ένα λουλούδι και δύο τρεις στίχους να εκφράζουν ότι έμεινε ανείπωτο
Κάποια στιγμή το τοπίο αλλάζει
Κάποια στιγμή το ασημένιο φως της Σελήνης δίνει την θέση του στην ροδολουστη αυγή
Κιετσι όλα και πάλι βρίσκουν τη θέση τους στο κύκλο
14, 121, 607Α/Ν: Τα φιλιά μου στο χάος
Με αγάπη
Άλεξ
YOU ARE READING
Heart of Cosmos
PoetryΠοίηση. Κάποιες φορές βαρύ άλλοτε όχι και τόσο. Διαβάζετε με δικιά σας ευθύνη.