Heart of Cosmos

Δαμόκλειος σπάθα

Καινούργιο ξημέρωμα
Το αβέβαιο και πιθανό γίνεται
η δαμόκλειος σπάθα που κρέμεται ανεπαίσθητα πάνω από τα κεφάλια μας
Σαν μοίρα σε δίλημμα να υφάνει η να ξηλώσει το νήμα της ζωής πριν το τέλος στο υφάδι
Σαν απειλή θανάτου που προφήτεψε η Κασσάνδρα πριν βρει τέλος τραγικό
Πήγε αργά και απόψε
Τα όνειρα μας βιαστικά τρέχουν μαζί με τις σκέψεις μας τις ελπίδες μας
Ποιο θα προλάβει ποιο
Ποιο θα διαδεχτεί ποιο
Πριν την ροδολουστη δροσερή αυγή, στην υπαρξιακή αγωνία του αβέβαιου
Ξεμένουν οι ανάσες μας κάτω από το φως
Και τα μάτια μας πλανονται σε όσα κρατάμε ιερά και φυλαχτά σε δωμάτια με θέα
Η λύδια λίθος αγνοήθηκε
Και εμείς μηδιζουμε για να επιβιώσουμε σε μια δυστοπία που μας πνίγει κρύβοντας πρόσκαιρα τα τρωτά της σημεία
Η ψυχή διαμαρτύρεται
Το σώμα συνηθίζει
Μέχρι το τέλος και την (α)πιθανη μας αναγέννηση

Α/Ν: Το μόνο που μένει η κρύφια αλήθεια της ύπαρξης
Τα φιλιά μου στο χάος
Με αγάπη
Αλεξ