Κάποια στιγμή στην δύση του τελευταίου πολιτισμού
Λίγες ανάσες από το τέλος μας
Ποια θα είναι η τελευταία μας σκέψη;
Τι θα έχει νόημα;
Οι ιστορίες μας θα σιγήσουν σαν το κελάηδημα πουλιών που εξαφανίστηκαν
Οι έγνοιες μας οι έρωτες μας όλα αυτά που δεν θα ζήσουμε θα γίνουν σαν τα παράσιτα που μας βοηθάνε να τραφούμε πριν τραφούν από εμάς
Δύο δάκρυα αχνά σε μια μάσκα θεάτρου
Ένα απροσδιόριστο πολυσήμαντο χαμόγελο
Το σαρκικό κουστούμι μας γεμίζει σημάδια
Τα πλάνα μας πέφτουν στο κενό
Πως προβλέπεις το απρόβλεπτο;
Αιχμάλωτοι ευκολίας δυσκολευόμαστε με τα αξιώματα που θέσαμε
Σπασμένα είδωλα ρίχνουν σκιές σε ένα παιχνίδισμα φωτός
Αιτίες πολλές συμβάντος μηδενός και τα αποτελέσματα εδώ να τα βιώνουμε
Υπαρξιακή αγωνία κορυφώνεται πριν μπει η τελεία
Κανείς δεν μας προετοίμασε γι'αυτό
Όσες προβλέψεις ειδικών και να ακούστηκαν
Η Κασσάνδρα και ο Λαοκόων είναι εκ προοιμίου έτσι γεννημένοι να μην εισακούονται
Όταν όλα κριθούν θα είμαστε χέρι χέρι κοιτώντας το αύριο που θα περισσευουμε κατάματα
Και ίσως να βρούμε γαλήνη στο μάταιο της θνητής παροδικής μας (συν) ύπαρξης, στην αυγή ενός καινούργιου κόσμου νιώθοντας το κοσμικό παλμό να μας συνθλίβει.Α/Ν:
Για κάθε τέλος πριν την επανεκκίνηση
Τα φιλιά μου στο χάος
Με αγάπη
Άλεξ
YOU ARE READING
Heart of Cosmos
PoetryΠοίηση. Κάποιες φορές βαρύ άλλοτε όχι και τόσο. Διαβάζετε με δικιά σας ευθύνη.