Heart of Cosmos

Με δάκρυα στα μάτια

Συννεφόκαμμα ονείρων
Και εμείς οι σταγόνες που απιθωνονται σχεδόν ευλαβικά στην μάνα γη
Γαλανός ουρανός και μεις το άσπρο που ξεθωριάζει στα σύννεφα που χάνονται
Το βράδυ τυλιγμένες στο αστροκέντητο βελούδο αγκαλιάζονται οι ψυχές μας
Και πριν έρθει η αυγή έχουν και έχουμε κριθεί
Φεύγουμε σαν όνειρα θερινής νυκτός
Ένα με τον ήλιο που σβήνει
Ένα με του βυθού τα κοράλλια
Ένα με το κόκκο άμμου που χάνεται στην έρημο
Ένα με την γη που αργοπεθαίνει για να ξαναγεννηθεί
Ένα με την μυθοπλασία
Σαν επισκέπτες νυκτός με αντανάκλαση άδεια σαν προσδοκία μέσου ανθρώπου
Τα φώτα τρεμοπαιζουν σαν αναμνήσεις που χάνονται μπροστά στην φθορά που εισχώρησε και πέρασε την τελευταία αντίσταση
Το τελευταίο αυτοάνοσο που νόσησε
καταλήγοντας στο τελευταίο μας φλαςμπακ
Και ξεπροβάλλει η μέρα
Η τρίμορφη κουροτρόφος αφήνει τα δώρα της και τις οφειλές που απαιτεί
Η ύπαρξη
Με δάκρυα στα μάτια
Τραβά σκανδάλη και απελευθερώνεται
Με κοσμική κραυγή αποκαθίσταται η ισορροπία και ο Κόσμος γεμίζει φως και χρώμα

Α/Ν: Με δάκρυα στα μάτια και ένα χαμόγελο γιορτής το αμφίσημο της ύπαρξης σαν παιχνίδισμα φωτός κάνει τα πάντα να επιβιώσει το άγγιγμα του χρόνου.
Τα φιλιά μου στο χάος
Με αγάπη
Άλεξ