Red me..

24

Koen pov

Ik wordt wakker met een slecht gevoel in me buik en dat heb ik niet vaak. Ik kijk op me telefoon en het is 8:oo er zal vast niemand wakker zijn maar ik besluit toch maar naar beneden te gaan. En daar zag ik hem liggen te slapen in de keuken. Met opgedroogd bloed op zijn benen. En een fles naast zich die al helemaal leeg is. Ik ren er heen en schudt Robbie wakker hopend dat hij niet nogsteeds out is. ik krijg een mompelend geluid en zijn ogen gaan open. 'rob..' zeg ik terwijl de tranen uit me ogen vallen. 'het spijt me zo erg ik bedoelde het echt niet maar die stemmen.' hoor ik robbie langzaam uit zijn mond zeggen. 'het is oke rob het is onze schuld we hadden je nooit alleen achter mogen laten.' hij geeft een kleine glimlach. ik ga naast hem zitten en geef hem een dikke knuffel er komen ook tranen in zijn ogen die langzaam op me shirt vallen.

Raoul komt binnen en als hij ons op de grond ziet liggen begrijpt hij meteen wat er is gebeurd. 'robje toch..' zegt hij terwijl hij naar ons toe loopt. we halen samen rob overeind en zetten hem op een stoel. Raoul maakt de grond even schoon en komt daarna met een doekje naar rob toe lopen. 'mag ik?' rob geeft een knikje en Raoul haalt het bloed van zijn benen. De sneeën waren erg diep maar Raoul blijft door gaan. soms maakt rob een klein gilletje van de pijn.

robbie's pov

Het was echt niet men bedoeling om de jongens zo te laten schrikken. Waarom was ik nou zo dom om me gedachtes de baas te laten spelen? We zitten nu aan tafel het is erg stil Koen en Raoul praten een beetje over youtube maar me hoofd zit er niet bij. Ik kan alleen maar denken aan alles. Mensen zeggen altijd dat je bijna niks meer weet als je dronken bent alleen ik wist alles nog hoe ik daar lach hopend dat het voorbij ging. Zou dat ooit nog weg gaan die gedachtes. Ik zie Matthy binnen lopen alleen hij begroet ons even en loopt daarna gelijk de teun in voor een peuk waarschijnlijk. Matthy mag echt niet weten wat er was gebeurd hij is me beste maatje en hij moet echt niet meer problemen krijgen dan hij nu al heeft. Ik weet het ik mis der ook alleen ik moet haar toch ooit loslaten. Maar vlgm is dat ook een van de redenen van waarom ik het deed gisteravond. Eigenlijk zijn matt en ik een beetje hetzelfde. We hebben dezelfde problemen maar mijn uitweg is drank en die van hem siggaretten.  Maar het doet me nogsteeds zoveel pijn om hem zo te zien ik hoop echt dat het ooit nog goed komt met ons..

niet zo lang hoofdstukje maar boeie ik vond dit wel moeilijk om te schrijven omdat ik er best wel aan relate. xx lou