Red me..

26

robbie's pov

Ik probeer de jongens zoveel te vermeiden ik schaam me namelijk echt van die actie van gisteravond. Waarom deed ik dat normaal doe ik het ook alleen waarom ging het gisteravond zo heftig? Het was net alsof ik de dood werd ingetrokken. Elke keer als ik er over nadenk voel ik me hart even stil staan alsof niks van me wil herinneren wat er is gebeurd. Ik besluit maar uit bed te gaan voordat ik ik te diep vast zit. 

Ik loop naar beneden ik moest vandaag matthy naar therapie brengen dus liep even de keuken in en pak een appel. Ik kijk er even naar maar de gedachtes dat dit me mond in zou gaan liet me al kokhalzen. Ik gooi het in de prullenbak en roep matthy. Tot me verbazing zat hij daar al op de trap met een soort boek in zijn handen. 'wat is dat matt?' zeg ik nieuwsgierig. 'soort depri boek waar ik moet schrijven.' zegt hij . wat zou dat ook ooit moeten helpen.

We liepen de auto in en ik ga rijden. Matthy's benen trillen natuurlijk weer dat is namelijk niks nieuws. Hij is altijd zo gestressed. Nu ik zo aan het rijden ben met een stressende kip naast me die niks zegt. Voelt het net alsof jn naast me zit. Ze zei ook nooit iets tijdens autorijden was altijd haar stilte momentje. We hadden echt meer voor der moeten doen toen we wisten hoe erg ze aan het struggelen was. We komen aan en ik zet matthy af. Hij blijft even zitten en loopt dan met moeite de auto uit en swaait nog even.

matthy's pov

Ik heb echt geen flauw idee wat ze vandaag gaat bespreken. En daar kan ik nou eenmaal niet tegen ik kan daar zo gestressed om worden. Vroeger noemde mensen me dan altijd een autist ik ben toch niet autistisch nou ja laat hun maar. 

Ik loop het kamertje binnen en die vrouw gaat weer tegenover me zitten. Het begint gewoon als een normaal gesprek over hoe mijn week ging. En wat er allemaal was gebeurd, kijk dat soort dingetjes doen me echt goed in therapie maar ik hou gewoon niet als ze dieper in me gedachtes gaat zitten. net als ik dat denk komt ze met die vraag die ik nou net wou.

 'mag ik zien wat je hebt geschreven matthias?' ja daar heb ik niet zoveel keus ookal ben ik een volwassen man kan ik dat amper afwijzen dus ik geef er het boekje terwijl ik der met lege ogen boos aankijk. Want ik heb geen zin in een glimlach. 'wat bedoel je hier mee matthias?' en ze leest een stukje voor 'Waarom leven mensen nog zo lang als je toch dood gaat?.' ik ben stil ik ben zelf ook vergeten dat ik dat heb opgeschreven waarschijnlijk was ik weer eens dronken toen ik dat deed. 'gwn iedereen gaat toch dood?' zeg ik maar ik moest toch iets zeggen weetje. 'weetje matt je bent niet hopeloos alleen beter worden is niet onmogelijk het is een keuze' zegt ze alsof het zo makkelijk is want als dat zo was was iedereen wel blij in deze wereld. 

Bij het stukje van jn valt ze stil. ze krijgt tranen in der ogen. 'matt.. dit is echt heel mooi geschreven' zegt ze het raakt me wel ik had namelijk nooit gedacht dat ik iemand anders kon intimideren met mijn woorden. Ik vondt het zelf namelijk niet zo goed. ik besef me eigelijk dat ik nog nooit over haar heb gepraat omdat ik het niet aankon maar toen vroeg ze het natuurlijk. 'wat is er met haar gebeurd?..' ik krijg weer tranen in me ogen van de gedachtes ik krijg een paar tischoes in me handen geschoven. 'zelfmoord' zeg ik 'wist je dat ze het ging doen?' zei ze waarom zou ze zoiets dom vragen alsof ik haar gedachtes kon lezen. 'het is niet mogelijk om te weten of iemand een poging tot zelfdoding gaat doen..' zeg ik waar komen die woorden toch vandaan ik kan nog beter schrijver worden dan een of andere kkr youtuber.

Gelukkig is de sessie voorbij dus ik pak me tas snel en loop gelijk weg. Me ogen zijn rood dus ik krijg een paar rare blikken van mensen waar ik langs loop maar het kan me oprecht helemaal niks schelen. Ik zie Robbie's auto staan dus ik loop snel daarheen en ga zitten hij kijkt me aan maar ik heb echt geen zin in nog een kleine therapie sessie als ik net klaas ben. Ik wist dat rob wist wat hij moest doen hij deed de radio aan en song een beetje mee het leek net alsof hij niet doorhad dat ik er bij was. Ik kon alleen maar denken aan die zelfmoord poging van der hoe we thuis kwamen en zei weg was en die brieven oh die verschrikkelijke brieven. Waarom deed zij dit ik had echt alles voor der willen doen. Ookal mag ik niet zo erg zeuren want voor robbie is het zijn zusje ik zou het echt niet aankunnen als mijn broers dood gaan. Ookal zit ik zo niet lekker in me vel denk ik nooit aan zelfmoord maar waarom zei wel je doet het toch niet zomaar? ik staar naar buiten door het raam er staat weer zon jank lied op me ogen zij nogsteeds rood en je hoort de regen op de ramen kaatsen. Zon perfecte dag vindt ik altijd ik hou gewoon zoveel van regen. Ik kijk nog een beetje totdat we weer bij casa del huts zijn..

heyy mopjes ik voelde me echt even niet zo goed dus echt sorry voor geen post dus heb nu even een lang deeltje gemaakt gewoon 1000 woordjes ook echt bedankt voor de 1,8k reads ik ben zo dankbaar gastt ik hou van jullie vergeet ook niet om me andere boek 'de neefjes' te lezen want die is ook heel leuk als jullie nog leuke ideeën hebben laat even weten. morgen nieuwe deeltje xx louuu!!