8 Brother & 1 Sister (Skz ile hayal et)

8.Bölüm

Arin'in anlatımıyla...

Dünkü olan doğum günümden sonra gerçekten çok yorulmuştum. Saat 12 de uyandım resmen. Okul olmadığı için şanslıydım. Gerçi şu an evde kimsenin olmadığına emindim çünkü abimler işe gittiği için genelde yalnız olurdum.

Yataktan zorla kendimi kaldırarak banyoya gittim. İşlerimi hallettikten sonra çıkıp salona indim. Tahmin ettiğim gibi kimse yoktu. Yemeğimi hazırlayıp yemeğe başladığım sırada telefonum çalmaya başladı. O kazadan sonra Minho abim yeni telefon almıştı bana.

Kimin aradığına baktığımda Felix abim olduğunu gördüm. Telefonu açıp kulağıma götürdüm.

"Günaydın brownie'm.." Neşeli sesiyle konuştuğunda gülerek, "Günaydın oppa."

"Biz bu gün biraz geç geleceğiz de, yani merak etme diye söyledim." Ağzıma domates tıkıştırdığım sırada, "Tamam, merak etmem." Dediğimde hafifçe gülerek, "Afiyet olsun o zaman." Diyerek kapattı telefonu.

Yemeğimi bitirdiğimde mutfağı toplayıp oyun odama geçtim. Biraz oynadıktan sonra sıkılmaya başladığım için salona geçip rastgele bir dizi açıp izlemeye başladım.

Saatin kaç olduğuna baktığımda çoktan 5 olduğunu gördüm. Kendime pizza ve cola sipariş vererek beklemeye başladım. Abimler geç geleceği için onlar için sipariş vermemiştim. Bir kaç dakika sonra yemeğim geldiğinde oturup yemeğe başladım.

Kapı açıldığında dönüp o tarafa baktığımda Maknae line'ın geldiğini gördüm. Gidip sarıldığımda, "Hani geç gelecektiniz?" Diye sordum. Han abim,  "Yorulduğumuz için izin alıp geldik. Yoksa saat 8 e kadar bekleteceklerdi." Bıkmış gibi konuştuğunda burnumdan güldüm.

Jeongin abim, "Ee sen n'aptın?" Diye sorduğunda, "Öyle işte dizi izledim, playstation oynadım falan. Açmısınız?" Felix ve Seungmin abim başlarını sallayarak, "Şirkette yedik birşeyler." Dediler. Bende başımı salladım.

■■■

1-2 saattir Chan abimlerin gelmesini bekliyorduk. Jeongin,Felix ve Han abimler playstation'da VS atıyorlardı. Seungmin abimse bilgisayarla uğraşıyordu. Arada bir onlara bakıp göz devirdiğini görüyordum. Komiğime gitmiyordu değil.

Kapı açıldığında abimlerin içeri girdiklerini gördüm. Hepimiz birden o tarafa dönerek onlara baktık.  Normalden daha fazla yorgun görünüyorlardı. Yanlarına gidip sarıldım ama çok yorgunlardı gerçekten.

"Oppa, bir şey mi oldu?" Sorduğum soruya başlarını salladılar.

"Yok, meleğim, ne olucak bir şey yok.." Başımı salladım. Maknae line gözlerini Chan abimlere dikerek sogulayıcı bakışlar atıyorlardı. Hyunjin abim, "Arin, sen odana çıkabilirmisin,  abiciğim. Biz bir şey konuşacağız da.." Dediğinde garip garip bakmaya başladım. Chan ve Changbin abimde başlarını salladığında yukarı çıktım. Ama tabiki odama gitmeyecektim, gizlice dinlemeliydim. Biliyorum belki yanlış yapıyorum ama benden ne saklıyor olabilirler ki? Merdivenin kenarında durarak onları dinlemeye başladım.

İlk önce Jeongin abim, "Hyung, ne oldu?" Sonra da Seungmin abim, "Arin'i neden odasına çıkarttınız?" Bende bunu anlamaya çalışıyorum abi.

Chan abim derin bir nefes alarak gergin bir şekilde konuşmaya başladı.

"Arin'in...eski ailesi..." dedi ama devamını getirememişti.Bense şaşkın aynı zamanda korkarak dinliyordum konuştuklarını.

Minho abim sinirle ve yavaşça, "Şirkete geldiler bu gün arsızlar!" Bağırdığında nefes alamadığımı farkettim. Ne demek eski ailesi, ne demek şirkete geldiler? Benim eski ailem mi var?

Felix abim, "Ne?!" Diye bağırdığında Changbin abim, 'Şşş' yaparak onu susturmaya çalıştı. Han abim sinirle ayağa kalkarak, "Hyung sen ne dediğinin farkındamısın? 17 yıl sonra mı geliyorlar kızları için!"

Hyunjin abim, "Geldikleri gibi kovduk zaten bir keç şey söyleyip gittiler salaklar! Neymiş efendim, sizi polise şikayet edeceğiz, kızımızı geri alacağız falan filan!"

Felix abim endişeli bir sesle, "Hyung, Arin'i onlara vermeyeceğiz değil mi?" Diye sorduğunda Chan abim, "Felix saçma saçma konuşma! Ben verirmiyim kardeşimi o gerizekalılara!"

"Alabiliyorlarsa alsınlar bakalım!" Changbin abim sinirle söyledi.

Daha fazla dinleyemezdim bu saçmalıkları. Koşarak odama girip kapıyı kapattım. Yatağımın kenarına oturarak derin nefesler almaya çalışıyordum. Gözlerimden yaşlar akmaya başladığında elimi ağzıma kapatarak sessiz-sessiz ağlamaya başladım. Ben...Onların kardeşi değildim.
Yatağıma uzanarak yorganı kafama kadar çekip öyle ağlamaya başladım. Şu an ne için üzüleceğimi şaşırmıştım. Abimlerin gerçek abimler olmadığına mı üzüleyim, yoksa gerçek ailemin beni almaya çalışmasına mı?

Me:Evet gerçekler öğrenildiğine göre rahatlaya bilirim ehe
Bu aralar gözlerim ağrıdığı için bölümler biraz geç gelebilir.Siz söyleyin Arin affetsin mi Skz'i?

Neyse bye babybreadss.Oy vermeyi ve Yorum yapmayı unutmayınn☆