8 Brother & 1 Sister (Skz ile hayal et)

11.Bölüm

Arin'in anlatımıyla...

"Şimdi mi geliyorlar?" Minho abimin sorusuyla hepimiz birden Chan abime baktık.Koltukta oturmuş,ellerini başına koyarak, "Hıhı" Dedi.

Hepsi birden oflayınca Seungmin abim, "Neye ofluyorsunuz ki? 17 yıl biz baktık bu kıza şimdi gelip alabileceklerini mi sanıyorlar?!"

Hyunjin, "Aslında doğru,ama ya bi' planları varsa.." dediğinde derin bir nefes verdim.Gergin olduğumu görmüş olacaklar ki Changbin abim yanıma gelerek bana sarıldı. Sırtımı sıvazlayarak, "Hiç kimse seni burdan alıp götüremez tamam mı?" İçim azda olsa rahatlamışdı.Başımı hafifçe salladım.

Tam bu sırada bahçeden araba sesleri gelmeye başladı.Hepimiz birden o tarafa döndük.Chan ve Minho abim bizden önde giderek kapıyı açtılar.Karşılarında bir kaç tane polis ve gerçek ailem olduğunu düşündüğüm şahıslar vardı.Yüzlerine bile bakmadım o sırada.Annem olduğunu düşündüğüm kadın bana yaklaşarak sahte bir üzüntüyle, "Kızım!" Demişti. Han abim ve diğerleri önüme çıkarak gelmesini engellemişlerdi.

Han abim sinirli ama sakin bir sesle, "Yaklaşma." Demişti. Onu ilk kez bu kadar sinirli görüyordum. Ve bu da artık ciddi bir durum olduğunu gösteriyordu.

Kadın abimlere sinirli bir bakış atarak kocasının yanına geçti.

Polislerden biri, "Bahng ailesi sizmisiniz?" Diye sorduğunda Chan abim, "Evet, buyrun bir sorun mu var?"

Polis elindeki dosyalardan birine bakarak, "Bahng Arin'in burada olduğunu öğrendik," dediğinde yutkundum. Kadın ise, "Ne Arin'i?!" Diye bağırdı.

"Kızına baksaydın da isim de verseydin o zaman!" Han abim tam da içimden geçeni söylemişti kadına doğru. Polis, "Arin'in artık gerçek ailesi ile birlikte yaşaması gerekiyor," Dediğinde Minho abim, "Lan 17 yıl biz baktık bu kıza ne gerçek ailesinden bahsediyorsun sen!?" Bağırdığı sırada Chan abim onu sakinleştirdi.

"Bakın memur bey,bunlar kızlarını tam 17 yıl önce bizim kapının önüne bırakıp çekip gittiler,ne kadar arasak da bulamadık. Şimdi gelmiş kızım kızım diyorlar," Chan abim konuştuğunda kadının kocası, "O zamanlar maddi durumumuz iyi değildi, şimdi ise kızımızı geri istiyoruz." Dediğinde kendimi tutamayarak ciddi bir şekilde, "Ben istemiyorum."

İkiside bana şaşırmış bir şekilde baktığı sırada abimler ise gurur duymuşcasına bakıyorlardı. Polis Chan abime bir dosya göstererek, "Bakın burda ne yazıyor?" Chan abim dosyada yazılanı sesli okuyarak, "Eğer aile maddi durumu yüzünden çocuğunu başka bir aileye veriyorsa, ve sonra onu geri istiyorsa ailesine geri verilmelidir."

Hyunjin abim ellerini başına atarak, "Tanrım delireceğim ya!" Bağırdı."Siz bizimle dalga mı geçiyorsunuz?!" Chan abim sesini ilk defa yükseltmişti polise."Biz vermiyoruz kardeşimizi, kendisi de istemiyor zaten!"

Kadın sinir bozucu bir sesle, "Kızı zorla öğretmişsiniz işte," dediğinde Han abim, "He işimiz gücümüz yok sabah-akşam kıza, 'Sakın gerçek ailene gitme!' Diyoruz değil mi!?"

Polis bana bakarak, "Sadece 2 gününüz var hazırlanmanız için. Aileniz gelip sizi alacaktır." Gözlerim doluyordu artık. Ne diyeceğimi unutmuştum.

Changbin abim, "LAN NE ANLATIYORSUNUZ SİZ, ARİN HİÇ BİR YERE GELMİYOR!" Kükremişti resmen. Chan abimde, "Asla onu vermeyeceğiz!" Diye bağırdı.

Polis, "Bakın eğer daha fazla zorluk çıkarırsanız sizinle başka şekilde konuşmak zorunda kalacağım. Lütfen zorluk çıkarmayın 2 gününüz var." Diyerek çekip gittiler. Gözyaşlarımı serbest bırakmıştım artık. Yere çöküp ağlamaya başladım.

Minho abim masanın üstündeki vazoyu yere atarak, "S*çayım böyle işe!" Diye bağırdı. Han ve Jeongin abim yanıma gelerek bana sarıldılar.Jeongin abim benimle birlikte ağlıyordu.

Hepsinin gözleri dolmuştu.Artık hiç birimiz ne yapacağımızı bilmiyorduk.'Sadece 2 gününüz var...' aklımda dolanan sadece bu cümleydi.2 Gün içinde gerçek ailemle birlikte yaşayacağım anlamına geliyordu bu.Ama ben asla onlarla yaşayamazdım,asla olmazdı...