FRANSA'DAN URFA'YA

BÖLÜM 20

    Havaalanına gelen Arya direkt ailesinin yanına geçti ve birkaç dakika sonra uçağa bindiler ve Urfa'ya gitmek için yolculukları başladı. Urfa'ya geldiklerinde her iki ailede Kozcuoğlu konağına geçtiler. Kozcuoğlu konağına geldiklerinde akşam yemeği hazır olana kadar büyük salonda oturarak dinlendiler. Akşam yemeğinin hazır olduğunu haber veren Emine abla ile beraber yemek odasına geçtiler keyifli bir sohbet eşliğinde akşam yemeğini yediler.

    Akşam yemeğinden sonra erkekler ortak oldukları iş ile ilgili son kontrolleri yapmak için Civan Ağa'nın çalışma odasında toplantı yaparken, kadınlar ise terasta çay içerek sohbet ediyorlardı. Arya ise biraz annesigilin yanında oturduktan sonra kimseye görünmeden yanlarından ayrılmış ve burada bulunan kendi odasına çıkmıştı.

   Arya ne zaman bu konağa gelse dedesinin yanına gitmeden önceki güzel günleri aklına geliyordu. Kendi odasına gelmeden önce anne ve babasının odasından aile albümlerini almış sonrada kardeşinin çalışma odasından bir şişe viski alarak kendi odasına gelmişti. Şimdi ise odasının balkonunda oturmuş hem viskisinden içiyor hemde aile albümlerine bakıyordu, odasını ve balkonu ise sadece yatağının yanındaki abajurlerden gelen ışık aydınlatıyordu.

   O sırada ise Emirgil is hakkındaki toplantılarını bitirmiş ve terasa kadınların yanına dönmüştülerdi. Emir terasa geldiğinde ablasını göremedi ve annesine bakarak " ablam nerede anne" diye sordu. Zümrüt Hanım" belki odasına çıkmıştır oğlum " dedi. Emir annesinin soylediklerinden sonra terastan çıkarak uzun zamandır çıkmadığı konağın en üst katına çıkmak için merdivenlere doğru ilerledi. Sahi ne kadar olmuştu ablasının odasına çıkmayalı. Babası üst katı tamamen ablasına özel olarak yaptırmıştı, üst katta bir insanın ihtiyacı olan her şey mevcuttu. Ablası bazı günlerde Urfa'ya geldiğinde küçükken bana ev olmayan konakta şimdi kalmamı istiyorsunuz diyerek konakta kalmak istemezdi. Ama babam ablamı herkesten gizlediği için bu sır ortaya çıkar diye bu katı ona özel yaptırmıştı ve ablam uzun uğraşlar sonucu konakta kalmayı kabul etmişti.

   Emir sonunda ablasının odasına geldiğinde kapıyı çalarak içeriye girdi. Odaya girdiğinde ablasını balkonunda oturmuş, viski içerek aile albümlerine baktığını gördü. Arya odasına giren biri olduğunu fark etti ama hiç o tarafa bakmadı ve viski içerek albüme bakmaya devam etti. Emir sessizce ablasının yanına geldi ve yanına oturdu. Arya yanına baktığında kardeşini gördü ve görmemezlikten geldi ve yaptığı işine devam etti. Emir bir süre ablasına ayak uydurdu ve hiç ses çıkarmadan beraber balkonda oturdular.

   Birkaç dakika sonra ilk sessizliği bozan Arya oldu ve kardeşine taraf bakarak " Emir ben kötü birimiyim" diye sordu ve tekrar önüne döndü viskisini içmeye devam etti.Emir ablasından böyle bir soru beklemediği için önce afalladı ve bir süre ne diyeceğini bilemedi. Sonra ablasının ondan bir cevap beklediği aklına geldi ve ablasına baktı ablasının da çenesinden tutarak ona bakmasını sağladı ve " böyle düşünmene ne sebep oldu bilmiyorum ama sen benim tanıdığım en iyi insansın. Yaptığın yardımlarla,kurduğun vakıflarla ve binlerce öğrenciye verdiğin burslarla herkese yardım ediyorsun. Bugüne kadar tanıdığım tanımadığın herkes için elinden gelenin fazlasını yaptın ve sen bana köyü birimiyim diye mi soruyorsun " dedi.

Arya tamamen kardeşine taraf döndü ve " bu kadar insana yardım etmiş olabilirim ama bana en çok ihtiyacı olan sana hiç yardım edemedim" dedi. Emir de ablası gibi oturuşunu değiştirdi ve " hayır sen bana hep yardım ettin böyle düşünme" dedi. Arya " hayır ben sana iyi bir abla olamadım. Küçükken en çok istediğim şeylerden birisi bir kardeşimin olmasıydı. Onun her zaman yanında olmak, düştüğünde onu kaldırmak, doğrusuyla yanlışıyla onun her kararının yanında olmak, yaptığı şeyleri gelip ilk bana anlatsın... Ama bunların hiçbirini yapamadım. Ben daha nasıl bir abla olunur bile bilmiyorum" dedi ve ağlamaya başladı.