Ίσα που υπήρχε μέσα σε 'κείνον το ναό. Οι σκιές των κεριών έπαιζαν στους πέτρινους τοίχους, ενώ ο ίδιος κοιτούσε τον βωμό με άδειο βλέμμα. Προσευχόταν σιωπηλά, από μέσα του, στον Θεό και στην Παναγιά, παρακαλώντας να μην χάσει τα λογικά του. Ένιωθε το βάρος της πραγματικότητας να τον συνθλίβει και ευχόταν να μην έχει χάσει όλο το μυαλό του. Η εικόνα της γυναίκας εκείνης τον είχε αφήσει άφωνο, κατακλύζοντας τον νου του με φόβους.
«Που ήσουν, ωρέ; Σε έψαχνε ο Διογένης.» του είπε ο Κοσμάς όταν γύρισε ζαλωμένος με τα ζαρζαβατικά που είχε αγοράσει.
«Για ποιον λόγο;» τον ρώτησε.
«Μου βρήκε δουλειά.» χαμογέλασε πλατιά ο άλλος άντρας. «Και μου είπε να πάμε να ράψουμε μερικά ρούχα εργασίας. Είπε ξέρεις ένα ραφτάδικο-»
«Όχι!» είπε αμέσως ο Αντρέι. «Δηλαδή ναι, μα, θα σου δώσω δικά μου ρούχα, δεν χρειάζεται.»
«Τι μύγα σε τσίμπησε;»
«Όχι, Κοσμά, άσε το ραφτάδικο.» επέμεινε. «Τι δουλειά σου βρήκε;» άλλαξε το θέμα γρήγορα.
Ο άλλος άντρας παρότι συνοφρυωμένος με την αντίδραση του Αντρέι, τράβηξε την καρέκλα για κείνον.
«Εργάτης στο λιμάνι. Δεν μπορώ να κάνω και τίποτα άλλο.» του είπε. «Ούτε τη γλώσσα δεν ξέρω.»
«Εντάξει, να δεις εάν θα σου κάνει και βλέπουμε...» είπε κάπως αφηρημένα ο Αντρέι.
Περπατούσαν ώρα μετά τον καφέ τους. Κι ας είχε ξεκινήσει η άνοιξη ο ήλιος είχε δόντια ακόμη και με κάθε ελαφρύ αεράκι, τους τρυπούσε. Ο Κοσμάς κάθε τόσο μουρμούριζε κάτι κάτω από την μύτη του για τον αναθεματισμένο καιρό και κάθε άλλο τόσο ο Διογένης γελούσε μαζί του.
«Α, μιας και ήρθαμε μέχρις εδώ, δεν πάμε να φτιάξεις τα ρούχα που ήθελες;» τέντωσε το δάχτυλο του προς τα δεξιά της Γκρέτσκα. «Θέλει και η Γελένα να της πάρω τα δικά της.»
«Όχι, άστο τώρα Διογένη.» ο Αντρέι είπε αμέσως.
«Ε, πάμε αφού είναι εδώ.»
«Όχι, Κοσμά-»
«Τι έχεις πάθει με τα ρούχα, καπετάνιε;» τον ρώτησε ο άντρας.
«Τι έχει πάθει;» αναρωτήθηκε δυνατά κι ο Διογένης.
«Τίποτα, απλά-»
«Στο μαγαζί έρχεστε, κύριε Διογένη;» αυτή η φωνή. Η μόνη που μπορούσε να τον διαλύσει, να τον σκοτώσει και να τον φέρει ξανά πίσω.
ESTÁS LEYENDO
Κι αν...
FanficΟ Αντρέι γυρίζει στην Οδησσό χρόνια μετά... *(όχι τόσο καλογραμμένο, απλά μια ιδέα που είχα στο μυαλό μου)
