Ateş lalesi & sevilmeyenler matemi .

Özel bölüm~ Çağtaş & Sümeyye

Evetttt yine ben geldim. Aslında aklımda böyle bir bölüm yoktu ama bazı malum kişilerin ısrarıyla bu bölümü yazmak istedim. Bölüm çok uzun değil belirteyim önceden böyle kısa tatlı bir anı olsun diye attım ara arada gelicek böyle bölümler diğer karakterler içinde geçerli bu bu arada. Umarım bölümü sever şahs-ı münhasır kişi çünkü Çağtaş ve Sümeyye sahnesi niye az diye beni zorbalıyordu sürekli. Al sana ÇağSüm sahnesi dkndkdndkdnd umarım beni zorbaladiğin için bir nebze olsun utanmışsindir canım arkadaşımmm

***

Hep güler yüzlü, şakacı, eğlenmesini bilen, mutlu bir hayatı olan biri sanarak hayatıma girmişlerdi bütün tanıdıklarım. Öyleydim de.

Güler yüzlü, hayatı dolu dolu yaşayan biriydim. Keyif almasını bilen, öyle abartılacak travmaları olmayan bir insandım normal bir insan. Evet bazenleri bu şekilde olmak zorluyordu. Mutlu değilken mutlu rolü yapmak, keyfin yokken insanları güldürmeye çalışmak.

Yoruyordu.

Bazen yüzümdeki bu maskeyi bir kenera bırakmak ve bir köşede sadece dinlenmek istiyordum. Bu kadar. Yüzümdeki maske bazen o kadar ağır geliyor ki gülmek zorlaşıyor, keyiflenmek zorlaşıyor, yaşamak zorlaşıyor. Pekâlâ benimde yüzümden düşüyordu bu maske ama yalnızken. Tek kendime gösterirdim acımı da, çaresizliğimide, yorgunluğumu da. Kimse bilmezdi beni bu şekilde. Görmemişlerdi de. Gerekte yoktu. Ne yaşanacaksa burda tam kalbimde, bende yaşanmalıydı.

Oysa bende kendimi yanında tüm çıplaklığımla, ruhumu açabileceğim birilerini istiyordum.

Evet vardı, Yasmin vardı, Almira vardı, kardeşim vardı. Ama onlara bile kendimi bir yere kadar açabiliyordum. Hiç kimseye kendi gereksiz dertlerimle boğmak istemiyordum. Kendi kardeşim bile olsa.

Girdiğim düşüncelerden aldığım telefonla sıyrılmıştım. Almira beni aramış ve beni akşam gittikleri bir bar cafeye davet etmişlerdi. Seve seve kabul etmiştim. Oraya varıp Çağtaşı görmek içimi bir kıpırtı ile kaplamıştı. Nedendir bilinmez ama bu adamı görmeye alışmıştım. Yavaş yavaş alışıyordu kalbim, benliğim ona. Pekâlâ bende alışıyordum ona. Bu korkutucu geldi bir an. Bu duyguların insana ne yapabileceğini, ne hale getirebileceğini düşününce ürperdim bir an.

Gece eğlenceli geçiyordu, ilk önce sohbet etmiş, goy goy yapmış sonra ise oyun oynamıştık. Ardından masadan Yasmin ve Hakan kalkınca ortam bir anlığına sessizleşti.

" Oldu bunlar ben size diyim!" dedi Göktuğ. Bende öyle düşünüyordum zaten fav şipim HakYas' dı.

" Ben sonuna kadar HakYas'cıyım! Hayatımda başka hiç bir çifte bu kadar yükselmemiştim ben!" dedim ona uyarak.

Göktuğ yerinden kalkıp ellerini birbirine çırptı. " Abi evet tek ben görüyor olamam dimi aralarındaki enerjiyi!?"

" Banada bir geçti enerjileri. Yasmin buz ise Hakan alev, Yasmin soğuk ise Hakan sıcak işte birbirlerine bu kadar tersler ama aralarındaki bu kimya insanı yakar küle çevirir!" dedi bize katılan Selin. Bunları anlatırken heyecandan ayaklanmış ve gözlerini sevimli bir şekilde büyüterek konuşmuştu.

" Evet! Evet katılıyorum. Kesinlikle!" diyen Göktuğ Seline doğru içten bir sevgiyle bakarken. Bunu aslında yüzüne yansıtmıyordu daha doğrusu içten bir sevgi olarak değil çapkın Göktuğ olarak gösteriyordu kendini ama benden kaçmazdı!

" Hadi kardeşimin arkasından konuşmayında geçin devam edelim oyuna!" diyen Bulut abi şhotlara içkiyi doldurdu ve devam ettmek için herkes yerini aldı.