Ateş Perisi/ Gerçek ailem

Bölüm 22

Laren'in Ağzından

Herkes uyuduktan sonra sigara yakmıştım şuan beşinci sigaramı yakmış gökyüzündeki yıldızları izliyordum. Aklıma gelen anılarla gözümden akan yaşları tutmamıştım bir kaç yaştan bir şey olmazdı dimi?...

Gözlerim gerçekten gökyüzündeki yıldızlar kadar güzel mi? Bunu bana söyleyen iki insan şuan toprağın altındaydı. Bunu bana söyleyen kişiler ölüyordu. Artık biri daha ölmesindi. 

Bunları daha fazla düşünürsem kriz geçirebilirdim bu yüzden başka şeyler düşünmeye başladım. Ama arkamdan gelen adım sesleriyle birinin uyandığını anladım. Gözlerimi gökyüzünden ayırmadım ve yanımdaki boş yer çöktüğünde tahminimin doğru olduğunu anladım.

Yanımdaki oturan kişinin bana baktığını biliyordum ama ısrarla suratımı çevirmedim. Ben suratımı ona çevirmediğimde O konuşmaya başladı. 

"Ben... Ben bir kız kardeşim olsun o kadar çok istemiştim annemler sizin Aren'le cinsiyetinizi söylediğinde havalara uçmuştum artık bir kız kardeşim olacaktı. Annemin karnına kafamı yaslayıp sürekli konuşurdum. Bunları yaparken annem bana sen çok iyi bir abi olacaksın derdi. O kız hayatımı mahvetmişti. Kız kardeşimi böyle hayal etmemiştim. Sonra onun bana yaşattıklarını sende yaşatırsın diye sabahlara kadar düşündüm ama sonra senin onun gibi olmadığını anladım. Laren... Hadi kardeşim ben seni  şu kısacık sürede tanıdıysam bu tamamen yalan bir haber dimi? Doğru olma imkanı yok... Olmaz dimi hı?" Küçük bir çocuk gibi sorduğu soruya yanıtsız bırakmak olmadı diye düşünerek konuşmaya başladım.

 "Doğru düşünmüşsün yalan o haber..." dediğimde derin bir nefes aldı ve konuşmaya başladı. 

"Neden babamlara öyle söyledin?" dediğinde konuşmaya başladım. 

"Çünkü bunu kimsenin bir süre bilmemesi gerekiyor eğer sana olan güvenimi boşa çıkarırsan bozuşuruz." dediğimde gözlerinde bir parıldama oldu ve hemen kafasını olumlu anlamda salladı.

 "Yarın akşam aile yemeği olacak akrabaları çağırmış annemler onlarda görmüştür haberleri üstüne gelebilirler biraz eğer çok canını sıkarlarsa bana mesaj yaz seni kaçırırım oradan." dediğinde güldüm ve konuşmaya başladım. 

"Ben yarın geç gelirim ki." Dediğimde hemen söze girdi.

"Neden?" dediğinde ben hemen nedenini söyledim. 

"Yarın bir görüşmem varda ondan yarın yine beni magazinde görebilirsin." dediğimde bana ters ters baktı.

 "Niye yine o Boran denen herifle mi buluşacaksın?" dediğinde kahkaha attım ve gülüşümü zar zor durdurup konuşmaya başladım. 

"Hayır bu sefer ünlü bir antrenörle görüşmem var." dediğimde kafasını salladı. Sonra dedi ki "Kurtuluşun yok valla ben dedemi tanıyorsam seni görmeden gitmez kahvaltıda tanışırsın artık." 

Bende küçük bir şekilde gülümsemeyle kendi kendime düşündüm. Akşam yemek eğer kısa sürerse erken gelirdim. Yarın erken kalkıp Boran'ın şirketine gidecektim, sonuçta onun sevgilisini oynuyordum ,hakkını vermeliydim.

Yanımda oturan Karan abime döndüm ve uyumak istediğimi söyledim O da tamam diyerek kendine bir sigara yaktı. Ben de daha fazla orada durmayarak odama çıktım. Üstüme rahat kıyafetler geçirip uykuya teslim olmama sebebim olmadığından direkt kendimi göz kapaklarımın ardındaki karanlığa bıraktım.

💗

Sabah erkenden kalkıp günlük sporumu yapmıştım ardından aşağıda kahvaltı eden ailenin yanına geçmek için yemek odasına doğru adımladım. Dünkü olaydan sonra hepsi bana biraz sinirlenmişti ve şimdi nasıl tepki vereceklerini bilmiyordum bu yüzden her zamanki gibi enerjik bir şekilde günaydın diyerek odaya giriş yaptım. "Günaydın Taşkın Ailesi" dediğimde bana tek cevap veren Karan oldu.