Ateş Perisi/ Gerçek ailem

BÖLÜM 1

LAREN'İN AĞZINDAN 

Yine bir ringin içinde adamlarla dövüşüyor  olmak beni oldukça yormuştu. Yaşadıklarımın bana yaşattığı hayattan oldukça nefret ediyor ama içimdeki intikam ateşi gün geçtikçe büyüdüğünden hiçbir müdahale yapamıyordum. Neden benim bu kadar düşmanım olduğunu, hayatımın neden fazla çatışmadan ibaret olduğunu hatta ve hatta neden hayatta olduğumu bile bilmiyordum.

Ailesiz büyümüş bir çocuk nasıl bir hayat sürebilir ki zaten...

Ailem beni her şeyin başladığı noktada bırakmışlardı tamamen... Tamamen diyorum çünkü zaten hayatım boyunca ne annem beni umursadı ne de babam bir kere saçlarımı okşadı. Hayat bu kadar acımasızken bir kız çocuğunun harika bir hayat sürmesi beklenemezdi... Şimdi ise maça çıkmadan önce sonunda eğer ölüm olursa sorumluluk kabul etmemelerinin üzerine bir belgeydi ve ben bu sözleşmeyi hiç düşünmeden imzalayacaktım çünkü bu sözleşmeyi imzalamamın önünde bir engel yoktu. Tam imzamı atacaktım ki yanımda bana imzalamam için gereken belgeyi getiren Kerem imzayı atmamı engelledi. 

"Laren emin misin?" dediğinde hiç bu kadar emin olmadığımı belli eder bir bakış atmıştım ona.

"Laren seni sevenler onlara ne olacak?" dediğinde ona 'ciddi misin?'  bakışı attım. 

"Ben ölsem arkamdan sadece kardeşim dediğim insanlar, bir hadi bilemedin iki gün ağlarlar...Arkamda anne, baba gibi önemli bireyler bırakmıyorum Kerem...Ölüm ,benim maçlara girerken en son düşündüğüm şey..." dediğimde bana hüzünlü bakışlar atmıştı. Bende onun bakışlarını takmadım çünkü artık alışmıştım insanların bana hüzün, acıma ve benzeri duygularla bakmasına.

 Elimdeki dosyayı imzalayıp Kereme uzattım. O da önce bana baktı emin olup olmadığıma ardından kızacağımı anlamış olacak ki dosyayı alıp buradan uzamaya başladı. 

Maç için hazırdım maskem ve eldivenlerimi giydim ve ardından hızlı adımlarla ringe çıktım. Karşımda çok önemli bir yarışmacı vardı. Maça hızlı giriş yapmıştı. Önce sağıma ardından soluma bir yumruk atmaya çalıştı ama ben ikisinden de kaçmıştım. Artık benim bir hamle yapıp maç kısa kesmem gerekiyordu. Hızla önce sağ taraftan sonra sol taraftan yüzüne yumruklar geçirdim ardından hiç hız kesmeden karnına yumruklarımı geçirdim zaten artık yerdeydi.

 Hakem ondan geriye saymaya başlamıştı ama hiçbir kıpırtı olmayınca kazanan ben ilan edilmiştim. 

Hemen ringden inip üstümü değiştirmek için bana özel olarak hazırlanmış odama girmiştim. Odaya girdiğim gibi Kerem beni tebrik etmiş ve elime kazandığım parayı vermişti. 

Üstümü değiştirmeden önce telefonumu kontrol ettim ve telefonumda fazla arama olduğunu gördüm ama asıl beni şaşırtansa bu kişinin benim babam olmasıydı. Ona geri dönüş yapıp neden aradığını soracaktım. Telefon üç çalışta açılmıştı. 

"Ne var niye aradın?" diye bir giriş yaptım.

"Hastaneye gelsen iyi edersin az önce bir kadın aradı hastaneden DNA testi yapacağız sana karışmışsın sanırım." dediğinde bunun gerçek olmamasını dileyerek hızlıca üstümü değiştirip taksiyle hastaneye doğru yola çıktım.

🥊

Şimdi siz ne olduğunu merak ediyorsunuzdur... Babamdan -ne kadar bana babalık yapmasa da -aldığım telefonla hastaneye gelmiştim, çünkü sanırım  yıllar önce beni, karşımda oturmuş bana dik dik bakan ailenin kızıyla karıştırmışlardı. Yani en azından daha DNA testi yapmadık ama babamı arayan kadın öyle söylemiş. Karşımdaki aile bana dik dik bakmasına rağmen ben gözlerimi doktora dikmiş ona soğuk ve sert bakışlar atıyordum.