☆Lavin☆ (gerçek aile kurgusu)

bölüm 2

Kaç saatdir duvara bakıyordum bilmiyorum ama artık pencereden karanlık olduğu belliydi.Ama artık hiçbir şey umrumda değil.Tek istediğim bu cehennemden kurtulmakdı.Astım krizim tutduğu için bayılmıştım.Bende annemin öpücükleri,babamın başımı okşamaları ile uyanmayı çok isterdim ama benim kaderimde yanarak uyanmak varmış.Evet maalesef ki,yanarak uyanmışdım.Babam hiç acımamış,beni kızgın bıçakla yakmışdı.O kadar yalvarmış,bağırmıştım ki, bir yerden sonra sesim de kısılmışdı.Ama babam beni dinlememiş,sanki karşısında düşmanı varmış gibi bütün hırsını benden çıkarmışdı.O bıçağı her sırtıma basdığında canım o kadar yanmışdı ki,hayatımda ilk defa ölmek istemişdim.Aslında ben bu evde yaşadığım her saniye ölmek istiyordum ama bugün ilk defa babama beni öldür diye yalvardım.Belki daha az canım yanar diye...belki bu azapdan kurtulurum diye.

O kadar dövdükden sonra da beni orada bırakıp çıkıp gitmişdi.Kaç saat orada oturmuş,annemin gelmesini beklemişdim.Ama gelmemişdi.Bende yine gelmeyeceğini bile bile onu beklediğim için kendime lanetler ederek oturduğum yerden zorla da olsa kalkmış odama geçmişdim.Kaç saatdir de yatağımda oturmuş duvarı seyrediyordum.Yarama pansuman yapmam gerekiyordu yoksa çok daha kötü hal alacaktı.Yavaşca yataktan kalkıp odadan çıktım.

Ev aşırı sessizdi.Banyoya girip ilk yardım çantasını alıp tekrar odama gidecektim ki Suyla çarpıştım."Önüne baksana gerizekalı"Yüzüne bakdığımda gördüğüm tek duygu saf nefretti.Neden?Ben ne yapmıştım ki ona?Biz hiç kardeşde olamamışdık.Ben ona 1 adım atarken o hep 10 adım geri giderdi."Sağar mısın kızım?"Suyun sesiyle kendime geldim.Muhattap olmak istemediğim için tek birşey söyledim."Çekil!"Geçmek isterken önümü kesti.Bıkkın bir nefes verdim."Ne istiyorsun Su?"Gülmeye başlafı.Resmen benimle alay ediyordu."Sana acıyorum biliyor musun?Sağlam olan tek bir yerin bile yok.Dayak arsızı mısın kızım sen?Doymadın mı babamdan dayak yemeye?Ha?"

O senin olduğu kadar benim de babam demek istedim ama sustum.En umursamaz bakışımı atıp"Su son kez söylüyorum çekil şuradan!Zaten canım acıyor birde seninle uğraşamam."Sadece odama gidip pansumanımı yapıb,uyumak istiyordum ya.Bi bitmediler!Tam gidecektim ki beni itip ilk o gitti.İtdiği için sırtım duvara deymişdi ve canım aşırı yanıyordu.Hemen gözlerim dolmaya başladı.Odama giderken gözüm salona takıldı.Annem koltukda oturmuş bir yandan ojesini sürüyor bir yandansa telefonda bir arkadaşı ile konuşuyordu.Attığı kahkaha bile canımın yanmasına yetmişdi.Daha fazla orada duramayarak odama geçip kapıyı kilitledim.

Zorda olsa pansumanı bitirmişdim.
Başka işimde olmadığı için en azından babam gelene kadar biraz uyumak istiyordum.Zaten sırtım acıdığı için içtiğim ilaçda uykumu getiriyordu.Yatağımı açıp cenin pozusyonu aldım ve biraz da olsa kafamdakı sesleri susturmaya çalışdım.

Murat Çevik

Herşey o kadar hızlı gelişiyordu ki resmen hızına yetişemiyordum.Şuan hepimiz arabaya binmiş kızımın evine gidiyorduk.Fotoğrafı gördüğümüz anda Furkanı aramış adresini vermesini istemişdim.Şimdi verdiği adrese doğru gidiyorduk.İçimde birçok duygu vardı.Heyecan,sevinç,gerginlik ve daha bir çok şey.Ama her şeyden önce içimde bir sıkıntı vardı.Sanki kötü bir şey olacakmış gibi.Bunu düşünmeyi arka plana atıp yola odaklandım.Eski,klassik mahalleydi geldiğimiz yer.Araba durunca hepimiz indik.Eve yakınlaşıp derin nefes alarak kapıyı çaldım.

Fatih Çevik

Fatih çok çok heyecanlıydı.Resmen 16 yıl sonra ikizini görecekdi.İkizini hatırlamıyordu.Tek bildiği daha 1 yaşındayken kaçırıldığıydı.Yıllarca babasının durmadan kızını aradığını da,annesinin geceleri kızım diyip ağladığını da, abisinin hastalanırken hep Lavin diye sayıklamasını da bilirdi.İkizini görmese de hep içinde bulunacağına inanıyordu.Ve sebepsiz bir şekilde fotoğrafda gördüğü anca çok sevmişti Lavini.O kadar güzeldi ki..Hayran olmamak elde değildi.Fotoğrafını görürken "Ne canlar yakmışdır şimdi benim ikizim"diye geçirmişdi içinden.Sonra sevgilisi olma düşüncesi kaşlarını çatmasına sebep olmuşdu.Galiba şimdiden ikizini kıskanmaya başlıyordu.Böyle gederse işi zordu...