☆Lavin☆ (gerçek aile kurgusu)

bölüm 4

Lavin Çevik

"Nolur,baba,yapma.Dur,canım yanıyor"

"KES SESİNİ SENİ ORUSPU!SEN KİMSİN HA?SEN KİMSİN DE BENİM LAFIMI ÇİĞNERSİN?"

Heryer aşırı karanlıktı.Tek göre bildiğim babanın nefret saçan gözleriydi.Saçımı o kadar çok çekiyordu ki sanki şu an kopacaktı saçım.Feci halde acıyordu.Peki neden yapıyordu?Hiçbir şey hatırlamıyordum.Bir tek babamın gelip saçlarıma yapışmasını hatırlıyordum.

Niye?Ben ne yaptım da yine bu kadar sinirli?Ben hiçbir zaman bir şey yapmamıştım ki...Hep babam birşeyler bulurdu.

Onun için zaten ne yapsam suçtu.Ben dışarı çıkarım oruspu olurum,etek giyerim oruspu olurum,yalnışlıkla gülerim yine oruspu olurum.

Bu sefer hangi sebeptendi acaba?

Yanağıma inen tokatla kendimi yerde buldum.Sıcak birşeyin aktığını hissettim dudağımdan.Galiba patlamışdı."Kalk lan ayağa!Sen daha beni tanımamışsın.Bekle sen beklee!"

Beni kolumdan tutup sürüklemeye başladı.Nereye gidiyorduk?"Baba,bırak beni nolur."

"Kes lan sesini.Sesini duymak bile midemi bulandırıyor.Ölsen de kurtulsak!"

Durdum.Gerçekten ölmemi mi istiyordu?Bu kadar mı nefret ediyordu benden?Bu kadar mı bıkmıştı benden?Tamam madem istediği bu bir daha asla konuşmam.

Ama gözyaşlarımı tutamıyordum.Birini siliyordum hemen yenisi ekleniyordu."Kes ağlamayı!"Beni bir odaya fırlatıp kapıyı kapattı.Burası fazla karanlıktı.Çok korkuyordum.

"Baba nolur çıkar beni burdan!Nolur korkuyorumm!Babaa!"

Babam beni duymadı bile.Beni bırakıp  gitti.Bağırdım çağırdım ama durmadı.

"Baba lütfen geri gel.Bırakma beni burda!"

"Korkuyorumm..."

"Baba."

"BABAA!"

Resmen yerimden sıçradım.Kan ter içinde kalmıştım.Belki de hayatımda gördüğüm en kötü rüyaydı.Hayır bu rüya değildi.Bildiğin kabustu.Uykudeyken bile rahat bırakmıyordu.Yavaşva yüzümü sıvazladım.

"İyi misin,Lavin?"

Kenardan gelen sesle irkildim.Açıkcası birazda korkmuştum.Başımı kaldırdığımda hiç beklemediğim birini gördüm.Murat.Ne işi vardı onun burda?

"Özür dilerim.Korkutmak istememişdim"

"Senin burada ne işin var"

Biraz kabaca olmuştu galiba ama yapacak birşey yok.Odama benden izinsiz girirse böyle olurdu.

Odam mı?Ne de çabuk kabullendim ben?

"Şey..Aslında ben dün sana bakmaya gelmiştim.Ama sonra uyuya kalmışım.Bende nasıl oldu anlamadım."

Ne yani?Bütün gece burada mı uyumuştu?Her yeri tutulmuştur kesin.

"Niye orada uyudun ki?Her yerin ağrımıştır şimdi senin.Madem uyuyacaksın gel yanımda yatsana."

Eğer yalnış görmüyorsam şu an gözleri parlıyordu.Nereden anladın demeyin.Anlatamam ama görüyorum işte.

"Sen beni mi düşünüyorsun?"

Ben onu mu düşünüyordum?
EVET!

"Hayır!"

Bir anda gözündeki o her neyse bir anda söndü ve yerine buruk bir bakış bıraktı.