THE HIDDEN ACADEMY (School of Enchanters)

CHAPTER ONE

FORBIDDEN FOREST

I WAS TEN years old, when my unbiological parents adopted me. They said that i was in the middle of forest, crying alone. Marami din akong galos, awang awa sila sa kalagayan ko dahil daig ko pa daw ang mga batang yagit dahil sa itsura ko. Dahil wala din silang anak they choose to keep me, at alagaan ako. Laking tuwa nila dahil mabait at masunurin daw ako. I was so happy when i met them although i don't remember who am I and  what's my name that time but may pangalang nakaukit sa suot kung kwentas it says, HELL CLARA. Mukha bakong demonyo at bakit hell ang pangalan ko, kung kilala ko lang siguro mga totoo kong magulang chinapchop ko na sila isa-isa e, just kidding.

Habang lumalaki, nag iiba ang aking itsura because i have a different pair of eyes, sa kanan ay kulay ginto at sa kaliwa naman ay pula na labis naming pinagtaka saan bako nanggaling at bakit ganito ang mga mata ko? To avoid some gossip, and judgment tinuruan nako nina mama at papa na magsuot ng lenses.So until, i turned eighteen i always wear lenses.

"Hell, busy kaba bukas?" napatingin naman ako sa taong nagsalita. Nakalimutan kong may kasama pala ako dito sa café, i am working student. Nag-aaral sa gabi nagtratrabaho sa umaga.

"Wala naman, maybe I'll go to my mama's parents" sagot ko dito before i sipped my iced coffee.

"Wala daw pero may pupuntahan amp" tanging irap lang naisagot ko dito saka pinagpatuloy pagtratrabaho.Day off na kasi bukas, and thanks god makakapagpahinga narin. Tuwing weekend lang ako nakakapagpahinga ng maayos at nakakatulog ng maayos, gawa nga ng pagiging working student ko.

"Here's your order, sir" nakangiting ibinaba ko ang hot coffee na inorder ng isa naming customer, bigla itong tumingin sakin at ngumisi. Nanindig ang balahibo ko ng napatingin ako sa mga mata nito, it was black and white. Napakurap naman ako ngunit nangunot ang aking noo ng normal na ito.What was that? Namamalik mata bako, napailing nalang ako, siguro sa pagod lang ito.

Bago ako umalis dun, malinaw sa pandinig ko ang bulong nito. Kahit mahina lang but i clearly heard it.

"I finally found you, little hell"

How did he know my name?

Lumingon pako saglit sa taong yun ngunit ganun nalang ang aking pinagtaka nang wala na ito sa kanyang pwesto. Wala pang isang minuto nung umalis ako sa tabi nito pero, wala na ito ngayon sa kinaroroonan nito.

"Ayos kalang hell?" napaigtad naman ako sa gulat ng magsalita sa harap ko si Roy.

"Jusko ka naman Roy! Nakakagulat ka"

He just laughed at me. I rolled my eyes at him, kahit kailan talaga panira ng mood.

"Kanina kapa kasi nakatulala diyan, mamaya nyan natulo na laway mo" natatawa nitong sabi, kaya hinampas ko ito sa braso na ikinatawa lang niya.

"Manahimik ka lalaki, at magtrabaho diyan" walang gana kong sabi.

"Yes boss!" tawa pa nito saka pinagpatuloy ang mga ginagawa nito.

I just sighed and continue what I'm doing too, kulang lang ako sa kiss kaya ako namamalikmata e.Hirap talaga maging single, pagod na nga wala pang lambing.

"MAAAAA--ARAY!" napanguso naman ako dahil sa nakatikim ako ng batok mula kay mama.Nagtatawag lang e.

"Kung makasigaw ka kala mo anlayo ko sayong bata ka? Nasa tabi mo lang ako, bingi lang?"sermon nito sakin pero niyakap ko lang sya saka nginusuan.Sungit ng mama ko.

"Sungit, may regla ka ma?" napangiwi naman ako sa kurot nito sa tagiliran ko.Mapanakit talaga.

Napailing naman at nangingiting lumapit samin si papa.

"Why so handsome ang papa ko nayan, kaya baliw na baliw sayo si mama e"

Napairap nalang si mama sa sinabi ko.

"How's your day iha?"papa asked and kissed my forehead.He is so sweet father in the world even I am not their real daughter.

I smiled."Eto pa, nananatili paring maganda"mayabang kong sagot na ikinailing nalang nito at ikinangiti.

"Nakakapagod lang pa, pero kaya naman sa ganda kong to? Bawal sumuko, maghahanap pako AFAM e" We all laughed because of what i said.

I am so lucky to have them, i love them so much.Sana palagi nalang kaming masaya.

I AM here in the forbidden forest kung saan ako unang natagpuan nina mama.May mga matatayog na puno ngunit wala na itong mga buhay, nakakatakot pero hindi ko alam ngunit napakasafe ng pakiramdam ko sa lugar na to. Gumawa ako ng maliit na tree house dito kaya simula pa noon naging tambayan ko na'to, glad to know walang sumusubok na pumasok dito.

This is my safe place.

Wala din namang nagtatangkang pumasok dahil bungad palang maninindig na ang iyong balahibo, but they don't know that there's something wonderful here.

The TREE OF LIFE.

We called it tree of life dahil sa mahika nitong taglay, i don't know but when i was 12 i accidentally saw a bird, nag aagaw buhay itong nalaglag sa ilalim ng puno but a moment after, nagliwanag ito at nanlaki ang aking mga mata dahil gumaling ito at sumigla para syang nagliliwanag at nabigyan ng pangalawang buhay.

Amusement hits me in that time.

Doon ko din nakilala si Kiko, ang bantay ng puno na iyon.

"Aga mo ata ngayon" maliit na boses ang aking narinig mula sa aking tabi, it's kiko voice.

I smiled and patted his head na ikinaiwas nito. Ang cute talaga nyang tirisin.

Oh, isa syang elf. Yeah, right? Akala ko sa television ko lang sila makikita but mayroon din pala in real life.

"Gabi na, maaga paba? Nagiging bulag kana ata kiko?"natatawa kong sabi dito.

Wala akong nakuhang sagot mula dito, napansin kong tila malalim ang iniisip nito.

"May problema ba?"

He seriously turned his gaze at me, napalunok ako sa kaseryosohan nito. Ngayon lang kasi sya naging ganito kaseryoso.

"Bakit kaya ang pogi ko?"

Isang batok ang natanggap nito mula sakin na ikinatalsik nito.Nanlaki ang aking mga mata nang narealize kong anong ginawa ko.

Hala!

"Tangina"

"Sorry!"