THE HIDDEN ACADEMY (School of Enchanters)

CHAPTER TWO

THE MERMAN

"MUKHA bakong kasing laki mo ha?! Hayp nayan kung makabatok kala mo papatayin na'ko e!"inis na turan sakin ni kiko, ansama ng tingin nito sakin.

"Sorry na, tsaka bat kasi ang hangin mo"pigil tawa kong sagot, mas lalong sumama ang tingin nito sakin saka naglaho.

Eh?

"Hoy, kiko! Sorry na kasi, tsaka nagulat lang ako noh. Ah! Alam ko na, dadalhan nalang kita ng paborito mong cupcake"i giggled when i saw him under the tree, gumamit ito ng invisible chant. Ngunit, hindi nito alam na nakikita ko pala sya.

"I saw that smile"sabi ko dito, natawa ako nang makita ko kung pano nanlaki ang mga mata nito saka ako nakangiting umalis.

NANDITO ako ngayon sa bahay ng aking lola, mama ni mama. Bahala na kayo umintindi. Malayo ang aking naging byahe kaya sobra akong napagod ngunit nakakawala ng pagod ang napakapreskong hangin na sumisimoy sa paligid, napaka aliwalas talaga at sariwang hangin ang malalanghap mo dito sa probinsiya.

"Apo, halina at makakain kana ng hapunan at nang makapagpahinga ka narin"aya ni lola, sumunod narin ako sa kanya dahil gutom narin ako.

"Lola, kamusta naman po kayo ni Lolo dito?"magalang kong tanong habang naglalakad kami papuntang kusina. Hindi naman kalakihan ang bahay nina lola, sakto lang pampamilya. Simple ngunit napakaganda.

1980's pa ata ang desenyo ng bahay.

Nang makarating sa kusina, naroon na si lolo nag aantay. I run towards where he is and hugged him.

"Wah, i miss you lolo kong pogi"i giggled while hugging him.He laughed and kissed my cheeks.

"Bolerang bata"naiiling nitong turan.

I pouted."Dimo ba ko namiss lo? Aww, nakakatampo naman"kunwari'y nagtatampo kong turan.

Umiling lang ito saka hinaplos ang aking buhok.

"Syempre namiss apo, tsaka antagal mong di nakabisita ha? Kamusta naman kayo dun sa syudad? Yung mama at papa mo, di na nabista dito ha. Tsaka ikaw ba'y may nobyo na? Kelan mo naman ipapaki—"

"Si lolo talaga oh, andami sinabi. Isa- isa lang po, mahina po kalaban"putol ko sa sinabi nito na ikinatawa lang nya.

"Jusko kayo, kumain na tayo bago pa lumamig yang hinain"singit naman ni lola. I smiled and excited na kumuha ng pagkain. Sobrang namiss ko luto ni lola, 5 months din kasi akong di nakauwi dito.

"Wow, dinuguan!"parang bata kong turan ng may nakahain na dinuguan. It was my favorite. Mapaparami na naman kain ko nito, walang diet-diet kapag masarap ang ulam.

ALAS-ONSE na ng gabi ngunit di parin ako makatulog, tanging huni lang ng mga kuliglig ang aking naririnig, pati bawat hampas ng hangin sa labas. Bumangon ako tsaka naglakad palabas, may buwan naman kaya maliwanag.

Katahimikan.Yan ang unang bumungad sakin paglabas ko sa bahay nina lola.Napatingin naman ako sa kalangitaan, medyo makulimlim ngunit mas nananaig parin ang kaliwanagan ng buwan. Bilog na bilog ito, kita rin kung pano nagsisiliparan ang mga paniki.

Creepy.

I sighed.Hindi ako makatulog kaya gusto ko munang magpahangin, naglakad ako patungo sa kagubatan. Hindi naman nakakatakot dahil nasisinagan naman nito ng buwan.

Buti nalang may suot akong jacket, kasi kung hindi tiyak na tinatamaan na ako ng kalamigan.

Namangha ako nang magsilabasan ang mga alitaptap, para tuloy akong nasa isang paraiso.Nagsisiliparan sila at paikot-ikot, at dumadapo sa mga magagandang bulaklak. Sumasabay ito sa hampas ng hangin, it's just like they're dancing.