Bütün gece Atlas abimin dizinde hzuurlu bir şekilde uyumuştum. Ve bu hayatımın en iyi uykusu olabilirdi. Tabii ben yine sabah 7'de uyanmıştım ama o ayrı mevzu.
Uyandığımda abim halâ uyuduğu için sessizce yanından kalkmış ve onun odasındaki banyoda duşa girmiştim. Evet kendime odama gitmeye üşendim. Ve kendi kıyafetlerimi almaya da üşendim. Bu yüzden abimin kıyafetlerine bakıyordum. Ve en sonunda benim bedenime en uygun olanı alığ giydim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Pantolon biraz bol olsa da çok rahattı. Bu yüzden değiştirmedim.
Yaklaşık yarım saat kadar abimin okuduğu kitaplarım karıştırdım. O sırada arkamdan bir ses geldi. Bu abimin sesiydi.
"Melih abici napıyosun orda ? Daha saat çok erken yatsana biraz daha."
"Yok abi ben iyiyim böyle."
Ben cümlemi bitirdikten sonra abim bir anda ayaklandı ve yanıma gelerek üstümü süzmeye başladı.
"Melih sen benim kıyafetlerimi mi giydin ?"
Abimin sorduğu bı soruyla korkmuştum. Çok ciddi sormuştu.
"Şey abi ben özür dilerim. İzin alma-"
"Ne izini lan yerim ben seni. Birde ne kada tatlı olmuş. Ham yapcam şimdi."
Benek sever gibi konuşarak yüzümü sıkmasıyla bende gülmüştüm.
"Korkuttun beni. Kızıcaksın sanmıştım."
"Melih bir kıyafet aldın diye kızıcaksam kovun beni bu evden."
Onun dediğiyle gülmüştüm. O da bana gülmüştü.
"Hadi sen aşağı in. Babamlar kalkmıştır zaten. Bende bir duş alıyım." "Tamam abi bekliyorum." "Senin abi diyen dillerini yerim."
Dedikten sonra odadan çıktım ve alt kata indim. İndiğimde Burak abim, Mert abim, Can abim ve Semih abim yanlarında da eşleri hepsi oturuyordu. Sadece annem, babam ve Atlas abim yoktu salonda.
Yanlarına inerken onlara "Günaydınn." dedim ve onlarda beni görünce gülümseyerek günaydın dediler.
"Melih !" (Semih)
Semih abimin bana seslenmesiyle ona döndüm ve ne istediğini anlamak istercesine ona baktım. Herkes ona bakıyordu.
"Melih sen Atlas abimin kıyafetlerini mi giydin ?" "Evet. Ne oldu ki ?"
Bunu dememle bana şok olmuş gibi bakıyordu. Halâ ne olduğunu anlamamıştım.
"Hayır ya. Kabul etmiyorum. Bana ne. Ben istediğimde izin vermemişti."
Onun bu dediğine hepimiz gülmüştük. O sırada yukarıdan Atlas abim gelmişti.
"Noldu Semih ? Sana giydirmedim de ona giydirdim diye kıskandın mı ?" dedi dalga geçerek gülerken. Diğerleri de gülüyordu.
"Abi bu sefer elimde kalıcaksın." (Semih)
Bunu demesiyle Atlas abime doğru yürümeye başlaması bir olmuştu. Atlas abim ise bir anda beni önüne almış ve beni kalkanı yapmıştı.
"Abi napıyorsun ya ? Kardeşini de kalkan olarak kullanmazsın." (Burak)
"Sen sus be. Üstüne Semih gibi birisi yürüyorsa seni de kalkan yaparım."
Abimin bu dediğiyle gülmüştük. O sırada Semih abim yanımıza gelmişti ve arkamdaki Atlas abime ulaşmaya çalışıyordu. Ama Semih abim ne zaman ona uzansa Atlas abim beni oraya tutuyor ve onu engelliyordu.
"Aman napıyorsanız yapın ya." (Atlas)
Abim bunu dedikten sonra bir anda beni Semih abimin üstüne fırlatıp Nazlı yengemin yanına kaçmıştı.
Ben abimin beni fırlatmasıyla Semih abimle beraber yere yapışmıştım. Ve o benim üstündeydi . Eziliyordum amk.
O sırada annemle babam odaya girdi ve bizi üst üste görünce ne olduğunu anlamaya çalıştılar.
Bu dediğimle babam yanımıza gelip Semih abimi üstümden kaldırmıştı. Semih abim üstümden kalktıktan rahatlamış bir şekilde nefes aldım ve annemin yardımıyla kalktım.
Sonrasında kahvaltı yapmak için yemek odasına geçtik. Şimdi ise güzel bir kahvaltının ardından hep beraber bahçeye çıkmıştık. Her şey çok güzel gidiyordu.
Ta ki karşımda gördüğüm bedene kadar. Karşımda yedi yaşıma kadar babam olarak bildiğim adam duruyordu.
(Y.N. : Adamın adını önceki bölümlerde verdim mi hatırlamıyorum. O yüzden Yusuf olarak devam edicem.)
"Sen, senin burda ne işin var ?" bunu dememle Yusuf bana gülmüştü ve ardından
"Seni almaya geldim. Nasıl bu insanlara inanırsın ? Senin baban benim. Seni büyüten benim."
Yusuf'un bu dedikleriyle şok olmuştum.
"Sen mi beni büyüttün ? Sen beni 7 yaşımdayken kış ayının ortasında sokağa attın. Bir kez bile ziyaretime gelmedin."
Gözlerim dolmaya başlamıştı. Bunu gören Atlas abim beni babamın da demesiyle eve doğru götürmeye başlamıştı.
