GeRçEk AiLeM

Böyle Yaparsan Üzülürüm Ama

Melih'in Anlatımıyla

Uyanalı saatler olmuştu ama içimden hiç kalkmak gelmiyordu. Bu yüzden herkese arkamı dönmüş, cenin pozisyonunda yatıyordum.

Herkese gitmesi için kızmıştım. Hatta biraz da bağırmış olabilirim. Bunu için bir ara özür dilemeliyim. Kızınca hepsi odadan çıkmıştı ve ben yaklaşık 1 saattir hiç hareket etmeden aynı pozisyonda yatıyordum.

Atlas abim yaklaşık yarım saat önce odama gelip bana Baran'ın diğer şehirdeki işinin bittiğini, birkaç saate İstanbul'a gelmiş olacağını söylemişti. Ona sadece bana haber verdiği için teşekkür etmiştim. Tabii ağlamaktan sesim kısıldığı için duydu mu bilmiyorum.

2 Saat Sonra
Yazarın Anlatımıyla

Baran'ın gelceğini öğrendikleri ilk an hemen Melih'e haber vermişti Atlas. Sonuçta onun sevgilisiydi. Baran'ın zaten her şeyden haberi vardı. Bu yüzden işlerini erken bitirmiş ve sevgilisini erkenden görmek için yola çıkmıştı.

Şimdiyse Baran evdeydi ve diğerleriyle oturuyordu. Baran eve gelince her şeyi ona daha detaylıca anlatmışlardı. Ve Baran bu duyduklarıyla şok olmuştu. Her ne kadar Melih ile küçüklükten beri tanışıyo olsa da Melih ona bunları hiç anlatmamıştı.

"Ben Melih'in yanına çıkıyım. Sonra tekrar gelirim."

Baran'ın bunu demesiyle herkes onaylar mırıltılar çıkarınca o da merdivenlere yönelmişti. Baran kapıya geldiğinde önce kapıyı 3 kez tıklattı ama içeriden hiçbir ses gelmedi.

Ses gelmeyince Baran, Melih'in uyuduğunu düşünmüştü ama onu o kadar çok görmek istiyordu ki içeri girdi. İçeri girdikten sonra Melih'in yanına, yatağa oturup Melih'in saçlarını okşamaya başladı. Çünkü Melih saçlarının okşanmasını çok seviyordu.

"Melihcim, sevgilim uyumadığını biliyorum güzelim. Hadi aç gözlerini, bir kere bak bana. 2 aydır görüşmüyoruz yüzüme bakmıycak mısın ? Böyle yaparsan üzülürüm ama."

Baran'ın böyle demesiyle Melih onun sesine daha fazla dayanamayarak gözlerini açıp ona dönmüştü. Ve Melih'in gözleri Baran'ı görmesiyle dolmuş ve akmaya başlamıştı.

Baran, Melih'in ağladığını görünce hemen onu doğrultarak kendini çekmiş ve ona sarılıp saçlarını okşamaya başlamıştı. Melih biraz da Baran'ın kollarında ağlamıştı.

Melih'in ağlaması durup biraz daha sakinleştikten sonra Baran'a bakarak

"Çok korktum. Bu eve nasıl girdi ? Bana yine zarar vericek sandım. 'Seni burdan alıp evime götürcem.' dedi. Beni bırakırlar diye çok korktum."

"Güzelim seni kimse bırakmıycak, korkmana gerek yok. Kıyamam ben sana. Hem bundan sonra bende hep yanında olucam. Bir daha şehir dışına çıkmıycam."

"Gerçekten mi ? Ordayken seni çok özledim." dedi Melih kıkırdarken. Biraz da olsa keyfi yerine gelmişti. Bu Baran'ı da mutlu etmişti.

"Bende seni çok özledim canımın içi. Seni böyle şu an yiyesim geliyo ama."

Melih ve Baran biraz daha baş başa vakit geçirdikten sonra Melih üstünü değiştirmiş sonra da aşağı inmişlerdi. Aşağı indiklerinde Melih onlara bağırdığı için onlardan özür dilemişti.

Herkes Melih'in şu anda daha iyi olduğunu atlattığını düşünse de Melih sadece içine atıyordu. İçinden kendini parçalasa bile bunu dışına yansıtmıyordu. Bu yüzden herkes iyi olduğunu düşünüyordu...

1 Hafta Sonra
Melih'in Anlatımıyla

O malum günün üzerinden 1 hafta geçmişti. Atlas abimden duyduğuma göre babam, Yusuf'u yakalamıştı ama o yine bir şekilde kaçmıştı. Bunu aslımda çokta umursamadım. Çünkü ailemin beni koruyacağını biliyordum.

Bugün beraber kahvaltı yaptıktan sonra pikniğe gidicektik. Bu 1 haftadır herkes moralim düzelsin diye ellerinden gelen her şeyi yapıyorlardı. Benim için yapıyorlardı ve bu beni çok mutlu ediyordu.

Bu arada pikniğe Baran'da gelicekti ve bu beni çok mutlu etmişti. Ben Baran'ın arabasında gidicektim ve bunu için abilerimden izin almak çok zor olmuştu. Bana beni kıskandıklarını, Baran'ın bana o arabada ne yapıcağını bilmediklerini o yüzden beni onunla göndermiyceklerini söylemişlerdi.

Bende onlara Baran'ın beni yemiyeceğini söylemiştim. Ve şimdi onun arabasında arkada Atlas abim ve Can abimle pikniğe gidiyorduk.

"Sizinle küstüm Atlas abi ve Can abi. Bu gidişle Baran'ın evine taşınırım görürsünüh he."

"Taşın bebeğim. Bekliyorum."

Baran bunu dediği anda Can abim Burak'ın kafasına vurarak

"Yamyam işte. Demiştim ben. Kaçırcak kardeşimizi."

Abimin bu dediğiyle gülmüştüm. Zaten yol boyu da böyle didişmiştik. Yaklaşık 1 saatlik yolun sonunda varmıştık. Arabadan iner inmez anne ve babamın yanına giderek

"Anne şu iki oğlun var ya bunlar benim sevgilime laf atıp duruyolar. Ona yamyam dediler."

Bunu dememle annem gülmüştü. Sonrasında Can abim ve Atlas abimin olduğu yere bakarak

"Bir daha benim oğlumu üzerseniz vallaha Baran'ın yanına gönderirim."

Annemin bu dediğiyle bir daha bize laf atmamışlardı. O gün yine çok güzel geçmişti. Çok mutlu ediyorlardı beni. İyi ki onlarla yaşamayı kabul etmiştim. Hayatımda pişman olmadığım tek karardı...

•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•