RAF | KEREM AKTÜRKOĞLU

-YIKILMAZ BAĞ-

"Tamam o zaman geldiğimiz gibi gidiyoruz."diyen Barış mekanın önündeydi.Bizde onun önündeydik.

"Barış biz kızlarla gideceğiz ya bugün beraber kalıcaz o yüzden siz üçünüz ayrı biz üçümüz ayrı gidelim."dediğim şeyle gözlerini başka bir tarafa çekip oraya baktı sonrasında bana bakıp konuştu.

"O zaman biz ayrı siz ayrı.Arabaya ilerleyin siz."

  Zoya ve Morutan önde,arkalarında ben,benim arkamda Buse ve Barış vardı.Kerem en arkadaydı.

"Dikkat et Zoya.Zaten Eslem sürücek arabayı ama yinede dikkat et."

"Buse vardığınızda beni ara.Haberim olsun."

"Sende ara Barış."

"Zaten Eslem kullanacak."

   Göz devirip arabaya geçtim.Fazla paniktiler.Alt tarafı eve gidecektik.Arabayı çalıştırdığımda cam tıklatıldı.Kafamı çevirip baktım.Ardından camı indirdim.

"Eve gidince haber ver."diyerek bir peçete verdi ve gitti.

   Peçeteye baktığımda istemsizce bir gülme geldi.

  Arar mısın?Yazar mısın? Bilemiyorum ama bana bir şekilde haber gelir unutma Güneş :)

  5** *** ** **

"Baksen şu Kerem Bey'e."

❤️

KEREM

"Eslem ben sadece seni geri istiyorum."

  Bunu söylerken aklımda ne vardı?Bilmiyorum ama her kelimesi doğruydu.

  Şaşkınlığı gözünden okunuyordu.Cevap verememişti.Belki de çok çabuk eskiye dönmek istemiştim aradan 15 yıl geçmişti ve ben bir anda eskiye dönmek istediğimi söylemiştim.

"Eslem bak.Biraz hızlı oldu biliyorum ama ben 15 senedir senin hatıralarınla yaşıyorum.Anılarımla aklımda tutuyorum seni.Çok yoruldum.Seni bulmuşken ben onlarla oyalanmak istemiyorum."

  Hangi açıdan baktığını bilemezdim.Çünkü benim bakış açım belliydi.Eskisi gibi olmak.

"Kerem, bundan sonra belliki daha çok görüşeceğiz.O yüzden acaleye gerek yok.Herşey zamanla yerine oturur."diyerek yanımdan geçip gitti.

  Yüzüme gülümseme geldi.Kendi kendime bu denli sırıtmam oldukça garip karşılanacağı için kendimi dizginlemeye çalıştım.Bu imkansız gibiydi.Çünkü Eslem hala aynı Eslem'di.Az önce söyledikleride tam olarak istediğim şeylerdi.

"Yıllar seni asla değiştirmemiş Güneş.Bundan sonrada değiştirmese iyi olacak."

  Ellerimi cebimden çıkarmadan içeriye geçtim.Herkes eğleniyordu.Sahnede Buse vardı.Barış ile kareoke yapıyorlardı.Gözüm masalara döndüğünde.Aradığım kişiyi anında buldum.Dalgın dalgın telefon bakan Eslem'i gördüğümde sırıtmam daha da büyüdü.

  Masaya geri döndüğümde gözlerini bir an bile bana değdirmedi.Bir kaç dakika sonra ayağa kalktım.

"Ben biraz bizimkilerin yanına gidicem.Szi keyfinize bakın."

  Gözlerini telefondan ilk defa o an çekti.Arkamı döndüğümde tanıdık bir ses durdu.

"Bende gelebilir miyim?Menajerlik için insanları tanımam lazım."dediğinde gülümsedim.Arkamı dönerken gülümsememi azalttım.