ALTIN VURUŞ

4- GRİ NEDİR?

Gri nedir? 

Benim ruhumun rengi gridir. Gri, öyle bir renktir ki bir sanatçının onu kelimelerle ifade edebilmesi olanaksızdır. Bir hayat, bir ruh gibidir gri. Yaşamadan tarifini yapamazsınız grinin. 

Benim ruhumun rengi gridir. Gri, beni öylesine yansıtır ki, içimdekileri kağıda dökmek griyi yaşadığımı bilmenin yanında bir hiçtir. 

Gri, kasvettir... 

Gri, ruhsuzluktur... 

Gri, tektir... 

Gri, yalnızlıktır... 

Benim ruhumun rengi gridir. Gri, siyah gibi net değildir. Siyah, gri kadar kasvetli olamaz, siyah, onu benimseyen onca varlığın yanında, gri kadar yalnız kalamaz. 

Ve gri, belirsizliktir. Silik siliktir. Hangi tonuna bürünürse bürünsün, siyah kadar keskin olamaz hiçbir zaman. 

Gri, kararsızlıktır...Benim ruhumun rengidir gri. Benim, korkağın tek temsilcisidir. Siyah kadar cesur değildir. 

 Gri, fakirliktir... Siyahın asaletini üzerinde taşıyacak kadar zengin olamamıştır henüz. 

Gri, güvensizliktir... Kimseye güvenmez benimsediği yolda, kimseyi inandıramaz yalnız olduğuna farklı tonlarının ardına saklanarak. 

Ve gri, siyaha imrendi hep. Tıpkı benim başka hayatlara imrendiğim gibi... 

                                                                                                                                   -Düşüncelerimden alıntı 

Defteri ve yanı başındaki gece lambasını kapatıp yatağına uzandı Eylem. Onu düşündüren çok şey vardı bu gece. Bir dostluk başlangıcı oluşturdu kendi hayatında. Ne içindi bu? Hep korktuğu, yanında yabancılık çektiği, onun tarafından ezildiği, hor görüldüğü, sevmediği, zamanla bu sevgisizliğini ona karşı nefrete dönüştürdüğü bir tür... Bir insanla şimdi arkadaş mı olacaktı? 

Bu sabah parktaki kadınla iki gün sonra buluşmak için sözleştikten sonra çıkıp biraz dolaştı Eylem. İtiraf etmeliydi ki hayatında daha önce hiçbir zaman bugün düşündüğü kadar düşünmemişti. Düşünceleri, kendisini boğma noktasına getirdiğinde her zaman olduğu gibi yazıya sığındı yine. Sağ elinin ağrısını hissedemez hale gelene kadar yazdı. Kimseye söyleyemediklerini, içinde birikenleri döktü yine güven dolu sayfalara. 

***

Bu sabah Esma ile lavaboda karşılaştı Eylem. Kız, dünden beri kinle bakıyordu Eylem'e karşı.

 "Allah aşkına ne yaptım ben? Altı üstü bir sorusuna cevap verdim diye mi bu kin? Bu sefer bakışlarını yedireceğim bu kıza. Bu sefer alttan alan ben olmayacağım eğer bir şey söylerse." 

Düşündüğü gibi de oldu. Esma, kızı fark eder etmez yanına gelip yine başladı rahatsız edici sözler sarf etmeye. 

"Ne haber Eylem?"

 "Ne olsun Esma? Önümden bir çekilirsen elimi yüzümü yıkayacağım şimdi." 

"Ben sana daha kaç kere bana ters cevaplar verme, diyeceğim. Bir söylesene?"

 "Ben ters bir cevap vermedim Esma. Bence sen konuştuklarımı işine geldiği gibi anlıyorsun." 

"Dayak yiyeceğim. Kesinlikle dayak yiyeceğim." diye düşündü Eylem yine iç sesiyle.