၈၀ ခုနှစ်၌ ဗီလိန်လေး၏ မေမေအဖြစ် နိုးထလာခြင်း [ဘာသာပြန်]

6 / 7 / 8 (Uni)

၈၀ ခုနှစ်၌ ဗီလိန်လေး၏ မေမေအဖြစ် နိုးထလာခြင်း

အပို​င်း ၆

လီယွီလန်က ပစ္စည်းတွေ လာယူမှာကို ကြောက်ပြီး ပိုးထည်စက်ရုံမှာ အလုပ်တကယ် မရှိတော့ကြောင်း အတည်ပြုပြီးနောက် ဝမ်ယင်လျန်က အရမ်းဒေါသထွက်ခဲ့ပြီး လီယွီလန်အိမ်ကို ထပ်မသွားရဲခဲ့ပေ။

ဒါပေမယ့် ဝမ်ယင်လျန် မလာပေမယ့် တခြားသူတွေ တံခါးဆီကို ရောက်လာခဲ့သည်။

ဒီတစ်ခေါက်လာတဲ့သူတွေကတော့ ချမ်ဖုန်းယင်နဲ့ လီကျောင်းကျောင်းတို့ပင်။

လီယွီလန်သည် ဟိုနေ့က ချမ်ဖုန်းယင်နှင့် လီကျောင်းကျောင်းတို့ ရှိနေသည်မှာ ထူးဆန်းသည်ဟု အမြဲတမ်း ခံစားရပြီး သူတို့၏ ရည်ရွယ်ချက်က ဘာလဲ သိချင်ခဲ့သည်။

သို့သော် တပေါင်သည် ဝမ်ယင်လျန်တုန်းက အဖြစ်အပျက်ကြောင့် အချိန်အတော်ကြာ သတိထားနေခဲ့ပြီး ချမ်ဖုန်းယင်နှင့် လီကျောင်းကျောင်းတို့ကို မြင်သောအခါ သူက ဝမ်ယင်လျန်၏ လူများလို့ တိုက်ရိုက်မှတ်ယူခဲ့သည်။

"မင်းတို့ကို ငါ့အိမ်ကို လာခွင့်မပေးဘူး!" တပေါင်သည် လက်နှစ်ဘက်ကို ပြင်းပြင်းထန်ထန် ဆန့်ထုတ်ကာ တံခါးကို ပိတ်ဆို့ပြီး ချမ်ဖုန်းယင်နှင့် သူ့သမီးကို ဝင်ခွင့်မပေးချင်ခဲ့ပေ။

ပထဆုံးအကြိမ် ချမ်ဖုန်းယင်သည် တံခါးဝသို့ မဝင်ရန် ပိတ်ဆို့ခံခဲ့ရခြင်း ဖြစ်သည်။ သူမသည် ကလေးဘဝကပင် သူမ မျက်နှာကို မနိမ့်ချခဲ့ဖူးပေ။ ခဏအကြာတွင် သူမသည် လုပ်ပြုံး ပြုံးပြခဲ့သည်။ "တပေါင်၊ ငါက မင်းရဲ့ အဘွားပါ။ ဝင်ကြရအောင်။"

"မဟုတ်ဘူး မင်းက လူဆိုးပဲ!" တပေါင်က အော်လိုက်သည်။

အိမ်တံခါးဝမှ လှုပ်ရှားမှုသည် အိမ်နီးနားချင်းများ၏ အာရုံကို လျင်မြန်စွာ ဆွဲဆောင်ခဲ့သည်။

အထူးသဖြင့် လွန်ခဲ့သည့်ရက်အနည်းငယ်က ဝမ်ယင်လျန် ပြသနာရှာသောအခါ လီယွီလန်၏ မိသားစုကို ဂရုမစိုက်ချင်ပေမယ့် လူတိုင်းက စူးစမ်းချင်စိတ်ကို သည်းမခံနိုင်တော့ဘဲ အားလုံးသည် တစ်စုံတစ်ခုကို သီးသန့်မှန်းဆခဲ့ကြသည်။