၈၀ ခုနှစ်၌ ဗီလိန်လေး၏ မေမေအဖြစ် နိုးထလာခြင်း [ဘာသာပြန်]

6 / 7 / 8 (Zawgyi)

၈၀ ခုႏွစ္၌ ဗီလိန္ေလး၏ ေမေမအျဖစ္ ႏိုးထလာျခင္း

အပို​င္း ၆

လီယြီလန္က ပစၥည္းေတြ လာယူမွာကို ေၾကာက္ၿပီး ပိုးထည္စက္႐ုံမွာ အလုပ္တကယ္ မ႐ွိေတာ့ေၾကာင္း အတည္ျပဳၿပီးေနာက္ ဝမ္ယင္လ်န္က အရမ္းေဒါသထြက္ခဲ့ၿပီး လီယြီလန္အိမ္ကို ထပ္မသြားရဲခဲ့ေပ။

ဒါေပမယ့္ ဝမ္ယင္လ်န္ မလာေပမယ့္ တျခားသူေတြ တံခါးဆီကို ေရာက္လာခဲ့သည္။

ဒီတစ္ေခါက္လာတဲ့သူေတြကေတာ့ ခ်မ္ဖုန္းယင္နဲ႔ လီေက်ာင္းေက်ာင္းတို႔ပင္။

လီယြီလန္သည္ ဟိုေန႔က ခ်မ္ဖုန္းယင္ႏွင့္ လီေက်ာင္းေက်ာင္းတို႔ ႐ွိေနသည္မွာ ထူးဆန္းသည္ဟု အၿမဲတမ္း ခံစားရၿပီး သူတို႔၏ ရည္႐ြယ္ခ်က္က ဘာလဲ သိခ်င္ခဲ့သည္။

သို႔ေသာ္ တေပါင္သည္ ဝမ္ယင္လ်န္တုန္းက အျဖစ္အပ်က္ေၾကာင့္ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာ သတိထားေနခဲ့ၿပီး ခ်မ္ဖုန္းယင္ႏွင့္ လီေက်ာင္းေက်ာင္းတို႔ကို ျမင္ေသာအခါ သူက ဝမ္ယင္လ်န္၏ လူမ်ားလို႔ တိုက္႐ိုက္မွတ္ယူခဲ့သည္။

"မင္းတို႔ကို ငါ့အိမ္ကို လာခြင့္မေပးဘူး!" တေပါင္သည္ လက္ႏွစ္ဘက္ကို ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ဆန္႔ထုတ္ကာ တံခါးကို ပိတ္ဆို႔ၿပီး ခ်မ္ဖုန္းယင္ႏွင့္ သူ႕သမီးကို ဝင္ခြင့္မေပးခ်င္ခဲ့ေပ။

ပထဆုံးအႀကိမ္ ခ်မ္ဖုန္းယင္သည္ တံခါးဝသို႔ မဝင္ရန္ ပိတ္ဆို႔ခံခဲ့ရျခင္း ျဖစ္သည္။ သူမသည္ ကေလးဘဝကပင္ သူမ မ်က္ႏွာကို မနိမ့္ခ်ခဲ့ဖူးေပ။ ခဏအၾကာတြင္ သူမသည္ လုပ္ျပဳံး ျပဳံးျပခဲ့သည္။ "တေပါင္၊ ငါက မင္းရဲ႕ အဘြားပါ။ ဝင္ၾကရေအာင္။"

"မဟုတ္ဘူး မင္းက လူဆိုးပဲ!" တေပါင္က ေအာ္လိုက္သည္။

အိမ္တံခါးဝမွ လႈပ္႐ွားမႈသည္ အိမ္နီးနားခ်င္းမ်ား၏ အာ႐ုံကို လ်င္ျမန္စြာ ဆြဲေဆာင္ခဲ့သည္။

အထူးသျဖင့္ လြန္ခဲ့သည့္ရက္အနည္းငယ္က ဝမ္ယင္လ်န္ ျပသနာ႐ွာေသာအခါ လီယြီလန္၏ မိသားစုကို ဂ႐ုမစိုက္ခ်င္ေပမယ့္ လူတိုင္းက စူးစမ္းခ်င္စိတ္ကို သည္းမခံႏိုင္ေတာ့ဘဲ အားလုံးသည္ တစ္စုံတစ္ခုကို သီးသန္႔မွန္းဆခဲ့ၾကသည္။