၈၀ ခုနှစ်၌ ဗီလိန်လေး၏ မေမေအဖြစ် နိုးထလာခြင်း [ဘာသာပြန်]

17

၈၀ ခုနှစ်၌ ဗီလိန်လေး၏ မေမေအဖြစ် နိုးထလာခြင်း

အပို​င်း ၁၇

လီယွီလန်သည် စွင့်ယာကျင့် သူမအား ပိုက်ဆံပေးမည်ဟု တကယ်ကို မမျှော်လင့်ခဲ့ပေ။

ကုခမ်းနှင့် စွင့်ယာကျင့်တို့သည် တစ်ဦးမှာ အစိုးရဌာန၏ ဝန်ထမ်းဖြစ်ပြီး နောက်တစ်ဦးမှာ ပညာရေးဌာန၏ ဝန်ထမ်းဖြစ်သည်။ သူတို့ နှစ်ယောက်စလုံးမှာ သင့်တော်တဲ့ အလုပ်အကိုင်တွေ ရှိပြီး ဝင်ငွေလည်း ကောင်းပေမယ့် သိပ်တော့ မမြင့်ပါဘူး။

ယွမ်ရှစ်ရာဆိုတာ နည်းတဲ့ပမာဏ မဟုတ်ပေ။

သူမသည် ခဏလောက် အေးခဲသွားပြီး "ယောင်းမ..." စွင့်ယာကျင့်က မတတ်နိုင်ဘဲ လီယွီလန်၏ လက်ထဲသို့ စာအိတ်ကို ထည့်ကာ ဒေါသထွက်နေသလို ပြုံးပြီး ပြောလိုက်သည်။ "နင် နည်းနည်းပဲ ယူလို့မရဘူးလေ!"

သူမက တွန့်ဆုတ်နေပုံ မပေါ်တာကြောင့် လီယွီလန်သည် သူမ၏ ငြင်းဆန်မှုကို မျိုသိပ်လိုက်သည်။

ယွမ်ရှစ်ရာကို သူမလိုချင်တာ မဟုတ်ဘူး။ စွင့်ယာကျင့်၏ မိသားစု အခြေအနေသည် လီယွီမေနှင့်မတူပါ။ ယခုအချိန်တွင် သူမ၏ ငြင်းဆိုမှုသည် သံသယကို နှိုးဆွရုံသာမက လူကိုပါ ထိခိုက်စေနိုင်သည်။

"ဒါဆို ငါလက်ခံလိုက်မယ်။ ကျေးဇူးတင်ပါတယ် ယောင်းမ" လီယွီလန်သည် သူမမျက်နှာပေါ်တွင် အပြုံးဖြင့် စာအိတ်ကို ယူလိုက်သည်။

"ကုခမ်းနဲ့ ရှောင်ရှန်း ညီအစ်ကိုနှစ်ယောက်က တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် ချစ်ကြတယ်။ ဒါကြောင့် ငါတို့က တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် ကူညီရမှာပေါ့" စွင့်ယာကျင့်က အဓိကကို ပြောခဲ့သည်။

စွင့်ယာကျင့်သည် မှန်သည်ဖြစ်စေ၊ မှားသည်ဖြစ်စေ သူမမိသားစု ဒုက္ခရောက်နေသည်ဟု လူတိုင်းက ထင်မြင်လာသောအခါတွင် သူမသည် ကူညီပြီး ဤခံစားချက်ကို သူတို့က မှတ်မိနေရမည်ဖြစ်သည်။

သူတို့ အိမ်သာသွားတယ်လို့ ပြောတဲ့အတွက် စွင့်ယာကျင့်နဲ့ လီယွီလန်တို့ဟာ အိမ်သာကို တကယ်သွားခဲ့ကြပြီး ပြန်လာတဲ့အခါမှာတော့ လက်မှတ်စစ်ဖို့ အချိန်နီးနေပြီ ဖြစ်သည်။