၈၀ ခုနှစ်၌ ဗီလိန်လေး၏ မေမေအဖြစ် နိုးထလာခြင်း [ဘာသာပြန်]

28

၈၀ ခုနှစ်၌ ဗီလိန်လေး၏ မေမေအဖြစ် နိုးထလာခြင်း

အပိုင်း ၂၈

ထို့ကြောင့် အကြီးတန်းဘက်ခြမ်းက စားပွဲမှာ နာခံမှုက အံ့သြစရာကောင်းသည်။

မုန်လာဥနီလေးများသည် ဆရာမက သူတို့အား လုံးဝမကျွေးရဘဲ၊ စိုက်ကြည့်နေစရာ မလိုဘဲ နာခံစွာထိုင်ကာ အစားအသောက်များကို သူတို့ဘာသာ အလွန်အလေးအနက်စွာ စားသောက်ခဲ့ကြသည်။

အခြားအတန်းများမှ ဆရာမများသည် ရွှယ်ရှန်ရှန်အား မနာလိုစွာပြောကြသည်။ "ဆရာမရွှယ်၊ ကျွန်မ ရှင့်ကို တကယ်မုန်းတယ်၊ ရှင့်ရဲ့အတန်းက ဘယ်လောက်နာခံလဲဆိုတာကို ကြည့်စမ်း။ ရှင်ဘယ်လို သင်ပေးထားတာလဲ?"

ရွှယ်ရှန်ရှန် - "...ဒီလိုမျိုးကို မသင်ခဲ့ရပါဘူး။ အဓိကကတော့ ကျွန်မက မော်နီတာကောင်းကောင်းကို ရွေးထားပြီး သင်ပေးခဲ့တာ။"

ရွှယ်ရှန်ရှန်၏ မျက်လုံးများသည် ခြေထောက်များကို တွဲလျောင်းချကာ မနက်စာစားနေသော တပေါင်ကို စိုက်ကြည့်နေခဲ့သည်။

အိုး၊ ဒါက တကယ်ပဲ သူမ ကောက်ယူလာတဲ့ ရတနာပဲ။

မနက်စာစားပြီးသောအခါ အတန်းများသည် တန်းစီပြီး စာသင်ခန်းသို့ ပြန်ခဲ့ကြသည်။

တပေါင်သည် ထျန်းဖေးလုံ၏ တမင်လက်စားချေခြင်းကို ကြောက်သောကြောင့် သူသည် အလတ်တန်းသို့သွားရန် ကျန်အချိန်ကို အခွင့်ကောင်းယူ၍ ရွှယ်ရှန်ရှန်နှင့် အခြားကလေးများကို ခဏလောက် စကားစမြည်ပြောပြီး ထျန်းဖေးလုံ သူတို့ကို အနိုင်ကျင့်လိုပါက ဘာလုပ်သင့်သည်ကို ပြောပြခဲ့သည်။

တပေါင်၏ အစီအစဉ်သည် အလွန်ထိရောက်ကြောင်း သက်သေပြခဲ့သည်။

ထျန်းဖေးလုံသည် အလွန်ငိုကြွေးပြီးနောက်တွင် သူသည် မျက်နှာပျက်သွားပြီး ကလဲ့စားချေလိုခဲ့သည်။

ဆိုရိုးစကားအတိုင်း၊ ပန်းသီးသည် ပျော့ပျောင်းဖို့လိုပြီး ပြုတ်ကျသည့်နေရာမှ ထရန် လိုအပ်သည်။ ထျန်းဖေးလုံက ရွှယ်ယွမ်ကို နောက်ထပ်သင်ခန်းစာတစ်ခု သင်ပေးပြီး သူက အတန်းထဲမှာ အနိုင်ကျင့်သူအဖြစ် သူ့အဆင့်အတန်းကို ပြန်သတ်မှတ်လိုသည်။