Bir süre ikimizde sessiz kaldık.
Söyleyecek çok şeyim vardı ama kendimi bir türlü serbest bırakıp konuşamıyordum.
Kısa bir süre sonra yönünü tamamen bana döndüğünü hissettim ama zümrütlerine bakmaya çekindim.
Onu ne kadar çok kırdığımı yeni yeni anl...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
💔 Tahir olmak da ayıp değil Zühre olmak da hattâ sevda yüzünden ölmek de ayıp değil, bütün iş Tahirle Zühre olabilmekte yani yürekte.
Meselâ bir barikatta dövüşerek meselâ kuzey kutbunu keşfe giderken meselâ denerken damarlarında bir serumu ölmek ayıp olur mu?
Tahir olmak da ayıp değil Zühre olmak da hattâ sevda yüzünden ölmek de ayıp değil.
Seversin dünyayı doludizgin ama o bunun farkında değildir ayrılmak istemezsin dünyadan ama o senden ayrılacak yani sen elmayı seviyorsun diye elmanın da seni sevmesi şart mı? Yani Tahiri Zühre sevmeseydi artık yahut hiç sevmeseydi Tahir ne kaybederdiTahirliğinden?
Tahir olmak da ayıp değil Zühre olmak da hattâ sevda yüzünden ölmek de ayıp değil.
Gidene mi zordu kalana mı?
Bence gideneydi çünkü giden yüreğinde ağır bir yükle;kaybettiğinin kabullenişiyle gidiyordu.Her şeyi geride bırakıp gidiyordu.Evini barkını arkadaşlarını aşık olduğu şehri yuvasını geride bırakıyordu.Sevdiğine elveda deme cesaretini bile toplayamıyordu çoğu zaman.Öylece sessiz ve usulca çekip kapıyı çıkıyordu.Geçer sanıyordu zamanla diner acısı,unutur yüreğini yakan gerçekleri,sevdiği adamın ismi silinir zihninden...
Ama olmuyordu.şekil bir a da yani bende görüldüğü üzere unutulmuyordu. ne kadar silersen sil o ismi atamıyordun içinden adını silsen izi kalıyordu. Sonra saymaya başlıyordun önce yılları yıllar geçtikçe hasretin daha da büyüyordu sıra ayları saymaya geliyordu hasretin büyüdükçe haftaları haftalardan sonra günleri en son saatleri hatta saniyeleri saymaya başlıyordun.
Ben onu unutamamıştım çok denemiştim ama olmamıştı hatta belki unuturum diye yeni bir sevgili bile yapmıştım ama olmamıştı zaten bir ay bile dolmadan ayrılmıştık.
Ve tam şuan itibariyle 2556 gün 12 saat 54 dakika 13 saniye sonra ben ilk kez ona bu kadar yakındım.O kadar zaman sonra ilk kez elini tutuyordum.
Yüzüme patlayan flaşla tüm düşüjcelerimden sıyrıldım.Şu an nerde miydik? Karakolun önündeydik karşımızda ise bir magazin ordusu duruyordu.
"Söylediğim gibi ufak bir yanlış anlaşılma olmuş ama şimdi halloldu" Dedi Semih ve gözleri buran için bana kaydı. "Biz gidelim artık gerekli açıklamayı kulübümüz zaten yapacaktır iyi günler" Dedi ve magazincilerin arasına ilerlemeye başladı elimi tuttuğu için bende onla ilerliyordum.
