Bir süre ikimizde sessiz kaldık.
Söyleyecek çok şeyim vardı ama kendimi bir türlü serbest bırakıp konuşamıyordum.
Kısa bir süre sonra yönünü tamamen bana döndüğünü hissettim ama zümrütlerine bakmaya çekindim.
Onu ne kadar çok kırdığımı yeni yeni anl...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
💔 Gözlerinde erimek Sevmekse eğer Sevmiştim galiba
Ben olmaktan vazgeçip Sen olmak Sevdalanmaksa eğer Sevdalanmıştım hatta...
Acı çekmek raconuydu aşkların Payıma düşeni üstlendim ben Senden uzakta Senden habersiz SENSİZ...
Başkanın odasından çıktıktan sonra aslında ben eve gideriz diye düşünüyordum ama Ece ablalar biraz daha oturalım diyince onların yanına gelmiştik.
Herkes kendi arasında bir şeyler konuşuyordu.Gözlerim ilk Semihe kaydı. Talha telefondan yeni çıkmış bir PlayStation gösteriyordu Semih'e. Onu alacakmış.Hatta normalde kendi aralarında turnuva bile yapıyolarmış.
"Artık öyle bozuk kolları bana kaktıramayacaksınız"Dedi Talha gözleri hala telefon ekranındayken. Talhanın kurduğu bu cümleyle Semih'in bakışları ekrandan ayrıldı ve sonra kocaman bir kahkaha attı. "Hadi lan ordan"Dedi eğlenen bir sesle "Ne zaman bozuk kol verdik eline"
Talhanın bakışlar da ayrıldı ekrandan elini şok olmuş bir ifadeyle ağzına kapattı ve kendince çok net bir cevap verdi "Her zaman"
"Yürü git ordan bee."Dedi Semih o da çok netti. "Kendin oynayamıyorsu çamura yatma"
Onlar kendi aralarında bu konuyu tartışmaya başlarken onlarla ilgilenen yoktu zira anladığım kadarıyle bu burda bulunan herkes için sıradanlaşan bir durumdu.
Necip abiyle Cenk abi ise Lyon maçında Olcay abinin o kadar pozisyondan birini tuttursa ne olurdu diye feci güzel hayallere dalmışlardı.Ah o Lyon maçı ahh ahhh.Sanırım ne kadar zaman geçsede bizim içimizde koca bir yara olmaya devam edecekti.
Nur abla ise İremle Ece ablaya beğendiği bir elbiseyi gösteriyordu.
Yani kısaca herkes kendi alemindeydi ama bu çok güzel bir görseldi.Gözlerim hepsini taradı tekrar ve düşünmeden edemedim biz Semihle hiç ayrılmasaydık aramıza aylar,yıllar girmeseydi ne olurdu? Ne bileyim sevgili olur muyduk mesela?
Zihnimde dönen düşüncelere hakim olamadım Semihle ayrılmasak nasıl olurdu diye düşünmeden edemedim.
Semihle yemeğe gittiğimiz gece yemekten sonra çıkmışız birlikte.O gece olan bizi ayıran o olay yaşanmamış. Birlikte dolmuş durağına yürüyoruz.Sonra yolda giderken bir dondurmacı görüyoruz. Canım dondurma çekiyor ama yanımızda para az ya dolmuşa binicez ya dondurma yiyeceğiz ama o zaman eve kadar tabana kuvvet.
Hava sıcak tam bir yaz akşamı hafiften bir meltem esiyor o kadar. Biz de çok zeki insan evlatları olduğumuz için cebimizdeki dolmuş parasını dondurmaya basıyoruz.
