Bir süre ikimizde sessiz kaldık.
Söyleyecek çok şeyim vardı ama kendimi bir türlü serbest bırakıp konuşamıyordum.
Kısa bir süre sonra yönünü tamamen bana döndüğünü hissettim ama zümrütlerine bakmaya çekindim.
Onu ne kadar çok kırdığımı yeni yeni anl...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
💔 İnsanları yorgun kılan hayat değil, Taşıdığı maskelerdir... ~W. Shakespeare~
Semih Asya'nın oturduğu siteye girerken güvenlik durdurmuş ve Asya'dan onay almak için Asaya'yı aramak amacıyla kulübenin içine girmişti.
Semih'in kafasında ise hala aynı düşünceler dolanıyordu.
"Asla" deyip susturdu o düşünceleri.
"Benim kalbim mühürlü"dedi elinde tuttuğu vesikalık fotoğrafa bakıp. Sonra fotoğraftaki yüze küçük öpücükler bıraktı.Fotoğrafı tekrar cüzdanına katarken güvenlik geçebilirsiniz şeklinde bir işaret verdi ve yolu açtı.
Asya'nın oturduğu apartmanın önüne gelince durdu.Asya da zaten apatmanın önünde bekliyordu lakin beti benzi atmış bir hali vardı. İleklerine işleyen ürpertiden ötürü ürkek bakışlar atıyordu etrafa.
Semih mi? Farketmedi çünkü zihnindeki düşünceler o kadar artmıştı ki Asya'nın gözlerine bile bakamadı.
Asya Semih'in geldiğini fark edince arabaya doğru ilerledi.Yüzündeki ifadeyi yok etti anında ve gülücük maskesinin ardına gizlendi.
Sinirleri harap olmuştu iyice bu yüzden elleri hafif titreyerek açtı arabanın kapısını ve herşeyi yine içine atıp gülümsedi Semih'e.
Yavaşça arabaya binip kapattı kapıyı.
Kafası karışıktı üstündeki o duyguya ne bir anlam verebildi ne de ûstünden alabildi.
Semih arabayı çalıştırdı ve gitmeye başladılar.
Bir süre ikisi de konuşmadı zira ikisininde içlerinden yükselen seslerle bir takım problemleri vardı.
Sonunda sessizliğe dayanamayan Asya konuştu. "Biz kendi aramızda da hiç konuşmadık öyle birlikte gidelim falan diye ama Ece birden yemek var sen de gel deyince ben de reddettmek istemedim.Sonuçta bizi sevgili biliyorlar ve herkesin çift gideceği yere ben gelmiyorum desem garip olur diye düşündüm"
Semih bakışlarını yokdan ayirmadan konuştu "yoo sorun yok iyi yaptın"
Ortama yine bir sessizlik çökerken Asya sessizliği dağıtmak adına yine hafifçe güldü "hayret bu sefer kendi başına iş yapıyorsun demeyecek misin?"
Semih bir şey demeden hafif bir tebbüsüm etti ama tebessümü hemen dağıldı çünkü biliyordu ki Asya gerçekten de kimsenin direktiflerine bağlı kalacak bir kadın değildi.Zaten öyle olmasa staddaki skor tabelasını hacklemeye cesaret edebilir miydi? Ya da savcının karşısında dimdik durmayı hatta savcıya meydan okumaya cearet edebilir miydi? Ama asya etmişti.
