İNTİKAM ATEŞİ

ALINTI

GEÇMİŞ

Küçük kız hayranlıkla papatyalara baktı. Abisine dönüp "Biliyor musun abi, benim en sevdiğim çiçek papatya." dedi. Abisi bakışlarından anlamıştı bunu "Neden papatyaları seviyorsun? Daha güzel bir sürü çiçek var." Küçük kız omuz silkti, ilk defa gözlerini papatyalardan ayırıp abisine baktı. "Papatya, masumluğu, güzelliği, mutluluğu kısacası yaşamı temsil eder abi. Ben yaşamaya aşık bir kızken nasıl başka bir çiçeği sevebilirim." Abisi gururun yanı sıra buruk bir ifadeyle kardeşine baktı. Bu kadar güzel kendini ifade edebildiği için onunla gurur duyuyordu ama bu yaşında bu kadar olgun olduğu için bur tarafı buruktu. Yaşadıkları hayat normal değildi ve bu da kardeşini erken yaşta olgunlaştırmıştı. "Sen hep böyle kal olur mu? Hiç değişme. Hep yaşamayı seven bir kız ol." Küçük kız usulca başını salladı ve papatyaları izlemeye devam etti.

ŞİMDİKİ ZAMAN

Aras bakışlarını evin içinde gezdirdi. Dikkatini çeken şey ise evin farklı köşelerinde duran lavinialar oldu. "Neden her tarafta lavinia var?"

"Sevdiğim şeylerin evimde olmasını isterim. Lavinia en sevdiğim çiçek." Aras bunu beklemediği için şaşırdı. Onun küçük kız kardeşi papatya severdi.
"Sen lavinia sevemezsin. Hatta sen papatyadan başka bir çiçekte sevmezsin. Lavinia ölümü simgeler. Sen yaşamaya aşık bir kızken nasıl ölümü sevebilirsin?" Gizem ona dalga mı geçiyor diye baktı ama Aras gayet ciddiydi. İçindeki öfkeyi bastırmaya çalışarak "Yaşama aşık bir kız mı?! Ben ölmek için yaşarken nasıl papatya sevebilirim? Ben masumluğumu yitirmişken nasıl papatya sevebilirim? Ben ölümüm abi. Sadece ölüm ve lavinialar beni temsil eder. Sende haklısın, uzun zaman oldu görüşmeyeli. İnsanların sevdikleri şeyler zaman içinde değişir. Mesela ben eskiden sevdiğim ne varsa şimdi nefret ediyorum." dedi. Aras'ın gözlerine derin bir acı oturdu. Gizem'in her kelimesi cinayetti. Kelimeleri Aras'ı katletti. Sadece ortada ceset yoktu. Gözlerini kardeşine çevirdi. Güven vermek istercesine baktı ve "Söz veriyorum, sana tekrardan papatyaları sevdireceğim. Tekrar eski sen olman için elimden gelen her şeyi yapacağım." dedi. Sesi yemin eder gibi çıkmıştı. Gizem histerik bir şekilde güldü. Geçmişi hatırladı, hüzünlendi ama hızlıca yüz ifadesini toparlayıp "Verilen sözlere inanmayı uzun zaman önce bıraktım. Neyse sen neden gelmiştin?" dedi. Bu konuyu daha fazla uzatmak istememişti. Geçmiş ona acı veriyordu. "Kardeşimi ziyaret edemem mi?" Bu sözleriyle Gizem afallamıştı. Sanki hiçbir şey olmamış gibi bir rahatlıkla konuşması Gizem'in sinirini bozdu ama gülümseyerek yanıt verdi. "Tabi ki edebilirsin ama kardeşin burada değil." Aras meraklı bir tınıyla "Nerdeymiş?" diye sordu. Gizem'in tebessümü bir anda silindi, başını sağa doğru yatırdı, soğuk ve sert bir ses tonuyla "Mezarda. Ailesi öldüğünden beri mezarda. Ona papatya götürebilirsin. Çünkü kardeşin seninde dediğin gibi yaşamaya aşık bir kızdı. Bu yüzden en sevdiği çiçek papatya." dedi. Gizem, Aras'ı her geçen gün daha da şaşırtıyordu. Çünkü onun tanıdığı küçük kız kardeşi böyle değildi. Aklında bin bir soru vardı ama hiçbirini sormaya cesareti yoktu.

Uzun bir aradan sonra merhaba!

Bölüm atamadım ama en azından gelecek bölümlerden bir alıntı atmak istedim.

Siz alıntıyı nasıl buldunuz?

Eski Gizem?

Sizce Gizem nasıl değişti?

Aras sözünü tutabilecek mi?

Beni özlediniz mi??? Ben sizi çok özledim.

Beğenmeyi ve yorum yapmayı unutmayın, lütfen.

En yakın zamanda görüşmek üzere BIY BIY

(\_/)
( • . •)
/>❤️