OKYANUSTA BİR DAMLA

4. HER ZAMAN BULURUM

4. HER ZAMAN BULURUM

NP : Sof - Ciriminal

**
Gözlerimi açtığımda rahat bir nefes verdim. Uykusuzluktan gerilen kaslarımın gevşediğini hissediyordum. Gözlerimi ovalayarak ayağa kalktım.

Yavaş ve sakin adımlarla yürüyerek Baran'ın odasına girdim. Yoktu. Adımlarımı hızlandırarak salona girdim. Yok. Sakin kalmaya çalışarak derim bir nefes verdim ve mutfağa girdim. Yine yoktu.

Evde zaten küçüktü. Tanrım, boşuna kendimi hırpalıyordum. Yoktu işte. Etrafta gezinen bakışlarımı, aklıma gelen şeyle duvarda sabitledim. En fazla ne olabilirdi ki?

Evin kapısından hışımla çıkıp kendimi soğuk ve tuzlu suyun kollarına bıraktım. Hiç vakit kaybetmeden hızla yukarı doğru yüzmeye başladım. Kollarımı hızla hareket ettiriyor, yukarı gittikçe yaklaşıyordum.

En sonunda yukarı çıkabilmiştim. Soğuk sudan sonra sıcak hava iyi gelse de, bir kaç saniye nefes alamadım. Kendini sakinleştirmek adına içimden tekrar edip duruyordum.

Doğru olanı yapıyorsun.

Doğru olanı yapıyorsun.

Doğru olanı yapıyorsun.

Doğru olanı yapıyordum. Buna her şeyim üzerine yemin edebilirdim. Tanrım, bu gördüklerim bir rüya olmalıydı. Keşke... Keşke her şey bir rüya olsaydı.

Üzerimde halen kıyafetlerim duruyordu ama kısa şortum yüzünden bacaklarımda ki parıldayan pullar kendilerini açığa çıkarıyordu. Resmen ben buradayım diyorlardı!

Kafamı sallayıp bu düşüncelerden kurtuldum. Şimdi sırası değildi. Bir an önce buradan defolup gitmeli ve hiç bir şey olmamış gibi devam etmeliydim. Çaresizlik içinde söylenerek etrafıma baktım.

Çok ama çok uzakta bir tekne vardı. Gidebileceğim başka bir seçenek ise yoktu. Homurdanarak oraya doğru yüzmeye başladım.

☙

Ellerimde ki kocaman poşetleri kapının girişine koydum ve anahtarı çıkarıp demir kapıyı açtım. Ellerimde poşetlerle kendimi Nida'nın odasına attım ve heyecanlı bir sesle konuştum. "Süpriz! Her kızın hayalini ayaklarına getirdim."

Ses gelmedi. Yoktu. "Nida?" dedim ve poşetleri bırakıp odaları aramaya başladım. Neredeydi? Pes etmeyip aynı odalara tekrar tekrar baktım.

Kahretsin, nereye kaybolmuştu?

Kendimi evden dışarı atıp motora -yani motorumsu şeye- atlayıp, hızla gaza bastım. Akanyıldız Bar. Eğer Nida burada da değilse o yıldızlar gerçekten akacaktı. Sinirle motordan inip otele girdim. Korumalar beni gördüğünde başlarıyla selam verip düğmelerini iliklediler.

Umrumda değildi.

Kahrolasıca bu yerde, kahrolasıca Nida neredeydi!