Her akşam dairemizde buluşup boş yaptığım arkadaş grubumun en afili elemanı Oh Sehun'a göre garip gelen bir şey vardı. Bana göre hep bilgisayarını bozan komşu oğlundan ve patrondan öteye gidemeyen Park Chanyeol, Sehun'a göre buraların en iyi bilgisa...
yorumlarınızı ve oylarınızı eksik etmezseniz beni çok mutlu etmiş olursunuz. keyifli okumalar~
🔱
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
🔱
Dolu Kadehi Ters Tut - Yalan
Denizle uzun uzun bakışmamın ve Chanyeol'e karşı içimdeki duyguları söndürdüğüm, en azından çabaladığım günün üzerinden neredeyse iki hafta geçmişti ve sanırım artık temmuza girmiştik. Dediğim gibi yazın zaman algımı kaybediyordum. Hayır, takvime bakmak götüme zor geliyordu.
Temmuzun gelmesiyle Sahra'ya adeta çöl havası çökmüştü. Dışarıda utanmasa serap görmenize neden olacak bir sıcak vardı. Temmuz ve ağustostan nefret ediyordum. En nefret ettiğim aylardı. Özellikle Sahra'da geçirilebilecek en boktan aylardı bence ve insanlar buraya bile isteye geliyordu.
Delirmiş olmalılar, diye düşüncelerime eşlik sıcaktan iki büklüm olmuş Nine Baekhyun. Ona hak vermeden edemedim. İnsanlar çıldırmıştı. Gerçi ben de çıldırmıştım, bu sıcakta çıldırmayan cindir zaten.
Ofladım, sıcaktan dolayı bir türlü soğuyamayan kafede boş boş otururken. İstikrarlı bir şekilde yaptığım tek şey kafeye gelip kafede çalışmaktı. İnsanlarla kendimi meşgul ettikçe kafamı toparlıyordum, biraz da olsa. Ha, arada Goose ve Tony'yi de sevmem de ruhuma iyi geliyordu o konuda yalan söyleyemezdim. Ama genel olarak sessiz ve sakin bir ruh halindeydim. Adeta ortamın Cillain Murphy'si olmuştum. Susup dinliyor, tepkilerim istemsizce cansız oluyordu. Jongdae beni her böyle gördüğünde Chanyeol'e ve onun ona çek yazdığı güne sövüp duruyordu. Sehun susuyor, surat asıyor, Jongin ise beni kendime getirmek için salak salak hareketler yapıyordu. Diğerleri ise her ne yaparlarsa yapayım toparlanamayacağımı biliyorlarmış gibi beni kendi halime bırakmışlar. Kyungsoo arada "Kendine gel lan!" diye kafama vuruyordu, tabii orası ayrı da. Gelemiyordum. Olmuyordu.
Evet, o gün deniz kenarında içimdeki yeşeren yerleri yakmıştım ama onları yakarken farkında olmadan içimde kocaman bir orman yangını da başlamıştım sanırım. Küllerden fırlayan daha sönmemiş bir ateş, tam olarak duygu ormanımın içine düşmüş ve günlerdir söndüremediğim bir yangın başlatmıştı. Denemediğimden değil, denemiştim ama sönmeyince ben de varsın yansın ulan deyip salmıştım o yangını. Kül olacaksam onu unutmak uğruna, olmaya razıydım.
Düşüncelerim arasında bezle son bir kez silmiştim. Bugün sıradan bir gündü. Kafede sıcaktan dolayı çok fazla insan da yoktu. Tabii, bir de hava ebesinin bilmem nesi kadar sıcakken götünüzden terlememeniz söz konusu dahi değildi. O kadar sıcaktı ki anca buz dolu bir küvete girerseniz soğuyabilirdiniz. Düşünün lanet olasıca klimalar bile bir noktada işe yaramıyordu bu sıcağa. Benim gibi sıcak toleransı sıfır olan birisiyseniz bu durum sizin için daha da çok dayanılmaz bir hal alıyordu.
