Normal Dünyadaki Anormal Hayatlar

Bölüm-9 Avcılar

         Kardelen Gülenyüz

   Sabahın ilk ışıklarıyla gözlerimi araladım. Yatağım penceremin yanındaydı. Yataktan doğrulup birkaç dakika boyunca dışarıyı izledi. Daha sonra kalkıp balkonda biraz hava aldım. İyice kendime geldiğimde elimi yüzümü yıkayıp saç bakımımı yaptım. Okul çantamı hazırlayıp formamı giydim ve dışarıda beni bekleyen Tuba'nın yanına yola koyuldum. Tuba'nın yanına geldim ve sohbet ederek okula geldik. Sıramıza oturduk. Daha dersin başlamasına 30 dakika vardı. Erken gelmiştik. Okul koridorlarında dolaşmaya koyulduk. Dersin başlamasına 5 dakika kalınca sınıfa geçtik. Oturduk fakat bir eksiklik vardı. Buğra ve Efe yoktu. Genelde erken gelirlerdi. İşleri vardır gecikirler diye umursamadım. Fakat öğleye kadar okula gelmediler. Ben de nerde olduklarını merak edip Efe'ye mesaj attım. Okul bitti ve mesaj gelmiş mi diye baktım. Daha mesajımı bile görmemişti. Bu durum beni meraklandırdı. Sınıf grubundan Efe'nin annesinin numarasını buldum ve onu aradım. 
"Merhaba. Ben Efe'nin arkadaşıyım. Efe ve Buğra bugün okula gelmedi. Efe Orada mı?"

"Efe okula gelmedi mi? Nasıl? Evden çıktı ve Buğra ile okula doğru yürüyorlardı. Başlarına bir şey gelmiş olmasın!", dedi Efe'nin annesi.

"Tamam. Sakin olun. Kötü bir şey yoktur büyük ihtimalle. Sadece bir günlüğüne okulu ekmişlerdir.", dedim.

"Bu okulu ekme konularında hassasım fakat umarım öyle olmuştur çünkü Efe evden çıkarken benden fazla para aldı büyük ihtimalle caddeye gittiler.", dedi.

    Daha sonra telefonu kapattım. Tuba'ya baktım. O da ikisinin caddeye gittiğini düşünüyordu. Büyük ihtimalle sinemadaydılar ve Efe telefonuna bakmadı. 

Buğra Arslan

     Sabah uyanıp hazırlıklarımı yaptım. Efe ile buluştuk ve okula yürümeye başladık. Saat erken olduğu için yavaş yavaş yürüyorduk. Yolda telefondan komik videolar izliyorduk ve çok komik bulduklarımızı birbirimize gösteriyorduk. Okula az bi mesafe kalmıştı. Ben bir videoya odaklanmıştım. Aynı zamanda yürüyordum. Videoyu Efe'ye göstermek için döndüm ve Efe'yi yaklaşık 10 metre gerimde yerde gözleri kapalı yatar vaziyette gördüm. O an kendiliğinden pençelerim çıktı. Sanırım bu paniğin sonucu oluyordu. Arkamdan bir ses geldi.

   "Erkek arkadaşıma vurmayacaktın seni zayıf kurt adamcık."

     Arkamı döndüm. Karşımda Buse vardı. Onun üzerine doğru koşarken kolumda bir acı hissettim. Dönüp koluma baktığımda sakinleştirici oku gördüm. Etraf kararıyordu. Gitgide güçsüzleşiyordum. En sonunda bayılmıştım. Uyandığımda beni çok güçlü bir zincirle bağlamışlardı. Tüm gücümle kırmaya çalıştım fakat aniden çarpan elektrik ile her şeyin farkına vardım. Zincirler elektrikliydi.

     Arkamı döndüm ve Efe'yi gördüm gözlerinde bant vardı. Kulakları ise bir peçete benzeri bir şey ile kapatılmıştı. 

     Aniden kapı gıcırdama sesi geldi. İçeri giren Buse idi. Birden aydınlandım. Buse Batu'ya geçirdiğim tırnakları gördü. Kurt adam olduğumu anladı. Sevgilisini dövdüğüm için de bana sinirliydi. Gitti beni babasına söyledi ve beni yakaladılar. Kuzey'in dediği avcılar ise onlardı. Sinirle ona baktım. Güle güle bana doğru yürüdü.

   "Sanırım birileri yakalanmış.", Buse bunu derken sesinde alaycı bir ton vardı.

     Cevap vermedim. Daha sonra sinirlendi ve yüzüme aniden tokat attı. Yakınımda olduğu için zincirleri zorlayıp yüzüne kafa attım. Yere düştü ve burnunu tutuyordu. Zincirler ise elektrikli olduğu için bana elektrik tekrar çarptı. O an acıdan bayılmışım. Uyandığımda küf kokulu ve nemli bir yerdeydim. Beni başka bir yere koymuşlardı. Efe ise şuan nerede bilmiyordum. Ayrıca gece olduğu için uykum vardı ve kimse gelmediği için uyuyakaldım.

   Efe Korkmaz

     Yavaşça gözlerimi araladım. Tenha bir sokakta yerdeydim. Hava kararmıştı. Ne olmuştu bana. En son kolumda bir sızı hissetmiştim. Ayağa kalktım. Biraz yürüdüm ve bilindik yerleri göremeye başladım. Eve o kadar uzak değildim. Başım ağrıdığı için hiçbir şey düşünemez haldeydim. Eve yola koyuldum. 
 

       Eve vardığımda annem sinirle kapıyı açtı. 

   "Nerelerdeydin sen bana hemen bir açıklama yap."

   "Anne sadece dışarıdaydık. Sorun yok. Sakin ol."

  "Nasıl sakin ol he? Telefonlara cevap vermiyorsun. Sana bir şey oldu sandım."

  "Tamam anne kusura bakma. Bir daha böyle bir şey yapmayacağım."

     

     Daha sonra odama geçtim ve Buğra'yı aradım. Telefona cevap vermedi. Buna çok şaşırdım. Aynı zamanda da korktum. Çünkü Buğra ilk kez bu saatlerde aramamı açmamıştı. Ben bunu düşünürken fark ettim ki Tuba ve Kardelen bana bir sürü mesaj atmışlardı. "Efe neredesin?" "Buğra senle birlikte mi?" Bu mesajları gördüğüm zaman Buğra'ya bir şey olmuş olma korkusu beni iyice ele geçirdi. 

        Hemen Kardelen'i aradım ve olanları anlattım. İkimizde belirsizlikte kalmıştık. Önce Kuzey sonra Buğra. Acaba Buğra'yı Alfa mı kaçırmıştı? Bu bilgileri kendi kendimize değerlendirdik. 

        Saat geç olunca yarın okulda konuşmak üzere aramayı kapattık. Uyumadan önce sıcak bir duş almaya karar verdim. Çünkü sanırım gün boyu sokakta yerde yatmıştım. Sıcacık bir duş aldıktan sonra 1 saat boyunca sınavlara hazırlandım ve masa başında uyuyakaldım. 

DEVAM EDECEK OYLAMAYI UNUTMAYIN