ZAAFIMSIN | TEXTİNG +18

BÖLÜM 2: "HATIRLATICI"

Bazı gerçekleri öğrenme zamanı
Oylamayı unutmayalım ★
____________________

Şu an mesajlaştığım adamı tanımıyordum onun hakkında en ufak bi bilgi bile bilmiyordum tek bildiğim çalışılmış bir vücuda sahip olduğuydu.

cenksarica: hissetmelisin

Hayatımda yapmayacağım bir şeyi yapıp sevgilim olmasına rağmen başka birine yazmıştım. Hoş, sevgilim olduğunu bile unutmuştum.

Onun bana vermediği değeri başkaları vermeye çalışıyordu.

Fakat buna rağmen bunca zaman ona sadık kalmıştım. Ondan başkasını düşünemiyordum bile.

Arkadaşlarım ondan vazgeçmem için acımasızca yüzüme gerçekleri vurmuştu. Ama yinede inadım inattı.

Fakat şu an yaptığım şey düpedüz aldatmaktı. Kendi irademle fotoğrafımı atmıştım. Oysa Berk benden her fotoğraf istediğinde bundan rahatsız olurdum.

Beni suçlayan sözlerinizi duyar gibiyim. Aldatmanın hiçbir güzellemesini yapamazdım. Ama içinde bulunduğum ilişkiden kurtulamıyordum.

Beni sevmiyordu. Vücuduma sahip olma fikrini seviyordu. Bana aşık da değildi. Bu zamana kadar beni sevdiğini söylediği zamanlar bir elin parmağını geçmezdi.

İlk tanıştığımız günü dün gibi hatırlıyorum.

Ortak arkadaşlarımız tanıştırmıştı. Yalan söyleyemeyeceğim, onu ilk gördüğümde yakışıklılığı karşısında hayran kalmıştım.

Küçük bir çocuğun beğendiği bir oyuncağı ısrarla almak istemesi gibi Berki istemiştim. Çok istemiştim.

Ama benim onu istememin bir anlamı yoktu çünkü o ne isterse o olurdu. Sohbetimiz cinsellikten öteye geçemezdi. Ortamlarda yüzüme bakmaz hatta dikkati başka kızlarda olur ya da ben yokmuşum gibi arkadaşlarıyla birlikte takılırdı.

Çok nadir iltifat eder ve ardından benden bi fotoğraf isterdi.

Beni sevsin istemiştim. Çok uğraşmıştım sevsin diye ama sevmiyordu. Bense, onun beni sevmesini istiyordum.

Biz Berkle aynı dünyaların insanıyız. Mutlu görünen sahte hayatlarımıza kadar. Belkide beni ona en çok bağlayan etkenlerden biri bu. Çünkü beni anlayacağına inandığım tek kişi hep oydu.

Ama o benim sorunlarımla pek ilgilenmiyordu.

Onun bana davrandığının aksine onun yanında olmak istiyordum bazen. Bana nekadar kötü davrandığı zamanlar olsa bile onu hep anlamaya çalıştım. Sevdim. Belki onu ne kadar sevdiğimi görüp o da beni sever inancına kapıldım. Ayrılmak zor geldi. Bağımlısı oldum.

Ama en sonunda onu kafamda bitirmiştim. Bir süre sonra bazı şeylere tahammülüm kalmadı. Kalbim sadece bir umut ona tutunuyordu. O da bunun farkındaydı ama ayrılıktan kaçınıyordu.

denizyener: Sevmiyorki

denizyener: Sevse şu an seninle konuşmazdım

denizyener: Ama suçluluk duyguma engel olamıyorum

cenksarica: Ozaman neden ayrılmıyorsun?

Denemedim mi sanıyorsun?

denizyener: Söylemesi kolay

cenksarica: Yaşın kaç senin

Olmayan profil fotoğrafımdan tahminde bulunması zordu.

denizyener: 18

cenksarica: Daha küçüksün, biraz zaman geçtikten sonra anlarsın bunların boş olduğunu

denizyener: Bana büyüklük taslayana bak

denizyener: Kaç yaşındasınki her şeyi görmüş gibi konuşabiliyorsun

cenksarica: 24

cenksarica: Ve evet

cenksarica: Yeterince şey gördüm

Ne yazacağımı bilemedim. Karşımda benden altı yaş büyük biriyle konuşuyordum. Adam resmen askerliğini bitirmiş iş sahibi olmalıydı. Bense sadece 18 yaşında üniversite tercihini bile daha yapmayan aptal bir ergendim.

Ben Cenke cevap verecekken telefonuma Berkten kendini hatırlatacak bir bildirim geldi.

Berk: Birkaç güne şirkette çalışmaya başlıyorum beni zor bulursun

Berk: İstersen bu gece uğra