BÖLÜM 22: "BAŞ BAŞA"

12.9K 225 11
                                    

Kitabıma destek olmak için oylamayı ve yorum yapmayı unutmayalım★
________________

Kitabıma destek olmak için oylamayı ve yorum yapmayı unutmayalım★________________

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

@cenksarica Mis kokulum
hiracakir ve 190 kişi beğendi
Yorumlar kapalı

Cenkin evinde kalmıştım. Annem onunla birlikte olduğumu ne kadar kabul edemesede engel olamıyordu.

Yüzüm Cenkin boynuna gömülü bir şekilde gözlerimi açtım. Üstümde onun kazağı vardı. Ve yine klima çalışıyordu. Cenkse üstü çıplak yatmasına rağmen bundan rahatsız olmuyordu.

Elleri belimi sımsıkı sarmıştı.

Yüzümü boynundan çekmeden önce baharatlı kokusunu iyice içime çektim ve yüzüne baktım.

Uzamış yumuşak sakallarını okşadım. Dudağına ufak bir öpücük bıraktığımda gözleri aralandı. Gülümsedi, bana yaklaşarak yüzünü boynuma gömdü "Günaydın, mis kokulum" dedi ve geri çekildi.

"Günaydın" dedim ben de.

"Ne yapmak istersin bugün?" Diye sorduğunda muzipçe gülümsedim ve kalçamı erkekliğine sürttüm.

"Başımın tatlı belasısın"

Elleri kalçamı sıktı. "Son zamanlarda her şey üst üste geldi. Biraz burdan uzaklaşsak mı?"

Düşünceli bir şekilde baktım yüzüne

"Busefer baş başa" diye devam etti sırıtarak.

Yüzümde istemsizce bir gülümseme oluşurken "Yolculuk nereye?" Diye sordum

"Ailemin yayla evine. Havada çok sıcak zaten." dediğinde mantıklı gelmişti

Ama ailesininse orada olma ihtimalleri yüzde kaç olabilirdi "Baş başa demiştin?"

"Ailem yurt dışında" dediğinde aklımdaki soru işaretleri yok oldu

"Olur" dedim hiç düşünmeden. Onunla her dakikamı birlikte geçirmek istiyordum.

"Yarın sabahtan yola çıkacağız. Ben seni almaya gelirim"

Tamam dercesine başımı salladım. Ve heyecanla üzerinde zıpladığımda Cenk inledi.

"Güzelim çok yanlış yerde zıplıyorsun"

"Dün hiçte yanlış yerde zıplamıyordum"

Başını yastığa gömdü ve güldü.

"Yaramazlık yapmayı bırakta kahvaltı yapalım küçük hanım"

Üzerinden kalktım. "Kahvaltıyı sen hazırlarsan yaparız"

"Seni ailenin yanına gönderme zamanı gelmiş."

Omzuna hafifçe vurdum "Öyle mi? Peki" dedim ve yataktan kalkarken "Bensiz sıkcı hayatına geri dönersin" dememe kalmadan Cenk beni kolumdan tuttu ve yatağa çekti.

Bana sarılıp saçlarımı öperken "Sensiz hayat mı geçer" diye mırıldandı.

"Geçmez biliyorum" Dediğimde güldü.

Seviyordum. Kimsenin göremediği o bağımızı seviyordum. Her kelimesini, her dokunuşunu çok seviyordum.

Ve ilk defa kullanılmış hissetmiyordum. Çünkü seviliyordum. Ve aramızdaki her şey karşılıklıydı.

ZAAFIMSIN | TEXTİNG +18Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin