Gün Gelir | Barış Alper Yılmaz

itiraf

🍃

Akşam bize Berkan,Kerem ve sevgilisi Yağmur geliyordu.
Artık evi ne kadar benimsemişsem "bize" diyorum.
Ve bende evde ikram edecek tatlı olmadığı için Barış'ı pastaneye yollamıştım.

Kapı çaldı koşarak açmaya gittim.
Küçükken annem marketten geldiğinde de aynı bu heyecanla kapıya koşuyordum.
Galiba Barış haklıydı hiç değişmemiştim.

Kapıyı açtım.
"Hoşgeldin"

"Hoşbuldum"

Mutfağa aldıklarını bıraktı.
"Neler aldın?"

"Aldım işte bir şeyler aç bak"

Heyecanla aldıklarına bakarken gördüğüm şeyle şuan aklınızın almayacağı şeyler yapabilirdim.
Çünkü benim en sevdiğim tatlıyı almıştı.

"Barış bu kutunun içinde tahmin ettiğim şey mi var?"

Piç sırıtışıyla kafasını sallamıştı.
Gerçekten ekleri çok sevdiğimi hala unutmamasına şuan oturup ağlayabilirdim.

"Şuan seni çok seviyorum" diyip yanağına öpücük bırakmıştım.

Dediğim şey onu güldürmüştü.
"Şuan ama yoksa sevmiyorsun yani"

"Yani arada bir sinir etsende idare ediyoruz işte"

🍃

Erkekler içerde futbol konuşurken bizde Yağmurla balkonda oturuyorduk. Bana Keremle nasıl tanıştığını anlatmıştı. Kendisi fizyoterapist olduğu için kulübe cv göndermiş ve Kerem'in doktoru olmuş. Bir şekilde kader onları bir araya getirmiş yani.

"Ee sende var mı birileri?"

Balkondan içerisi görünüyordu ve görüş alanımda Barış vardı. Ona baktım sonra Yağmur'a döndüm.

"Yok"

Ama yaşanabilirken yaşanamayan ihtimaller var

"Bakışların öyle söylemiyor ama"

"Nasıl?"

Sessizce yanıma sokulmuştu ve sesini kısarak konuşmaya başladı.
"Barış'a karşı olan ilgini görmemek için kör olmak gerekir Berfin"

Yok canım ne alakası var sende yani

"Ne? Ben? Barış'a? Aşığım? Saçmalama Yağmur"

"Ben aşıksın demedim ki"
Gülümseyerek kahvesinden bir yudum aldı.

Kendi kendini ele verdin kızım bravo

İçimdeki bu duyguları kimseye anlatamamış olmam beni aşırı yıpratmıştı artık birisine itiraf etmem gerekiyordu. Yağmurda o güveni yeterince bana vermişti zaten.

Yok ben öyle kendimi herkese açmam dedikten sonra ilk defa tanıştığım kişiye verdiğim sır
Sen akıllanmazsın Berfin

"Yağmur"

"Efendim canım"

"Ben bir şey itiraf edicem ama sadece aramızda kalacak söz mü?"

"Tabiki aramızda kalacak söz veriyorum"

Derin bir nefes aldım.
"Biliyorsun ki Barışla çocukluk arkadaşıyız ama onun bilmediği bir şey var. Ben çocukluğumdan beri onu seviyorum. Yani o beni çocukluk arkadaşı olarak görüyor olabilir ama ben onu çocukluk aşkım olarak görüyorum"

Sonunda hissettiklerimi birisiyle paylaşmıştım ve çok rahatlamıştım.

"Sen şaka yapıyorsun?"

"Hayır çok ciddiyim"

Küçük bir çığlık attı. Sesle içerdekiler balkona doğru baktı. Bende sorun yok işareti yaparak dikkati üzerimizden çekmeye çalıştım.

"Kızım ne bağırıyorsun öyle birden"

"Çünkü ben bir şeyler anlamıştım ve bunların doğru çıkmasının mutluluğunu yaşıyorum şuan"

"Nasıl anladın?"
Yoksa çok mu belli ediyordum?

"Merak etme sen belli etmiyorsun ama ben anlarım. Barış'a olan bakışların,sürekli birbirinizle uğraşmanız,aranızdaki o çekim"

Şaşkınca bakıyordum.
Vay anasını

"Ve bence senin bu ilgin karşılıksız değil ben sana söyleyim. Çünkü Barış'ın da gözü sürekli üstünde"

Dedi ve gözleriyle içeriyi işaret etti. Yavaşça kafamı çevirdiğimde Barışla göz göze gelmiştik.

🍃