Sabah olmuştu ve bizimkilerin ani kararıyla piknik yapıcaktık. Hiç istemiyordum çünkü Barış da orda olucaktı. Dünkü konuşmanın ardından tekrar onunla karşılaşmak istemiyordum.
"Anne ben gelmesem-"
"Saçmalama Berfin. Herkes geliyor ayıp olur bi kere"
Ne kadar ısrar etsemde boşunaydı. Tıpış tıpış hazırlanmak için odama geçtim. Piknikte rahat etmek için tulum giyme kararı aldım. Saçlarımın önlerini örüp arkasını salık bıraktım. Hafif bir makyaj yapıp son olarak parfümümü sıktım ve tamamdır. Hazırdım.
Eşyaları arabaya yerleştirme işini hallettikten sonra herkes arabaya bindi ama hesaba katmadıkları bir şey vardı.
Bu arabaya hepimiz sığamazdık.
Annem babam amcam yengem ve ek olarak babamın kuzeni Cemal Abi de geliyordu.
Ben nereye oturucam pardon? Annemin kucağına mı?
Bu probleme çözüm ararken
"Hadi siz gidin ben arkanızdan geliyorum" diye bir espri patlattım.
"Deli deli konisma" diyen yengeme hüzünle baktım.
Bence komikti niye öyle dedin ki yenge
Arkadan gelen korna sesiyle hepimiz o tarafa döndük.
Şoför koltuğunda onu görmemle vücudumu tekrar heyecan kaplamıştı. Arabadan Yüksel Amca indi.
"Bi sorin mi var Recep?"
"Arabada yer yok. Bizim kız dışarda kaldı"
Dış kapının dış mandalı gibi hissettirmen hiç hoş değildi babacığım.
"Bunu mi dert edeysin? Bizum arabada boş yer var kizum gel buraya"
Onun arabasına mı binicektim şimdi ben
Barışla göz göze gelip hemen kafamı babama çevirdim.
"E hadi o zaman sonuçta aynı yere gidiyoruz git Yüksel amcanlarla"
Sadece peki diyip kurbanlık koyun gibi arabaya doğru ilerledim ve arka koltuğa Emine teyzenin yanına oturdum.
"Hoşgeldun güzel kizum"
"Hoşbuldum Emine teyzecim"
🍃
Yol boyunca Emine teyzeyle sohbet etmiştik tabi dikiz aynasından Barışla sürekli bakışmamızı saymazsak...
Konu ne ara Barış ve aşk hayatına gelmişti bilmiyorum ama şuan bunun hakkında tartışıyorlardı.
"Ne zaman bana gelin getireceksun oğlim"
"Anne açma artık şu konuyu. Getirmiyorum gelin falan. Şuan ilişki istemiyorum kaç defa dicem sana bunu"
"Kim ne yapsın zaten senin gibi öküzü"
Sessiz şekilde dediğimi sandığım şeyi galiba Barış duymuştu çünkü onun arkasındaki koltukta oturuyordum.
"Pardon?"
Aha sıçtın Berfin. Şu dilini tutsan şaşarım zaten.
"Hayırlısı diyorum. Kader kısmet işleri bunlar"
Ne saçmalıyosun kızım ya
Pek inanmasa da aynen diyip dikkatini yola verdi.
🍃
İlerde bi yerde kasapta durdular ve hepsi bi anda arabadan indi bense arabada onları beklemeyi tercih ettim.
Geldiklerinde ellerinde poşetlerle bagajı actılar. Yerleştirdikten sonra arabaya bindiler.
İçimden dua ediyordum umarım kanat almışlardır diye çünkü onun dışında başka bir şey yiyemiyordum.
Sanki içimi okumuşçasına Barış bi anda
"Merak etme kanatta aldım" dedi
Bunu nerden hatırlıyosun be oğlum
Şaşkınlığımı belli etmemeye çalışarak tebessüm ettim.
Dikiz aynasından gülümseyerek arabayı çalıştırdı.
Yapma şöyle şeyler piknik yerine hastaneye gideriz valla
🍃
