Yaşanan çok şey var herkesin kendi derdi ama ya bazen kaldırmak bu kadar zor gelirken yaşamak bukadar kolay kılmayı nasıl yaptılar.
Bu kadar acı varken kendilerini hayat devâm etmeyi nasil öğretiler.
Ben başaramadım...
Gözüme gelen güneş yüzünden gözlerim açmak için zorladım.
Kendime gelmek için yataktan kalkıp banyoya ilerledim ve aşağıdaki seslerden anladım ki annem ve kocası kahvaltı yapyordu.
Umursamadan yüzüme yıkadım ve yine o izlenme hisi içime doldu aynadan arkama baktım ama kimse yoktu .
Son zamanlarda bunu sıkça yaşıyordum sanki biri bu karamsar hayatımdan sıkılmadan izliyordu beni.
Odama gidip dolaptaki kazağımı ve eteğimi alıp giydim ve aynadan kendime bakmaya başladım.
Uzun ateş kızılı gibi saçlarım düzensiz uykudan dolayı etrafı kıp kırmızı olmuş yeşile çalan gözler ve şişmiş göz altım.
Uzun süredir böyle görmeye alışmistim kendimi önceden olsa kafaya takardım ama artık umrumda bile değildi.
Kendime bakmayı bırakıp aşağı indim. Masaya oturmak için sandeyeyi çektim o an gözüme takılan şeyle duraksadım.
Bune şimdi ben daha bu adamın varlığın akşamdan o benim babamım eşyasını kulanıyorudu.
"Çıkar onu sana kım izin verdi babamım eşyasını alman için cıker hemen "
bana umursamaz bir bakış atıp tabağına geri döndü anneme döndüm oda beni umursamadı. Cidden mi yaa bu kadarmı umursamıyorudu .
"Annen"
dedim banan bakıp
"efendim ayla "
Onan sinirden delirmemek için zor duruyordum
"ben cidden anlamıyor seni babam öleli daha dört ay olmadan bu adamın alıp geldin evlendik dedin sustum ama o benim babamım eşyasını kullanamaz çıkarısın hemen gitsin alsın kendine bir sabahlık bune yaa "
Bana baktı ve
" bir sabahlık bukadar bağırmam yada bu kadar takaman çok saçma otur kahvaltını yap ayla. "
Ben ne diyorum bu kadın ne diyordu delir çektim .
Arkamı döndüm ve dün attığım yerden çantamı aldım ve kapıya doğru yürümeye basladım
"Gel şuraya zaten iyice zayıfladın otur kahvaltını yap."
Onu umursamadan kapıyı actım ve çıktım.
Haklıydı şu dört ayda çok zayıflamıştım okadar kendime umursamıyordum ki etraftaki kimse umrumda değildi bazan yemek yemeği unutuyorum yada uyumayı bir insana gerekli temel ihtiyaçları.
Merdivenden inmeye başladım ikişer ikişer inerken birden mert çıktı karşıma korkudan geriye doğru adım atım oysa gülüyorudu.
"Korkunç olduğum söylenmişti ama bu kadar değil "
Omzuna vurdum
" çok komik yürü okula geç kalıcaz "
Suçlu çocuk gibi kafasını erdi ve yürümeye başladı.
Mert benim çocukluk arkadaşımdı her zaman yanımdaydı babam öldüğünde en çok o destek çıktı bana her zaman kafamı yaslıcak bir omuzdu bana mert ve en iyi yanı bizim hemen bir kat altımızda yaşıyordu.
"Bak sana ne vericem annem sana sarma sardı "
dedi cantasınsan bir kutu çıkarırken .
Hemen elinden kaptım ve yemeyen başladım. Neriman ablanın asla yemeklerine hayır demezdim. Mert bana bir bakış atıp gülmeye başladı ne var der gibi baktım
"hiç sadece çok komik duruyon."
Onu görmezden gelip yemeğe devam etım oan aklına bişey gelmiş gibi durdu .
"Sarmayı yediğine göre ben ayrılmak istiyorum ayla"
dedi arkasında kahkaha atı ona bakıp
Kanka sen bunla niye arkadaşsın yaa
Kafamdaki ses ilk defa güldüm elime kaldırdım vurmak için ama o kaçtı.
Birden yine izlenme hisi doldu içime istemsizce etrafta göz gezdirdim kimse yoktu bazen bu his korkutuyor du beni.
Okula varıca hem sınıfa çıktım bugün sadece üç dersim vardı sonra biraz kütüphanede takıcaktım. Boş bulduğum sıranın birine oturduk ve hocayı beklerken sıraya uzandım oan gözlerime ağırlık çöktü akşam sadece iki saat uyumuştum yine iki saatini bile düzgün uyumadığım için uykumu agır basmişti
🫣
Bölüm nasıldı ilk defa bu kadar heycanladım bir kitap için yorumlarınızı bekliyorum bu hikâyeyi birlikte şekildedirmek için çok heyecanlıyım
Tik tok : zeyno4500
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Af Bri Yağmur Meleğim(+18)
ChickLit"Yasın kaç" Aklıma ilk gelin sordum geri bir adım artım "Senin doğumun ve babanın ve onda babasın ve onda babasın" "Tam sayı " "Bin kusur saymayı bıraklı çok oldu " Bir adım daha ve bir adım geri "Neden beni koruyorsun " "Bilmiyorum emir verildi...
