Orenda 'Erizou

-9-

ω

O ateştendi
Bense buzdan.

Haddinden fazla yaklaştım,
Onun alevlerine.

Korlarıyla
Eritti beni,

Yerde küçük bir su birikintisine
çevirdi.

Zaman içinde
Tekrar katılaştım

Ama hiçbir zaman
Aynı buz olamadım.

Bu defa prenses kendini kurtarıyor

ω

Bazen duyduklarımızın gerçek olmamasını dileriz bir umut belki yalandır veya yanlış anlamadır diye beynimize kodlarız, gerçekler yüzümüze çarpınca inanmak istemeyiz.

Bende şuan bu anlardan birisini yaşıyordum,Ouzou'nun abimi öldürmeye çalışmasını hazmedemiyordum beynimde.

Nefes darlığı çekmemle birlikte elimi kalbime götürüp yere düşmem bir oldu.

Yine kriz geçiriyordum,sadece dışarı çıkıp hava almaya ihtiyacım vardı temiz bir havaya.

Çok ses çıkarmış olmalıyım ki Reika yanıma gelmişti, bağırıyordu bunu az çok duyabiliyordum ama ses yoktu sanki beynim hiçbir şeyi algılamıyordu.

Sesimize Ouzou ve Abim'de gelince zor da olsa ayağa kalkmayı başarabilmiştim.

Tek istediğim dışarısıydı,dışarısı kurtuluşumdu.

Dışarı çıkmak için evde yürürken birisi bileğimi yakalamıştı,kafamı arkama çevirdiğimde bu kişinin kim olduğunu seçemiyordum gözlerimde ki yaşlar buna engel oluyordu.

Kim olduğu kimin umurundaydı ki? Sadece beni teselli etmek için birisidir,her zaman öyle olur birisi ağladığında illa ki onun arkasından gelecek bir başka kişi vardır,teselliler bazen derin yaraları kapatmaya yetmezdi..

Elimi o kişiden kurtarıp koşarcasına evden çıktım.

Sonunda bahçeye gelebilmiştim,temiz hava en azından yaranızı unuttururdu.

Nefes alış verişlerim yavaşladığında kriz geçirmemin son bulduğunu anlamıştım,geriye sadece gözyaşları kalmıştı.

Yanıma Ouzou ve Caiden gelince ayağa fırladım.

"Yaklaşmayın bana!Uzak durun!" diye bağırdım.

"Duydun değil mi?Duydun." demişti Caiden.

"Benden sır sakladınız!Yüzüme baka baka sır sakladınız!Size tekrar nasıl güveneceğim ben? bir şey konuştuk diyelim ve haklı taraf siz olacaksınız ama ben ona rağmen size inanmayacağım çünkü bir kere güven kırıldı mı o güven bir daha asla onarılamaz, işte bu yüzden benden uzak durun sizin o yüzünüzü bile görmek istemiyorum!" elimle Ouzou'yu gösterip konuşmama devam ettim "Hele sen! Abimi bulmama yardım ettin gelipte "abini ben öldürmeye çalıştım." deme zahmetine bile girmedin!Sana güvenmiştim Ouzou,bu adam bana yalan söylemez sır saklamaz diye aklıma bu cümleleri kazıdım ama bak her şey boşunaymış görüyor musun? Bu şekilde artık birbirimizi görmemize bile gerek kalmadı eğer sevgililer denebilecekse bu yaşadığımız şeylere ayrılalım." Ouzou'nun yüzünde hiç görmediğim bir ifade vardı, güzel bir şey olmadığı kesindi kızgınlık?Şaşkınlık veya kırgınlık? Kırgınlıktı bu duygunun ismi,acıtırdı çünkü aynı duyguyu şuan bende yaşıyordum ama kızgınlık daha ağır basıyordu.