Orenda 'Erizou

-10-

Ouzou Furuya

Birkaç Saat Önce

"Ne diye kızın peşinden gitmiyorsun ki?" diye konuştu hiddetle Caiden.

"Bak sence Erika'nın peşinden gitmem ne kadar doğru?" diye sorusuna soruyla karşılık verdim, Erika'nın zamana ihtiyacı vardı en azından benim yerine onun bunu bilmesi gerekirdi.

"O zaman gidip ben konuşacağım." öne atıldığında Ryuuji Caiden'ın bileğini yakaladı.

"Ouzou haklı Caiden Erika'nın zamana ihtiyacı var ama illa ki onu yüz yüze görmek istiyorsan sen,Ouzou ve Reika kendinizi belli etmeden onu takip edebilirsiniz."

"Paparazzi mi olacağız demek oluyor bu? tüh ya benim peşimde paparazzilerin koşmasını daha çok isterdim." dedi Reika üzüntüyle işin garip tarafı gerçekten üzülmüşe benziyordu,tek kaşım havada Reika'ya "ciddi misin?" dermiş gibi baktım.

"Ne bakıyorsun âşık mı oldun bana?" dedi Reika kafasını bana doğru çevirerek.

Sorusuna karşı gözlerimi devirdim.

Yan gözle Kota'ya baktığımda Reika'nın yanına gidip kolunu omzuna koydu.

"Şu karşıdaki donu bile kırmızı olan elemandan ben daha yakışıklıyım." dedi kaşlarını çatarak.

"Ulan sapık gece yatarken gizlice donuma mı bakıyorsun sen?" diye bağırdım.

"Oha harbi kırmızı don mu giyiyorsun?" diye sordu Reika merakla.

"Pot kırdı,aptal." dedi Kota gülerek.

"Kesin sesinizi." dedim sinirle.

"Arkadaşlar lütfen plana odaklanabilir miyiz? Erika'yı görmek istemiyor musunuz?" dedi Ryuuji konuyu saptırmaya çalışarak.

"Kota olmasa ben zaten konuya baya bir odaklıyım dikkatimi dağıtıyor çocuk," diye konuştum normal bir tonda.

"Yanımıza silah falan almamıza gerek var mı?" diye sordum Ryuuji'ye ithafen.

"Yanınızda yinede bulunsun ama sadece önemli durumlarda kullanın." diyerek soruma cevap verdi.

Yandaki masadan iki tane silah alıp Caiden ve bana tutmamız için fırlattı.

Omzumda bir el hissedince kafamı arka tarafa çevirdim.

"Reika'yı korumamazlık etme." dedi Kota tehditkâr bir tavırla.

"Tamam koruruz." dedim konuyu uzatmayarak.

ω

"Erika nereye gitmiş olabilir bir tahminin var mı?" diye sordum yolda yürürken.

Elinde bir anahtarı sallayıp konuşmaya başladı "İlk eski evimize bakacağız." kafamı onaylarcasına salladım.

Evinin anahtarını nereden bulduğunu sorgulamak istemiyordum.

Sorular beynimi kemiriyordu bu yüzden de başım ağrıyordu.

Belki bir soru eksilterek başımdaki bu ağrıyı hafifletebilirdim.

"Bana hâlâ kızgın mısın?" diye sordum pat diye.

Kafasını bana çevirdi dudağını açtı ama hiçbir şey demeden geri kapattı.

"Üç sene önceki olaydan bahsediyorum." hiç açmasa mıydım acaba konuyu? Şimdiden pişman olmuş gibi hissediyordum.

"Sana hâlâ sinirliyim ama beni bıçakladığın için değil kardeşimi üzdüğün için,her neyse geçmiş geçmişte kaldı bu konuyu konuşmamıza gerek yok." evet kesinlikle pişman olmuştum.